Ο λόγος που το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» μένει στα αζήτητα είναι ότι οι εργοδότες προτιμούν να χρησιμοποιούν δυσμενέστερα για τους εργαζόμενους εργαλεία που τους δίνει ο νόμος, όπως η μετατροπή της σύμβασης σε εργασία μία ή δύο φορές την εβδομάδα και η συνακόλουθη καθήλωση των μισθών σε εξευτελιστικά επίπεδα.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι κυβερνήσεις προχώρησαν σε επαρκή στήριξη των επιχειρήσεων με ταυτόχρονη εξασφάλιση των μισθών και των θέσεων εργασίας. Και ο λόγος που το έκαναν δεν ήταν κάποια μαρξιστική ιδεοληψία ούτε κάποια πελατειακή νοοτροπία περί «λεφτόδεντρου», αλλά η προσπάθεια να αποτρέψουν μια τεράστια κοινωνική και οικονομική κρίση.

Αντίθετα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε την κρίση ως ευκαιρία για το ξήλωμα των συμβάσεων εργασίας. Αυτό δεν θα οδηγήσει μόνο σε τεράστια κοινωνική καταστροφή, αλλά και σε κατακόρυφη πτώση της εσωτερικής ζήτησης -δηλαδή σε βαθύτερη κρίση. Και η επιλογή αυτή, εκ μέρους την κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι συνειδητή.

Με ευθύνη της κυβέρνησης βρισκόμαστε μπροστά σε επικίνδυνες καταστάσεις. Και είναι καλό ο κόσμος της εργασίας να αναζητήσει τρόπους να υπερασπιστεί τον εαυτό του.