Δεν κλαίω σου είπα. Πού τα είδες τα δάκρυα; Πέθανε ένα γυφτάκι από φωτιά σε μια παράγκα, δύο γονείς σ’ ένα δωμάτιο από μια σόμπα υγραερίου και μια γυναίκα από το κρύο. Άρχισε για καλά η εποχή των παγετώνων. Η εποχή που ο δίπλα θάνατος δεν μας αγγίζει. Τα μάτια κλείνουμε και συνεχίζουμε αυτό που ξέρουμε καλά. Να επιβιώνουμε. Άκου, οι δυνατοί θα επιβιώσουν μόνο. Όλοι εκείνοι που δεν κλαίνε θα  είναι οι εκλεκτοί. Τι με κοιτάς; Σου είπα, δεν κλαίω.

Συγκεντρώσου τώρα. Μπορεί να μη θυμάμαι που το διάβασα (γερνώ βλέπεις και λησμονώ) μα ο καπιταλισμός είναι μια γελάδα. Βλέπεις αυτούς εκεί; Κρέμονται απ’ τα μαστάρια της. Προνομιούχοι. Άλλους δεν αφήνουν. Εμείς καλά θα κάνουμε στα πόδια της να γραπωθούμε (είμαστε η μεσαία τάξη). Συγκεντρώσου θέλει προσπάθεια μεγάλη να μη γλιστρήσουμε και μας ποδοπατήσει στις σβουνιές της.

Δεν κλαίω σου είπα. Ντρέπομαι.

πηγη: http://artinews.gr