Έχω κάποιες ειλικρινείς απορίες. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι εκτός από τα επιμέρους προβλήματα (πανδημία, εθνικά θέματα, οικονομικά), υπάρχουν και οι συνδυασμοί τους. Όταν «πειράζεις» μία παράμετρο, επηρεάζονται πράγματα που δεν τα έχεις υπολογίσει και δεν τα έχεις φανταστεί.  Δεν είναι «η ώρα της καρδιάς». Είναι «η ώρα της τετράγωνης λογικής και της ευθύνης».

Πρώτο, σε καθημερινή σχεδόν βάση, διαβάζουμε τις εκτιμήσεις διαπρεπών επιστημόνων - όπως του καθηγητή Δερμιτζάκη και άλλων συναδέλφων του - στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πολλές φορές οι εκτιμήσεις αυτές διαφοροποιούνται από την «επίσημη» ενημέρωση Μαγιορκίνη - Χαρδαλιά, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση και καχυποψία. Γιατί δεν γίνεται μια προσπάθεια να λαμβάνεται καθημερινά υπ’ όψιν η γνώμη ενός μεγαλύτερου κύκλου ειδικών πριν γίνει η σχετική ενημέρωση, ώστε να υπάρχει «ομογενοποιημένη» πληροφόρηση και πιο έγκυρες εκτιμήσεις;

Δεύτερο, επειδή υπάρχουν αντιφατικά στοιχεία, πόσο είναι τελικά το ποσοστό των κλινών ΜΕΘ που χρησιμοποιούνται σ’ αυτό το στιγμιότυπο για νοσηλεία ασθενών με Covid-19 και πώς κατανέμονται οι κλίνες αυτές στην επικράτεια; Δεν είναι διαφορετικό το ποσοστό κάλυψης κλινών ΜΕΘ στην περιφέρεια από εκείνο στην Αθήνα/Θεσσαλονίκη; Υπάρχει πρόβλεψη για το τί θα συμβεί αν δεν ανοίξουν άμεσα νέες Μονάδες και δεν προσληφθεί πρόσθετο προσωπικό, ειδικά στην επαρχία; Υπάρχει περίπτωση μετά από ένα σημείο τα περιστατικά που χρήζουν νοσηλείας να μεταφέρονται στην πρωτεύουσα/συμπρωτεύουσα; Τί περιθώριο υπάρχει στην Αθήνα/Θεσσαλονίκη για κάτι τέτοιο;

Τρίτο, ποιος είναι ο επιπολασμός της Covid-19 μέχρι τώρα σε «κλειστές» κοινότητες και ειδικότερα στα στρατόπεδα, τις δομές φιλοξενίας προσφύγων και τα γηροκομεία σε κάθε περιφέρεια;
Έχει καταγραφεί ξεχωριστά; Είναι εν γνώσει των περιφερειακών αρχών και των τοπικών κοινωνιών αυτά τα στοιχεία; Δεν είναι χρήσιμο να γνωρίζουν οι γονείς και οι συγγενείς των παιδιών και των ηλικιωμένων τον βαθμό επικινδυνότητας που υπάρχει σε κάθε περίπτωση; Και δεν θα ήταν περίεργο η νόσος να εξαπλώνεται πιο αργά, ή έστω με τον ίδιο ρυθμό, σε περιβάλλοντα όπου αντικειμενικά ο συγχρωτισμός είναι μεγάλος;

Τέταρτο, αφού ο αριθμός των κρουσμάτων Covid-19 αυξάνει καθημερινά σε σημείο που να προβλέπονται «φαινόμενα Ιταλίας» μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου ή τον Δεκέμβριο, γιατί δεν λαμβάνονται τώρα δραστικά μέτρα στην κυκλοφορία και την εστίαση, ώστε να ανακοπεί η ραγδαία εξάπλωση της πανδημίας; Σύμφωνοι, δεν μπορούν να αποσυμφορηθούν άμεσα και αποτελεσματικά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (αν και αυτό ελέγχεται)· μπορούν όμως να μειωθούν σε έναν μικρό ή μεγάλο βαθμό οι μετακινήσεις.

Πέμπτο, εξακολουθεί η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας να πιστεύουν ότι με τάξεις 25-27 παιδιών ανά τάξη δεν διασπείρεται ο ιός; Τότε γιατί κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα σχολικά τμήματα; Η κυβέρνηση απερίσκεπτα και παρά τις αντιρρήσεις υιοθέτησε το μοντέλο Μαγιορκίνη για τα σχολεία. Αλλά,. εν πάση περιπτώσει, αφού δεν συντρέχουν τώρα οι προϋποθέσεις για την αραίωση των μαθητών στο σχολείο (αριθμός αιθουσών και εκπαιδευτικών), γιατί τουλάχιστον δεν υιοθετείται ένα «οριζόντιο» μέτρο σε όλη την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως π.χ., η εκ περιτροπής διδασκαλία με φυσική παρουσία βδομάδα παρά βδομάδα;

Έκτο, με δεδομένο ότι ένας μεγάλος αριθμός σχολικών μονάδων έχουν κλείσει και συνεχίζουν να κλείνουν για διάφορα χρονικά διαστήματα, πώς θα αντιμετωπίσει το Υπουργείο Παιδείας τις ανισομέρειες και τις ασυμμετρίες που δημιουργούνται στην εκπαίδευση; Θα θεωρήσει ότι η εκπαιδευτική διαδικασία συνεχίζεται παντού χωρίς ελλείμματα; Τί θα συμβεί ειδικότερα με τους φοιτητές της Ιατρικής, που αντικειμενικά δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την κλινική τους άσκηση με επάρκεια και στον προβλεπόμενο χρόνο; Ποιος έχει την ευθύνη εάν δημιουργηθούν εστίες υπερ-μετάδοσης ανάμεσα στους ασκούμενους φοιτητές, η διοίκηση του Πανεπιστημίου, οι πρόεδροι των Ιατρικών Σχολών, η διοίκηση των πανεπιστημιακών νοσοκομείων ή οι επιμέρους εκπαιδευτές σε κάθε κλινική, που παρακολουθούν και καθοδηγούν την κλινική άσκηση;

Έβδομο, με δεδομένο το δεύτερο -και ίσως το τρίτο- κύμα της Covid-19, θα επαρκέσει το πακέτο οικονομικής ενίσχυσης που έχει προβλέψει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη στήριξη της Οικονομίας; Δεν έχει αλλάξει και δεν προβλέπεται να αλλάξει κάτι μέχρι την Άνοιξη;

Όγδοο, αν, ο μη γένοιτο, συμβεί να μπούμε σε μια περίοδο παρατεταμένου lockdown, πώς προτίθεται η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει το «μαξιλάρι που άφησε  Ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό από τώρα; Θα στηριχθούν οι ίδιες κατηγορίες εργαζομένων/επιχειρήσεων που στηρίχτηκαν στην πρώτη φάση της πανδημίας ή θα διευρυνθεί ο κύκλος των δικαιούχων;

Ένατο, αν επαληθευτεί το «κακό» σενάριο, θα προχωρήσει η κυβέρνηση στο εξοπλιστικό πρόγραμμα που έχει ανακοινώσει;

Δέκατο, δεν συνιστά η πανδημία ένα πρόβλημα που αξίζει να συζητηθεί σε ένα συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ή τουλάχιστον σε μια ειδικά αφιερωμένη συνεδρίαση του Κοινοβουλίου), όχι για να υπάρξουν οι συνήθεις διαξιφισμοί, αλλά για να συμφωνηθεί ένας οδηγός (manual) κλιμακούμενων μέτρων στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι; Αν δεν υπάρχει κάτω απ’ τις συνθήκες που ζούμε ένα ελάχιστο συναίνεσης, τί θα συμβεί σε περίπτωση όξυνσης όλων των προβλημάτων μαζί;  Το αποκλείουμε;