Μια κοινωνία, που η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, βαφτίζεται "ατομική ευθύνη", έχει ήδη σαπίσει



15.01.2022



«Έπρεπε να αποφασίσω εάν θα πεθάνει δίπλα μου με την κατάσταση που ζούσαμε ή θα σωθεί μακριά μου…». Όταν αυτά τα λόγια βγαίνουν από το στόμα μιας μητέρας, πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να αισθάνεται ντροπή.

Τα «αβάσταχτα» χρέη και η βαριά ασθένεια της 9χρονης κορούλας της, οδήγησαν μια άνεργη γυναίκα από τον Βόλο να στραφεί για βοήθεια σε ορφανοτροφείο.

«Σας δίνω το παιδί μέχρι να σταθώ στα πόδια μου. Δεν μπορώ να το ζήσω», είπε στους υπεύθυνους. Η μικρή, η οποία παρακολουθούσε μαθήματα στο Ειδικό Σχολείο, υποβάλλεται σε μετάγγιση αίματος κάθε 20 ημέρες, γεγονός που δρομολόγησε άμεσα τις διαδικασίες και έτσι δόθηκε στο Ορφανοτροφείο με εισαγγελική παραγγελία.

«Πως να ζούσα το παιδί, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό. Μετά τον θάνατο του πατέρα της πριν τρία χρόνια κοιμόταν μαζί μου. Έπρεπε να της δώσω να καταλάβει πως την αφήνω για το καλό της και πως σύντομα θα είμαστε ξανά μαζί. Έκτοτε, πέρασαν έξι μήνες και το παιδί παραμένει στο ίδρυμα», είπε η ίδια στον ιστότοπο gegonota.news.

Η 48χρονη έχασε τον σύζυγό της πριν τρία χρόνια από πνευμονία, ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας το οποίο προέκυψε από τις συνθήκες εργασίας του. Η οικονομική κατάστασή τους ήταν ήδη εξαιρετικά δύσκολη, αλλά, μετά τον θάνατο του συζύγου επήλθε η κατάρρευση. Μάλιστα, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, αρρώστησε και η κόρη τους.

«Μια ημέρα είπα πως δεν θα πεθάνει το παιδί μου και έτσι σηκώθηκα το πρωί, την φίλησα και πήγα γραμμή στην Πρόνοια. Δεν μπορώ να ζήσω το παιδί, θα πεθάνει. Δεν έχω φαγητό, ρεύμα, νερό. Πόνεσα βαθιά, αλλά λύση δεν υπήρχε. Εάν δεν το έδινα εγώ, κάποια στιγμή θα έπαιρναν το παιδί. Μάνα είμαι. Έπρεπε να αποφασίσω εάν θα πεθάνει δίπλα μου με την κατάσταση που ζούσαμε ή θα σωθεί μακριά μου», είπε.

Η 48χρονη βλέπει, πλέον, την κόρη της κάθε 20 ημέρες. Τη συνοδεύει στο νοσοκομείο για τις μεταγγίσεις, ενώ η ίδια ζει σε ένα συγγενικό σπίτι, σε κάποιο χωριό της Θεσσαλίας. Tο χρέος της στη ΔΕΗ είναι 10.000 ευρώ και στη ΔΕΥΑΜΒ άλλα 2.650 ευρώ. Από το 2014 κανένας διακανονισμός δεν τηρήθηκε και το χρέος εκτοξεύθηκε. «Μπορώ να δουλέψω ως μοδίστρα στο σπίτι και να φροντίζω το παιδί μου ταυτόχρονα. Μπορώ να κάνω όποια δουλειά χρειαστεί. Πρέπει να ζήσουμε και το μόνο που ζητάω είναι να δουλέψω», κατέληξε.


Πηγή: www.rosa.gr