Κλείνουν τέσσερα χρόνια από τότε που τραυματίστηκα από μια φωτοβολίδα που έριξαν κάποιοι κουκουλωμένοι.

 

Ύστερα από μακρόχρονες επίπονες προσπάθειες και μόνο μετά από παρέμβαση του Άρειου Πάγου, κατάφερα πρόσφατα να αποκτήσω πρόσβαση στη δικογραφία που με αφορά. Απολύτως κατανοητές οι παράνομες αρνήσεις κοινοποίησης της δικογραφίας, ο φάκελος είναι ουσιαστικά άδειος – ή μάλλον, οι ελάχιστες ανακριτικές πράξεις που έγιναν προκαλούν θυμηδία ή οργή, ανάλογα με τη διάθεση.

Το είχα πει και στο παρελθόν, βασιζόμενη σε όσα είχαν συμβεί μετά τον τραυματισμό μου, που δεν ανακοίνωσα ποτέ δημόσια. Το επαναλαμβάνω και τώρα, βασιζόμενη σε μια κενή δικογραφία. Δεν ήταν αναρχικοί ούτε αντιεξουσιαστές οι δράστες. Δεν το δηλώνω αυτό λόγω ιδεολογικής ή άλλης συμπάθειας προς αυτούς τους χώρους. Το δηλώνω επειδή είναι αλήθεια.

Οι ιστορικές συνθήκες άλλαξαν, δεν υπάρχει πλέον λόγος να βρωμίζουν οι δρόμοι από μισθοφόρους. 

Σας καλώ ωστόσο σε αναστοχασμό, αργά ή γρήγορα θα τους ξαναβρούμε μπροστά μας.