Η χρονική σύμπτωση υγειονομικού πανικού λόγω κορονοϊού και τοπικού ξεσηκωμού για το προσφυγικό είναι ό, τι χειρότερο μπορούσε να φανταστεί άνθρωπος. Μπορεί να είναι θρυαλλίδα ανεξέλεγκτης έκρηξης. Κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση θα έσπευδε να ξεχωρίσει τα δύο, να τραβήξει γραμμές, να μιλήσει σοβαρά, να ηρεμήσει τα πνεύματα.

Αυτή εδώ δεν είναι τέτοια κυβέρνηση. Την εκρηκτική κατάσταση, με επιτάξεις και ΜΑΤ, η σημερινή δήλωση Πέτσα την σπινάρει στο έπακρο. Η σύνδεση των προσφύγων με τη δημόσια υγεία και η επίκληση των κλειστών κέντρων ως μέτρο απέναντι στον κορονoϊό, η σύνδεση δηλαδή της υγείας του κοινωνικού σώματος με τους (ξένους) δυνάμει μολυσματικούς και μιαρούς που πρέπει να εγκλειστούν –για να ελεγχθεί καλύτερα τάχα η κατάσταση- είναι χυδαία τζογαδόρικη και ξυπνάει μνήμες πολύ μακρινές. Ο κύριος αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται.

Σε άλλες συνθήκες θα επιχαίραμε με τις θύελλες που θερίζει αυτή η ανεκδιήγητη κυβέρνηση. Κατάφερε στα νησιά μέσα σε μήνες να επιδεινώσει δραματικά μια κατάσταση που η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε ήδη πολύ κακή. Και κατάφερε να εξάψει τα πιο ξενοφοβικά αισθήματα που τώρα της σκάνε στα μούτρα. Όμως οι συνθήκες δεν επιτρέπουν σε κανέναν να επιχαίρει. Όποιος το κάνει μάλλον δεν έχει καταλάβει τι κυοφορείται.

Κι ένα τελευταίο: η από τα αριστερά κριτική και η συμπαράταξη με τους ξεσηκωμένους κι αυτή θέλει προσοχή. Δεν είναι επαναστατική πράξη και βήμα προς το σοσιαλισμό κάθε αντίδραση στις δυνάμεις ασφαλείας. Απέναντι στα ΜΑΤ σήμερα στέκονται πολλοί που θέλουν να αφαλοκόψουν τους πρόσφυγες ή έστω να τους ρίξουν στη θάλασσα. Όσοι νησιώτες διατηρούν ανθρωπιστική και δημοκρατική νηφαλιότητα πρέπει να προσέξουν πολύ με ποιους κάνουν παρέα στο δρόμο αυτές τις μέρες.

πηγη:https://tvxs.gr