«Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το πεδίο των εξαρτήσεων στη χώρα αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο Προσχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης σχετικά με τον καθορισμό επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας που κυκλοφόρησε πρόσφατα» αναφέρει ο Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ βάζοντας μια σειστά από θέματα και διεκδικώντας λύσεις.

Όπως εξηγούν:

«Καταρχάς, αναγνωρίζεται μεν ότι η δουλειά με τους εξαρτημένους είναι σημαντικό κομμάτι της Δημόσιας Υγείας και συμπεριλαμβάνονται οι δυο μεγάλοι Οργανισμοί ΚΕΘΕΑ και ΟΚΑΝΑ, αλλά δεν συμπεριλαμβάνονται όλοι οι εγκεκριμένοι οργανισμοί θεραπείας.

Συγκεκριμένα, λείπουν: 

• η Μονάδα Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής,
• οι Μονάδες Απεξάρτησης του Γ.Ν.Θ. Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΑΛΟΥ – ΨΝΘ, Οργανική Μονάδα Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, (Τμήμα Αποκατάστασης Εξαρτημένων ΙΑΝΟΣ, Πρόγραμμα Εναλλακτικής Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων ΑΡΓΩ και Μονάδα Απεξάρτησης από Αλκοόλ, Φάρμακα και Τυχερά παιχνίδια), καθώς και
• η Μονάδα του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας, ΔΙΑΠΛΟΥΣ
• η Μονάδα του Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων Χατζηκώστα, Πολυδύναμο Κέντρο Αντιμετώπισης της κρίσης των χρηστών Ναρκωτικών και Αλκοολισμού.

Ταυτόχρονα, η επέκταση του επιδόματος στο ΚΕΘΕΑ και τον ΟΚΑΝΑ δημιουργεί [πολλά ερωτηματικά].

• Με βάση ποια κριτήρια καθορίστηκαν οι κατηγορίες προσωπικού και η κατάταξή τους στις κατηγορίες του επιδόματος;
• Γιατί παρατηρούνται διαφοροποιήσεις μεταξύ των οργανισμών όσο και μεταξύ του προσωπικού που κάνει την ίδια δουλειά;
• Μένουν εκτός κατηγορίες εργαζομένων και γιατί;

Η απουσία του συνόλου των δημόσιων δομών αλλά και οι διαφοροποιήσεις και οι αποκλεισμοί ολόκληρων κατηγοριών εργαζομένων που κάνουν την ίδια δουλειά, σε άμεση επαφή με τους εξυπηρετούμενους, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

Η αντιμετώπιση της εξάρτησης στηρίζεται στη λειτουργία διεπιστημονικών ομάδων εργαζομένων, στις οποίες όλοι/ες οι εργαζόμενοι/ες συμμετέχουν ισότιμα στο θεραπευτικό πλαίσιο ανεξαρτήτως ειδικότητας. Επωμίζονται την άμεση και καθημερινή επαφή με την ευπαθή ομάδα των εξαρτημένων και συνεισφέρουν ενεργά στη θεραπευτική διαδικασία.

Οι διακρίσεις μεταξύ των Δομών και οι διαχωρισμοί του προσωπικού στο εσωτερικό τους δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα της δουλειάς με τους εξαρτημένους. Η δε απουσία οποιασδήποτε διαδικασίας διαλόγου μόνο ως απαξίωση των εργαζομένων μπορεί να εκληφθεί, τη στιγμή μάλιστα που πασχίζουν να διατηρήσουν στη ζωή τις υποστελεχωμένες δημόσιες δομές για τις εξαρτήσεις».

Ζητούν:

• Την ένταξη όλων των δημόσιων Δομών για τις εξαρτήσεις και όλου του προσωπικού στις προβλέψεις της ΚΥΑ.
• Την ενίσχυση της στελέχωσης των δημόσιων Δομών με προσωπικό.
• Την κατάργηση των πολιτικών διακρίσεων και άνισης μεταχείρισης Δομών και προσωπικού.