Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 11 Φεβ 2023
Ιστορίες χωρίς φωνή / Η κραυγή των ψαριών
Κλίκ για μεγέθυνση






 

Στις 16 Δεκεμβρίου του 2022, το Άκουα Ντομ, ένα γιγάντιο ενυδρείο στο λόμπι του ξενοδοχείου Ράντισον Μπλου στο Βερολίνο της Γερμανίας, σπάει και γίνεται χίλια κομμάτια απελευθερώνοντας τόνους νερού. Η δεξαμενή ύψους 16 μέτρων, που κατασκευάστηκε το 2003 και κόστισε σχεδόν 13 εκατομμύρια ευρώ, ήταν το μεγαλύτερο κυλινδρικό ενυδρείο στον κόσμο και κρατούσε φυλακισμένα στο εσωτερικό του περίπου 1.500 ψάρια, εκατό διαφορετικών τροπικών ειδών.
Οταν η δήμαρχος του Βερολίνου πήγε στο ξενοδοχείο για να δει τις ζημιές, περιέγραψε την έκρηξη της δεξαμενής σαν ένα μικρό τσουνάμι και εξέφρασε την ανακούφισή της για το γεγονός πως κανένας άνθρωπος δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Δεν έκανε, όμως, κανένα σχόλιο για τις ζωές που χάθηκαν, καθώς στη συνείδηση των περισσοτέρων οι ζωές των ψαριών αλλά και γενικότερα των θαλάσσιων ειδών δεν μετράνε. Είναι οι ζωές αυτών που δεν έχουν φωνή και οι κραυγές τους δεν μπορούν να ακουστούν παρότι τα ψάρια όχι μόνο νιώθουν πόνο αλλά, δυστυχώς γι’ αυτά, τυγχάνουν και μιας συμπεριφοράς που θα τιμωρούνταν με πρόστιμα αν ήταν άλλα ζώα στη θέση τους. Τα θαλάσσια πλάσματα, όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, βρίσκονται αντιμέτωπα με την πιο βάναυση και δολοφονική συμπεριφορά του ανθρώπινου είδους, σε βαθμό μάλιστα που δύσκολα μπορεί κανείς να ανοίξει μια συζήτηση για τα δικαιώματά τους στη ζωή και την αναπαραγωγή. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως το 80% των ψαριών και των θαλάσσιων ζώων έχει χαθεί εξαιτίας της ανθρώπινης επέμβασης τα τελευταία 100 χρόνια. Αλλά ποιος να νοιαστεί; Έτσι κι αλλιώς ψάρια είναι.

 

Κραυγές που δεν ακούγονται

Τόσο τα ψάρια όσο και τα υπόλοιπα θαλάσσια ζώα είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ότι αισθάνονται τον πόνο και η ευαισθησία τους σε αυτόν, παρότι τα περισσότερα δεν αντιδρούν με ήχο και δεν ουρλιάζουν όταν υποφέρουν, είναι απόλυτα συγκρίσιμη με αυτή των θηλαστικών. Το νευρικό τους σύστημα διαθέτει υποδοχείς παρόμοιους με αυτούς των αμφίβιων, των πτηνών και των θηλαστικών και τα ψάρια όχι μόνο αισθάνονται τον πόνο, αλλά επιπλέον νιώθουν άγχος και φόβο. Μελέτες έχουν δείξει πως οι καρδιακοί τους παλμοί αυξάνονται και επηρεάζεται τόσο η αναπνευστική τους δραστηριότητα όσο και η γενικότερη συμπεριφορά τους όχι μόνο την στιγμή του κινδύνου, αλλά και για πολλές ώρες μετά από ένα τραυματικό συμβάν που τους προκάλεσε φόβο και στρες.
Τα ψάρια δεν είναι κάποιοι ανόητοι οργανισμοί που βρίσκονται στον πλανήτη μονάχα για να καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες και συνήθειας του ανθρώπου. Τα ψάρια έχουν πολύπλοκες κοινωνικές ζωές, φροντίζουν τα παιδιά τους και κάποια είδη έχουν τον ίδιο σύντροφο για όλη τους τη ζωή. Ορισμένα θαλάσσια ζώα χρησιμοποιούν και εργαλεία, όπως για παράδειγμα πέτρες, προκειμένου να σπάσουν το κέλυφος των κυδωνιών. Τα ψάρια μπορούν και επικοινωνούν μεταξύ τους είτε μέσω ηλεκτρικών σημάτων είτε μέσω κάποιων ήχων που παράγουν. Τα ψάρια, όσο ακραίο και αν ακούγεται στη λογική του κυρίαρχου είδους, δεν είναι εδώ για εμάς, αλλά βρίσκονται εδώ μαζί με εμάς, και αν τελικά μια μέρα εκλείψουν, τότε μάλλον θα είναι πια αργά για συζητήσεις περί δικαιωμάτων και προστασίας. Το ψάρεμα, η υπαραλίευση, η ρύπανση των θαλασσών, η καταστροφή των βυθών αλλά και η επιλογή των ιχθυοκαλλιεργειών είναι οι ψηφίδες μιας ολοκληρωτικής καταστροφής με την οποία μπορεί να βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι μιας και ο άνθρωπος έμαθε να αντιλαμβάνεται τα θαλάσσια ζώα ως κάποια βουβά και κατώτερα είδη που αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα παρά ως συναισθανόμενα όντα.

Ιχθυοκαλλιέργεια

Κατασπαράζουμε το μέλλον μας

Ψάρια που γδέρνονται και τρώγονται ζωντανά σπαρταρώντας μέσα σε πιάτα, αστακοί που βράζονται ζωντανοί, θηλυκές γαρίδες που τους κόβουν με ψαλίδι τα μάτια για να αυξηθεί η αναπαραγωγική τους ικανότητα, καρχαρίες που ακρωτηριάζονται και πετάγονται ξανά στην θάλασσα για να πεθάνουν μετά από ασφυξία, θαλάσσια ζώα που ζουν και πεθαίνουν καταδικασμένα σε ισόβιο εγκλεισμό σε δεξαμενές και ενυδρεία. Θαλάσσια ζώα που κακοποιούνται και βασανίζονται χωρίς το ανθρώπινο είδος να αισθάνεται τον παραμικρό ενδοιασμό και την παραμικρή ενοχή. Θαλάσσια ζώα που αντιμετωπίζονται ως κατώτερες μορφές ζωής χωρίς δικαιώματα, καθώς δεν τους αναγνωρίζονται αισθήσεις και συναισθήματα.
Σήμερα η θαλάσσια ζωή του πλανήτη απειλείται με αφανισμό, καθώς η συνέχιση αυτής της ακατάσχετης απόσπασης ζωής από τον ωκεανό όχι απλά δεν είναι βιώσιμη, αλλά είναι και θανατηφόρα, τόσο για τη φύση όσο και για τον άνθρωπο. Κάθε χρόνο ένα τρισεκατομμύριο θαλάσσια ζώα χάνουν τη ζωή τους από το ανθρώπινο είδος. Με αυτόν τον ρυθμό, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050 οι ωκεανοί που κάποτε έσφυζαν από ζωή θα είναι οριστικά νεκροί. Το τέλος της ζωής των θαλασσών θα σημάνει και το τέλος της ανθρωπότητας.
Η θάλασσα, που κάποτε αποτέλεσε την κοιτίδα της ζωής, μπορεί κάποια στιγμή να φέρει με ανθρώπινη ευθύνη και το τέλος της ζωής στον πλανήτη. Οπότε το ερώτημα δεν είναι αν τα χταπόδια είναι τόσο έξυπνα για να τα τρώμε, αλλά αν οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να τρώνε το μέλλον τους.

 

Υπογραφές για την Ελληνική Τάφρο

Με κείμενο το οποίο συνυπογράφουν δεκάδες φορείς και οργανώσεις καλούνται οι πολίτες να συνυπογράψουν το αίτημα για την ανακήρυξη της Ελληνικής Τάφρου σε Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή, καθώς τα βαθιά αυτά νερά φιλοξενούν ακόμα πολλά είδη δελφινιών, πτεροφάλαινες, θαλάσσιες χελώνες, μεσογειακές φώκιες και άλλα απειλούμενα και προστατευόμενα είδη. Στο κείμενο σημειώνεται ότι είναι ένας οικότοπος παγκόσμιας οικολογικής αξίας, που λόγω της ποικιλίας και σχετικής αφθονίας των κητωδών που φιλοξενεί, έχει αναγνωριστεί ως σημαντική περιοχή για τα θαλάσσια θηλαστικά.

Παρά τις εκκλήσεις από επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις για την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα αποτρέψουν τις απειλές για την επιβίωση των κητωδών στις θάλασσές μας, το ελληνικό κράτος κωφεύει επιδεικτικά και πράττει τα εντελώς αντίθετα, τεμαχίζοντας την Ελληνική Τάφρο σε «οικόπεδα» και παραχωρώντας την σε πετρελαϊκές εταιρείες για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων.

«Τα κητώδη είναι από τα πιο ευαίσθητα είδη στον πλανήτη σε ό,τι αφορά την επίδραση και τις επιπτώσεις που έχει η ηχορύπανση στον οργανισμό τους, τόσο ώστε να απειλείται ακόμα και η ζωή τους. Οι σεισμικές έρευνες που χρησιμοποιούν εντατικό και πολύ ισχυρό ηχοβολισμό για να διαπεράσουν τον φλοιό της γης και να δημιουργήσουν τρισδιάστατες εικόνες κοιτασμάτων τραυματίζουν τα ευαίσθητα ακουστικά όργανα των κητωδών, τους προκαλούν πανικό, στρες και οδύνη, οδηγώντας τα στη φυγή ή και τον θάνατο. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η ανησυχία για την καταστροφή των αποθεμάτων των μεσοπελαγικών και βαθυπελαγικών καλαμαριών, που με τη σειρά της θέτει σε κίνδυνο τους πληθυσμούς κητωδών αλλά και μεγάλων ψαριών (τόνοι, ξιφίες, καρχαρίες) που τρέφονται με αυτά» αναφέρεται στο κείμενο που καλούνται να υπογράψουν οι πολίτες στο όνομα της προστασίας των θαλασσών από την ανεξέλεγκτη δράση των πετρελαϊκών κολοσσών.

Ελληνική Τάφρος

Οι φορείς και οι οργανώσεις επισημαίνουν ότι «πρόκειται για μια πραγματικά μεγάλη απειλή, την οποία οφείλουμε πάση θυσία να αποτρέψουμε και δεν θα είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι», υπενθυμίζοντας ότι στην Ισπανία μια πλατιά κοινωνική συμμαχία υιοθέτησε το αίτημα για την αναγνώριση του «Διαδρόμου Μετανάστευσης Κητωδών» στην ανατολική ακτή της χώρας ως περιοχή που απαιτεί επείγουσα προστασία. Είναι γεγονός ότι η πίεση που ασκήθηκε ανάγκασε την ισπανική κυβέρνηση να ακυρώσει όλα τα σχέδια για εξορύξεις και να την ανακηρύξει ως Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή. Κι άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία, έχουν επίσης αποφασίσει να ακυρώσουν τα σχέδια για έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στις θάλασσές τους για να προστατέψουν το περιβάλλον, την τουριστική οικονομία και την αλιεία. Άλλωστε, η Ε.Ε. θεωρεί ότι «τα σοβαρά ατυχήματα που σχετίζονται με υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι πιθανό να έχουν καταστρεπτικές και μη αναστρέψιμες συνέπειες στο περιβάλλον των θαλασσών και των παράκτιων περιοχών, καθώς και σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στις παράκτιες οικονομίες», ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων διέκοψε τη χρηματοδότηση έργων ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, καθώς η κλιματική κρίση επιδεινώνεται εξαιτίας της οικονομικής ανάπτυξης που κυριαρχείται από ενεργειακές πηγές ορυκτών καυσίμων.

πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου