Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 09 Απρ 2022
Αθανάσιος Χρυσοχόου / Τα δικαστήρια τώρα ξεπλένουν τους δωσίλογους
Κλίκ για μεγέθυνση

 

Ο Χρυσοχόου μαζί με τον καθηγητή Περικλή Βιζουκίδη, τον περίφημο Φον Βιζουκίδη, υποδέχονται τους Γερμανούς
 

«Ο Αθανάσιος Χρυσοχόου (Πράμαντα, 1890 - Αθήνα, 1967) ήταν Έλληνας Ηπειρώτης συνταγματάρχης και αργότερα συνεργάτης των Ναζί επί γερμανικής Κατοχής σε διάφορες έμμισθες θέσεις, με ναζιστική και αντισημιτική δράση κατά των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης αλλά και κατά Ελλήνων αντιστασιακών». Έτσι παρουσιάζει συνοπτικά, χρόνια τώρα, τον βίο και την πολιτεία του Αθανασίου Χρυσοχόου η «Βικιπαίδια», όμως το όνομα του κατοχικού φρούραρχου ενδέχεται να ξαναμοστράρει στον δρόμο που του αφιέρωσε το διορισμένο από τη χούντα δημοτικό συμβούλιο για τις «υπηρεσίες» του και που επί δημαρχίας του Γιάννη Μπουτάρη μετονομάστηκε σε Αλμπέρτο Ναρ. Και αυτό διότι το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης με μια πρωτοφανή απόφαση, που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως «μονόπλευρη» και «ανιστόρητη», αποφάσισε πρόσφατα να «επιβάλει» μια δική του εκδοχή της Ιστορίας, ξεπλένοντας εν πολλοίς την, για πολλούς έγκριτους ιστορικούς και όχι μόνο, δωσιλογική δράση του συγκεκριμένου συνταγματάρχη.

 

Με τη μετονομασία του δρόμου, που έγινε μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, την οποία το δικαστήριο έβγαλε παράνομη επί της ουσίας και όχι επί της διαδικασίας και την ακύρωσε, τιμήθηκε ένας σύγχρονος Σαλονικιός Εβραίος λογοτέχνης, που ήταν «τέκνο του 11520 και της 40041», μαρτύρων του Ολοκαυτώματος. Συγχρόνως έπαψε να τιμάται ο επιτελάρχης του δωσίλογου κατοχικού πρωθυπουργού Τσολάκογλου, που διορίστηκε αρχικά γενικός επιθεωρητής Νομαρχιών Μακεδονίας και στη συνέχεια γενικός διοικητής Μακεδονίας,  ο μάρτυρας κατηγορίας που μετατράπηκε σε μάρτυρα υπεράσπισης του «σφαγέα της Θεσσαλονίκης» Μαξ Μέρτεν, με τον οποίο, βέβαια, είχε συνεργαστεί άριστα στην Κατοχή. Προσπάθησε να τον αθωώσει για τις διώξεις και τον εκτοπισμό 45.000 Θεσσαλονικιών Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα, για το πλιάτσικο στις περιουσίες τους.

Ευεργέτης ο Μέρτεν, κατά τον Χρυσοχόου

Το Εφετείο όμως δεν τα έλαβε υπόψη του όλα αυτά... Με βάση λοιπόν τα άπειρα δημοσιεύματα της εποχής, ο Αθ. Χρυσοχόου στη δίκη του Μαξ Μέρτεν παρουσίασε τον «σφαγέα της Θεσσαλονίκης» ως έναν καλό αξιωματικό, φιλέλληνα, που μάλιστα γλίτωσε και πολλούς Έλληνες πολίτες, αλλά και ως ευεργέτη των Εβραίων(!), ενώ αμφισβήτησε και ότι ο Μέρτεν πρωταγωνίστησε στα βασανιστήρια των Εβραίων στην Πλατεία Ελευθερίας, παρά το γεγονός ότι στη δίκη δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες δήλωναν πως με το που εμφανίστηκε στην πλατεία τα βασανιστήρια έγιναν πιο άγρια. Το σχετικό δικαστικό ρεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ για τη δίκη αναφέρει ότι ο Αθ. Χρυσοόχου είχε δηλώσει πως «δεν μπορεί να καταθέσει εάν έχη υπαιτιότητα» ο Μέρτεν για τα βασανιστήρια των Εβραίων στην πλατεία Ελευθερίας κατά το «μαύρο Σάββατο» της 11ης Ιουλίου του 1942. Μάλιστα είπε ότι έμαθε πως ο Μέρτεν ήταν εκείνος που σταμάτησε και όχι διέταξε τα βασανιστήρια και, όπως αναφέρει άλλη εφημερίδα της εποχής, είπε και ότι από «αυτό το γεγονός εχαρακτηρίσθη ως σωτήρ των δοκιμαζόμενων Ισραηλιτών» (!). Υποστήριξε σθεναρά και την απόφαση της σύλησης και την καταστροφή του εβραϊκού νεκροταφείου στον χώρο που σήμερα είναι το ΑΠΘ. Ήταν, είπε, «γενική απαίτησις των Θεσσαλονικέων χριστιανών, πράγμα το οποίον έκανε ο Μέρτεν. Η καταστροφή του νεκροταφείου εωρτάσθη ως μέγα ευεργέτημα»(!). Σε όλη τη δίκη δεν έκρυψε το αντικομμουνιστικό του μένος αποκαλώντας «συμμορίτες» τους αντιστασιακούς και προσπάθησε να «ξεπλύνει» τον Μέρτεν για τις εκτελέσεις Ελλήνων αντιστασιακών.

Γιάννης Μπουτάρης, πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης: Ντροπιαστική απόφαση

Αυτό που έγινε είναι ντροπή. Ο Δήμος θα πρέπει να πάει την υπόθεση στο ΣτΕ, διότι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για μετονομασία της οδού του κατοχικού φρούραρχου Αθανασίου Χρυσοχόου σε Αλμπέρτο Ναρ είναι και νόμιμη και καλά τεκμηριωμένη και έγινε στο πλαίσιο της αποκατάστασης κάθε ιστορικής αλήθειας. Δεν θα τιμούμε έναν άνθρωπο που ήταν ξεκάθαρα συνεργάτης των Γερμανών.

 

Ιφιγένεια Καμτσίδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου: Να εξετάσει το ΣτΕ την απόφαση

Είναι μια απόφαση που γεννά σοβαρά ερωτηματικά, καθώς το δικαστήριο υπερβαίνει τα όρια της ακυρωτικής διαδικασίας και προχωρά σε κρίση επί της ουσίας, διατυπώνοντας μια δική του εκδοχή για την ιστορία της πόλης και τους πρωταγωνιστές της. Ενώ το ίδιο παραδέχεται ότι οι τεχνικές κρίσεις της διοίκησης του δήμου δεν ελέγχονται ακυρωτικά, κρίνει την αιτιολογία της πράξης ανεπαρκή, αποτιμώντας τα ιστορικά στοιχεία για τη δράση του Αθανασίου Χρυσοχόου, φρούραρχου της Θεσσαλονίκης επί Κατοχής και γενικού επιθεωρητή νομαρχιών διορισμένου από την κατοχική κυβέρνηση.

Στην εκτίμησή του δε αυτή, δεν έλαβε υπόψη στοιχεία του φακέλου στα οποία αποτυπώνεται η δράση του Αθ. Χρυσοχόου στα χρόνια της Κατοχής, η συνεργασία του με τους κατακτητές, ούτε η παρουσία του στη δίκη του Μέρτεν, όπου μετατράπηκε σε μάρτυρα υπεράσπισης του στρατιωτικού διοικητή των ναζί στη Θεσσαλονίκη, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Η κρίση του δικαστηρίου είναι δικονομικά και ιστορικά ανέριστη και για τον λόγο αυτό θα πρέπει να εξεταστεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Η Ιστορία ούτε δικάζεται ούτε γράφεται από δικαστήρια

Αξίζει στη μαρτυρική Θεσσαλονίκη, που έχασε 45.000 Εβραίους πολίτες της στα ναζιστικά στρατόπεδα, να τιμά στους δρόμους της συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών; Διότι δεν είναι μόνο ο Αθανάσιος Χρυσοχόου που τιμήθηκε με ονοματοδοσία δρόμου. Είναι και άλλοι, όπως ο Κωνσταντίνος Μερκουρίου, ο Γεώργιος Σερεμέτης, ο μοίραρχος Δημήτριος Κουφίτσας κ.ά. Το Εφετείο αποφάσισε πως «ναι», δικαιώνοντας τους απογόνους του Αθ. Χρυσοχόου, που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη ζητώντας ακύρωση των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης και του συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης για τη μετονομασία της οδού που έφερε το όνομά του προγόνου τους σε Αλμπέρτου Ναρ.

«Το Διοικητικό Δικαστήριο διαμόρφωσε μια δική του εκδοχή της Ιστορίας, συνοπτική, απολύτως ανέριστη και μεροληπτική, προκειμένου να αποφανθεί πως ‘δεν συνάγεται ότι προέκυψαν σαφώς και επαρκώς οι εξαιρετικοί εκείνοι λόγοι που θα συνέβαλλαν και θα δικαιολογούσαν την αναγκαιότητα της μετονομασίας της επίμαχης οδού’» σχολίασε στην ΑΥΓΗ μέλος του ΣΦΕΑ 1967 -1974. «Το δικαστήριο δεν παραβιάζει απλώς το κανονιστικό πλαίσιο της ακυρωτικής δίκης. Εγκαινιάζει μια ολισθηρή πρακτική υποβολής της επιστήμης στον δικαστικό έλεγχο, με άλλα λόγια αξιολόγησης της Ιστορίας από κρατικά όργανα που δεν διαθέτουν ούτε τη σχετική αρμοδιότητα ούτε τις αναγκαίες γνώσεις και εμπειρία», προσθέτει και τονίζει πως ο Δήμος Θεσσαλονίκης θα πρέπει να πάει την υπόθεση στο ΣτΕ για «να ανακτήσει η πόλη την ιστορική της μνήμη και να απαλλαγεί από τα φαντάσματα του κατοχικού καθεστώτος».

Τουλάχιστον αυτό το γλιτώσαμε

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αθ. Χρυσοχόου στη δίκη τού «σφαγέα της Θεσσαλονίκης» παραδέχεται ότι υπήρξε πρόταση ένας δρόμος της πόλης να μετονομασθεί σε «οδό Μέρτεν»... Ευτυχώς δεν πρόκανε να την υλοποιήσει κάποια από τις κατοχικές δημοτικές αρχές Μερκουρίου και Σερεμέτη, διότι μπορεί να είχαμε, εκτός από οδούς συνεργατών των Γερμανών, και οδούς εγκληματιών πολέμου, αν κάποιο άλλο δικαστήριο ακύρωνε αποφάσεις για τη μετονομασία τους. Εξάλλου στη δίκη Μέρτεν βρέθηκαν και Έλληνες ευνοημένοι, που μόνο καλά λόγια είχαν να πουν γι' αυτόν. Άσε που, όπως ανέφερε και ο Αθ. Χρυσοχόου, πολλοί τον υμνούσαν επειδή τους έδινε τα μαγαζιά των Εβραίων.

πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου