Το μακρινό 1955 ο Έμετ Τιλ, ένας Αφροαμερικανός πιτσιρικάς που είχε πάει για διακοπές σε ένα χωριό στο Μισισίπι, έκανε το λάθος να φλερτάρει μια 21χρονη λευκή. Ο Έμετ απήχθη και λιντσαρίστηκε. Οι αυτόκλητοι τιμωροί, αφού του έβγαλαν τα μάτια, τον πυροβόλησαν και πέταξαν το πτώμα του στον ποταμό Ταλαχάσι. Όταν το σακατεμένο από τα βασανιστήρια σώμα του με το παραμορφωμένο πρόσωπο βρέθηκε, οι τοπικές Αρχές ζήτησαν η κηδεία του να γίνει με το φέρετρο σφραγισμένο. Η μητέρα του, όμως, επέμενε και απαίτησε το φέρετρο να μείνει ανοιχτό και σε δημόσια θέα, ώστε όλοι να δουν σε τι κατάσταση της παρέδωσε η Πολιτεία το παιδί της. Η ιστορία του Έμετ Τιλ έγινε ντοκιμαντέρ και ταινία και τις φωτογραφίες τού λιντσαρισμένου παιδιού μέσα στο φέρετρο μπορεί κανείς εύκολα να τις εντοπίσει στο Διαδίκτυο.

Αυτή είναι μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν, που κάποιοι τη θυμήθηκαν με αφορμή την πρόσφατη δήλωση της υφυπουργού Υγείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα σφραγισμένα φέρετρα των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών. Αυτή την άθλια επικοινωνιακή διαχείριση του θανάτου και του πένθους από ένα πολιτικό σύστημα που βασίζεται στην εικόνα και μόνο σ’ αυτή. Γιατί η αθλιότητα της κυρίας Γκάγκα, που τάχα θέλησε οι συγγενείς των νεκρών να τους θυμούνται γερούς, εκεί αποσκοπεί. Στην εικόνα και στο άγχος των επικοινωνιολόγων που μας κυβερνούν να μην γεμίσει η χώρα με τις εικόνες των νεκρών. Να μην δουν οι συγγενείς τι τους παρέδωσε η Πολιτεία μέσα στα φέρετρα. Γιατί αυτό φοβούνται. Μην μετατραπούν οι κηδείες σε διαδηλώσεις. Μην γίνει το πένθος οργή, τα δάκρυα κατάρες. Τη σπίθα φοβούνται και την έκρηξη. Και για να φυλαχτούν, κατρακυλάνε από το ένα λάθος στο άλλο. Από τη μια αθλιότητα στην άλλη.

πηγη: https://www.avgi.gr