Ο αιγιαλός, οι παραλίες αλλά και η ανοιχτή θάλασσα δεν αποτελούν ιδιοκτησία, άρα ούτε πωλούνται ούτε μεταβιβάζονται. Είναι τμήμα δημόσιας περιουσίας και ανήκουν στον κάθε κυρίαρχο λαό, χωρίς και αυτός να μπορεί να τα οικειοποιηθεί, δηλαδή αποτελούν μέρος της παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς, σε βάθος χιλιάδων χρόνων ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού.

Η έννοια αιγιαλός κατά την ελληνική νομοθεσία είναι η παράκτια χερσαία ζώνη που βρέχεται από τη θάλασσα μέχρι τη στάθμη εκείνη που φτάνουν οι μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της κατά τη διάρκεια έντονων καιρικών φαινόμενων.

Παραλία λέγεται η ζώνη ξηράς που εκτείνεται από τον αιγιαλό προς την ενδοχώρα και παρουσιάζει την αυτή σύσταση, δηλαδή μέχρι να καταστεί αυτή ορεινή, και ο όρος παραλία με σημασία επιθέτου καλείται κάθε επιφάνεια γης που βρέχεται από τη θάλασσα τουλάχιστον από μία πλευρά.

Οι παραπάνω περιορισμοί και διατάξεις αφορούν το σύνολο των ακτών της επικράτειας, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και αυτές των νησιών, μεγάλων ή μικρών, δημόσιων ή ιδιωτικών, χωρίς καμιά εξαίρεση.

Αυτό ισχύει ακόμα για τις ακτές, αλλά και την ενδοχώρα στο Άγιο Όρος, όπου απαγορεύεται να πλησιάσει ο μισός πληθυσμός της χώρας, ο οποίος σημειωτέον φορολογείται για τη μισθοδοσία των ιερωμένων αλλά και για την πολυδάπανη συντήρηση των μοναστηριών.

Η απαγόρευση αυτή συνεχίζει να αποτελεί ερώτημα για τον πολιτισμένο κόσμο και την Ε.Ε., αλλά στα αυτιά των φεουδαρχών αυτής της πατρίδας οι φωνές αυτές αποτελούν ενοχλητικούς ψιθύρους, όταν συνεχίζεται η ανοχή των πολιτών απέναντι στις επικίνδυνα επαναλαμβανόμενες πράξεις απαξίωσης και διάλυσης του οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού ιστού.

Στα πάρτι του Σκορπιού, αλλά και στα προηγούμενα χρόνια, παλιοί και νέοι τσιφλικάδες θεωρούν ότι μαζί με το νησί αγόρασαν τη θάλασσα, τον αιγιαλό και την παραλία, και έχουν το θράσος να απαγορεύουν τη ναυσιπλοΐα ακόμα και 500 μέτρα από την ακτή!

Εάν το νησί έχει αρχαιολογικά ευρήματα, υπόγεια σπήλαια, δάση, ποτάμια, λίμνες, λόφους και βουνά, οι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν πρόσβαση σε αυτά σε κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται να τα επισκεφτεί, είτε για λόγους ψυχαγωγίας είτε για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Όσοι έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα νησί δεν μπορούν να απαγορεύουν την πρόσβαση σε λουόμενους ή κολυμβητές όταν αυτοί προσεγγίζουν τον παράδεισό τους, στέλνοντας τους ιδιωτικούς τους φύλακες και παραβαίνοντας κάθε νομοθεσία κάτω από τη μύτη των Αρχών.

Πρέπει να κατανοήσουν και αυτοί, αλλά ιδιαίτερα οι δημόσιοι λειτουργοί όλων των βαθμίδων, εκλεγμένοι ή διορισμένοι, ότι οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις ορεινές διαδρομές και να κολυμπούν σε όποια θάλασσα θέλουν, όταν αυτό το δικαίωμα δεν απαγορεύεται ή περιορίζεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος και μόνο.

* Ο Τάσος Βαρελάς είναι μέλος της Ο.Μ. του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. στις Αχαρνές Αττικής

πηγη: https://www.avgi.gr