Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 01 Ιούν 2016
Το ευχαριστώ ενός πρόσφυγα      ή  Τα αποτελέσματα της συλλογικότητας- αλληλεγγύης
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών-τριων Πάτρας

αισθάνεται την ανάγκη να δημοσιοποιήσει την ιστορία ενός πρόσφυγα, του Αμπντάλα Α, η οποία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνεργασίας και συντονισμού πολλών φορέων της πόλης με πολύ θετικά αποτελέσματα.

 

Ο Αμπντάλα Α, στα τέλη του 2014 αποχαιρέτησε την οικογένειά του και εγκατέλειψε την λεηλατημένη χώρα του όπου επικρατούσαν μεγάλες εντάσεις μετά από έναν 20ετή εμφύλιο πόλεμο, τον πλέον μακροχρόνιο πόλεμο στην Αφρική. Η ανάγκη για επιβίωση τον έκανε να αναζητήσει μια ασφαλή , ειρηνική και αξιοπρεπή ζωή.

 

Έτσι , ο Αμπντάλα σε ηλικία 33χρονών, στην πορεία του προς μια ευρωπαϊκή χώρα βρέθηκε στην Ελλάδα. Δεν πέρασε όμως πάνω από ένας μήνας παραμονής του εδώ και υπήρξε θύμα τροχαίου ατυχήματος, με αποτέλεσμα να υποστεί πολλαπλά κατάγματα και κακώσεις. Έπειτα από 4 μήνες νοσηλείας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του ΡΙΟΥ έπρεπε να επιστρέψει στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής όπου ζούσε. Όμως οι άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν εκεί δεν βοήθησαν στην αποκατάσταση του, με αποτέλεσμα, ένα χρόνο μετά να εισαχθεί και πάλι στο Νοσοκομείο του ΡΙΟΥ με οστεοποίηση όλων των αρθρώσεων του από την μέση και κάτω.

 

Διαπιστώσαμε την ύπαρξη αυτού του πρόσφυγα, την άνοιξη του 2015, όταν ένας γνωστός φωτορεπόρτερ που εργάζεται για ένα διεθνές δημοσιογραφικό πρακτορείο ζήτησε την βοήθεια της Κίνησης για να επισκεφθεί τα μέρη όπου στεγάζονται οι μετανάστες , με σκοπό να κάνει ένα ρεπορτάζ αφιερωμένο στις συνθήκες διαβίωσης τους στην χώρα μας και συγκεκριμένα στην Πάτρα. Έτσι, λοιπόν γνωρίσαμε τον Αμπντάλα, τον οποίον οι συμπατριώτες του μετακινούσαν με ένα καροτσάκι του σουπερμάρκετ λόγω της πλήρους αδυναμίας του να κινηθεί μόνος.

 

Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε ο «αγώνας» για την βελτίωση των συνθηκών ζωής αυτού του νέου.

 

Η πρώτη μας φροντίδα ήταν να βρεθεί ένα αναπηρικό καροτσάκι για την αξιοπρεπή και ανώδυνη μετακίνησή του, πράγμα το οποίο επετεύχθη χάρη στην δωρεά του Αντώνη Χαροκόπου, Αντιπεριφερειάρχη Κοινωνικών Υπηρεσιών.

 

Μετά, άρχισε ο μαραθώνιος για την ανεύρεση στέγης και για την εξασφάλιση της διατροφής του. Ένας άνθρωπος σε αυτές τις συνθήκες δεν γινόταν να κατοικεί σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.

Μετά από πολύ κόπο, χρόνο και συνεχείς επαφές με την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου, καταφέραμε να του παραχωρηθεί ένα δωμάτιο σε δομή της πόλης μας, όπου δύνανται να στεγάζονται συμπολίτες μας που βρίσκονται σε δύσκολες συνθήκες.

Ύστερα ήρθε η φροντίδα της σίτισης. Χάρη στην Μητρόπολη, ο νέος αυτός εξασφάλισε τα δύο βασικά γεύματα της ημέρας. Τέλος, ήρθε η στιγμή που νοσηλεύτηκε και πάλι στο νοσοκομείο του ΡΙΟΥ, όπου υπεβλήθη σε πολλά και δύσκολα χειρουργεία με σκοπό να μπορέσει να περπατήσει και πάλι, έτσι ώστε να πάρει την ζωή του στα χέρια του.

 

Μετά από τρίμηνη νοσηλεία , κατά την διάρκεια της οποίας έλαβε την αμέριστη φροντίδα των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, πήρε εξιτήριο και βγήκε από το νοσοκομείο όρθιος και περπατώντας .

Σήμερα και πάλι χάρη στην Κοινωνική Υπηρεσία του δήμου κάνει φυσιοθεραπείες για να αποκατασταθεί σε βαθμό ανεκτό η κινητική του λειτουργία.

 

Ο Αμπντάλα δια μέσου της Κίνησης ευχαριστεί:

Τους γιατρούς της ορθοπεδικής κλινικής, το νοσηλευτικό προσωπικό και την κοινωνική υπηρεσία του Νοσοκομείου του ΡΙΟΥ για την φροντίδα με την οποία τον περιέθαλψαν.

Τον Αντιπεριφερειάρχη Κοινωνικών Υπηρεσιών για την ευαισθησία που έδειξε και φρόντισε να του παραχωρηθεί αμαξίδιο.

Την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Πατρέων για την παραχώρηση στέγης και για τις φυσιοθεραπείες.

Την Μητρόπολη για την καθημερινή φροντίδα της σίτισης του.

Τους ασθενείς και τους συνοδούς τους που μέσα στο θάλαμο του νοσοκομείου τον αγκάλιασαν με αγάπη και γενναιοδωρία, έναν νέο μόνο , σε έναν ξένο τόπο, χωρίς οικογένεια και φίλους που όμως δεν του έλειψε καμία φροντίδα, ούτε υλική ούτε συναισθηματική.

 

Η περίπτωση του Αμπντάλα είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για το πόσο καλά μπορεί να λειτουργήσει η συλλογικότητα και η συντονισμένη συνεργασία όλων αυτών των φορέων όταν υπάρχει ευαισθησία και βούληση.

 

Καθοριστική βέβαια ήταν η συμβολή της Κίνησης στην αναζήτηση λύσεων και την κινητοποίηση όλων αυτών των φορέων : Πολιτείας , Δήμου και Εκκλησίας.

 

Έχοντας διανύσει αυτόν τον μακρύ και επίπονο δρόμο, έχοντας σκοντάψει σε τοίχους αδιαφορίας, γραφειοκρατικής αντίληψης και θεσμικής ανεπάρκειας, αλλά και έχοντας συγκινηθεί και ανασάνει από την άμεση και ανιδιοτελή ανταπόκριση, καταλήγουμε με την ευχή και την προσδοκία οι φορείς και οι θεσμοί να αναπτύξουν, επιτέλους, λειτουργικό πλαίσιο, διαδικασίες και αντανακλαστικά, ώστε να ανταποκρίνονται άμεσα και με ανοιχτή καρδιά σε τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίες ασφαλώς και δεν αφορούν μόνο πρόσφυγες αλλά κάθε κάτοικο αυτής της χώρας που βρίσκεται σε ανάγκη.

 

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου