Νομίζουμε ότι το γραπτό του, εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του. 

Η τύπισσα, η οποία στο μόνο που θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, θα ήταν σαν καντηλανάφτισσα σε επαρχιακό παπαδίστικο μαγαζί και στην οποία ο νέος Μωυσής της ανέθεσε υπουργικά καθήκοντα, θα μπορούσε να απαντήσει στο παρακάτω οργισμένο κείμενο;

Προφανώς, ρητορικό το ερώτημα. Η κ. Κεραμέως πέρα απ' το χρόνο που καταναλώνει απευθυνόμενη προς τον Υψιστο με το "κυρ ελέησον" της, έχει να συντάξει και δικαστικές προσφυγές εναντίον των συνδικαλιστικών ενώσεων του εκπαιδευτικού κινήματος που κινητοποιούνται ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Και φυσικά τα αστικά δικαστήρια την δικαιώνουν με την σημερινή απόφαση του Εφετείου που έκρινε παράνομη την απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών από την αξιολόγηση.

Ας δώσουμε όμως τον λόγο στον δάσκαλο που αναφέραμε:

 

Υποδύομαι, ως Διευθυντής, τον μπαμπούλα καθημερινά (και δικαίως) κυνηγώντας 16χρνους,17χρονους και 18χρονους να φορούν μάσκες, ελέγχοντας τα self tests και να μη συγχρωτιζονται στους διαδρόμους και τον αυλόγυρο! 

 

Κι έρχεται σε μια νύχτα η κυρία υπουργός της Παιδείας και συγχωνεύει τμήματα στο σχολείο μου και στοιβάζει 26 και 27 μαθητές μέσα σε 35 τετραγωνικά επί 7 ώρες καθημερινά! 

Κι αισθάνομαι γελοίος ρε γαμώτο και οργισμένος για την υποκρισία της υπουργού και ανυπόληπτος απέναντι στους ίδιους τους μαθητές και μαθήτριες μου. Και τρελαίνομαι γιατί δεν με σέβεται και με απαξιώνει ως επιστήμονα κι ως παιδαγωγό και γιατί αντιμετωπίζει την Παιδεία ως οικονομικό μέγεθος κι όχι ως χώρο όπου σμιλεύονται ψυχές και πνεύματα.

Και μετά από 35 χρόνια υπηρεσίας σε δημόσιο σχολείο βιώνω μια απαξίωση προς το λειτούργημα μου και μια τιμωρητική διάθεση από ανθρώπους που μισούν το δημόσιο σχολείο κι εκδικούνται εμάς που το υπερασπιζόμαστε.

Και δεν μπορώ να αντιδράσω ρε γαμώτο!!!   Οργή και θλίψη μόνο!!!!