Είθισται, κατά τα προτάγματα της παράδοσης, τα παιδιά να ακολουθούν το επάγγελμα των γονιών τους. Κάπως έτσι έχουν προκύψει πολιτικοί τα παιδιά των πολιτικών, γιατροί τα παιδιά των γιατρών και εργάτες τα παιδιά των εργατών.
Υπάρχουν βέβαια και οι άλλες περιπτώσεις, που κάποια παιδιά εργατών φοιτούν σε καλά σχολεία, με καλούς δασκάλους και καθηγητές κι έτσι σπάνε την οικογενειακή παράδοση. Αυτό οι κοινωνικοί επιστήμονες το ονομάζουν κοινωνική κινητικότητα και είναι εξίσου θεμιτό όσο και αναγκαίο.
Σ’ αυτή τη λογική ακολουθία, που για να συμβαίνει, όλο και κάποιον ωφέλιμο ρόλο θα επιτελεί για το κοινωνικό σύνολο, υπάρχει και πίεση των γονιών προς τα παιδιά. Εκτός από την παράδοση, να μην πάει χαμένη και η τεχνογνωσία και στο τέλος της ημέρας και η γονεϊκή προσδοκία. Το παιδί να γίνει καλύτερο από τον γονιό, με καλύτερη ζωή και περισσότερες ευκαιρίες. Πάνω στις γερές βάσεις που έχτισε η οικογένεια μέσα στα χρόνια.
Στο καφενείο του χωριού όμως δεν είναι αυτή η συζήτηση. Εκεί οι γονείς συχνά δεν έχουν δίπλα στα σπίτια τους ούτε καλά σχολεία ούτε ίσες ευκαιρίες να προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε καλά-καλά οποιοδήποτε σχολείο δίπλα στα σπίτια τους. Ονειρεύονται τη ζωή των παιδιών τους διαφορετικά και κυρίως από διαφορετική αφετηρία. Θέλουν τα παιδιά τους να μην συνεχίσουν την παράδοση, να μην ασχοληθούν με τη γη ούτε με την κτηνοτροφία. Ευελπιστούν τα παιδιά τους να σπουδάσουν και να μείνουν στον τόπο των σπουδών τους· μακριά από την οικογενειακή εστία, αλλά αυτό με δυσκολία το ομολογούν και στους τριγύρω τους και στον εαυτό τους.
Είναι βλέπετε που, έτσι ξεχασμένοι όπως είναι, χωρίς ελπίδα και για το δικό τους μέλλον, δέχονται τη ζωή τους στωικά, όπως και τα φυσικά φαινόμενα που έρχονται και καταστρέφουν τις σοδειές λίγες μέρες πριν από τον τρύγο ή λίγο μετά - όταν οι μεσάζοντες διαπραγματεύονται την καλύτερη τιμή. Μαθημένοι πως ό,τι φέρνει η μοίρα ή η ζωή, μ’ αυτό θα πορευτούν κι από αυτό θα ζήσουν.
Μονάχα που κάθε χρόνο, ανάμεσα στη σπορά και στη σοδειά, βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο. Στο καφενείο του χωριού κανένας δεν έχει μείνει ευχαριστημένος από τις παροχές και τις διευκολύνσεις, μιας και καμιά δεν απαντά στη βασική ανάγκη, που είναι η κλιματική αλλαγή και όχι τα πέντε λεπτά του ευρώ φθηνότερο ρεύμα, όπως και οι επιδοτήσεις που έρχονται κάθε χρόνο για να χτίσουν το αύριο το δικό τους και του τόπου τους, αλλά εντέλει φτάνουν μονάχα για να μπαλώσουν τις τρύπες τις περσινής σοδειάς.
από:https://www.avgi.gr