Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 29 Ιούλ 2022
Μη ληγμένα εισιτήρια
Κλίκ για μεγέθυνση










EUROKINISSI/ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ







29.07.2022, 17:33
 

Ισως η πιο μεγάλη απόδειξη αλληλεγγύης μες στην καθημερινότητά μας είναι τα εισιτήρια στο μετρό – αυτά που έχουν λίγο χρόνο ακόμα. Οι επιβάτες που τα χρησιμοποίησαν τα αφήνουν σε κάποια εσοχή πριν τα εκδοτήρια ή στην κουπαστή της κυλιόμενης σκάλας. Οι αρχικοί κάτοχοι είναι κάτι παραπάνω από επιβάτες. Είναι οι ευαίσθητοι αποδέκτες της ανάγκης του άλλου. Οχι φυσικά του τζαμπατζή που όπου βρίσκει ευκαιρία τρυπώνει κι ας είναι η τσέπη του γεμάτη. Εκείνου του άλλου που δεν του φτάνουν τα ψιλά του να βγάλει τη μέρα. Ας τον ονομάσουμε «άνθρωπο σε ανάγκη».

Ο «άνθρωπος σε ανάγκη» αντίστοιχα, όταν μπορεί, πληρώνει το εισιτήριό του ως μικρό αντίτιμο μιας ικανοποίησης ότι ελέγχει ακόμα τον εαυτό του και τις διαδρομές του, και σε καμία περίπτωση δεν αντέχει το βλέμμα από κάποιον «εισιτηριούχο» που θα τον κοιτάξει υποτιμητικά πάνω από τον ώμο του καθώς προσπαθεί να προλάβει την μπάρα ελέγχου ανοιχτή. Και έπειτα με τη σειρά του ο «άνθρωπος σε ανάγκη» αφήνει και αυτός το μη ληγμένο εισιτήριο στο παγκάκι έξω από τον σταθμό για να το βρει ο άστεγος του πάρκου, ο φοιτητής που ξέμεινε ή όποιος. Το ποιος θα το πάρει τελικά δεν ενδιαφέρει και τόσο πολύ τον άνθρωπο –σε ανάγκη ή μη– που δεν πετάει το ακόμα έγκυρο εισιτήριό του στα σκουπίδια. Αυτό που τον ενδιαφέρει και αυτό που τελικά συμβαίνει είναι πως συμμετέχει στην «παγκόσμια συνομοταξία των ανθρώπων που νοιάζονται». Τα μέλη της, πολλά εκατομμύρια ανώνυμων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, δεν έχουν αρχηγό παρά μόνο την έμφυτη καλοσύνη που αντέχει στην αλλοτρίωση και τον κυνισμό.

Κάποτε ο κορυφαίος Γάλλος κοινωνιολόγος Σερζ Πογκάμ είχε πει πως η ανάπτυξη του ατομικισμού στη Δύση, μετά τον 18ο αιώνα, αποδυνάμωσε τις παραδοσιακές δομές της αλληλεγγύης· ωστόσο, το άτομο παραμένει συνδεδεμένο με τους άλλους και με την κοινωνία, είχε τονίσει δε τον δεσμό που απορρέει από την ιδιότητα του πολίτη, με την έννοια των σχέσεων ισότητας ανάμεσα στα μέλη μιας πολιτικής κοινότητας. Αυτό που συμπέρανε όμως τελικά είναι ότι σήμερα ζούμε μια περίοδο αναιμικής αλληλεγγύης.

Νομίζω πως τα μη ληγμένα εισιτήρια είναι ένα μικρό αιμοφόρο αγγείο που τροφοδοτεί την «αναιμική» αλληλεγγύη των σύγχρονων καιρών και αντιπαλεύει τη «φυλετικοποίηση» της φτώχειας – ο φτωχός είναι κάποιος που έρχεται από αλλού και που δεν έχει σχέση με μας. «Δεν υπάρχει άχρηστο εισιτήριο», σκέφτομαι καθώς βλέπω δυο νεαρά κορίτσια ενθουσιασμένα να βρίσκουν μη ληγμένα εισιτήρια στην μπάρα του σταθμού. Ηταν σαν να τους χάρισαν τον κόσμο όλο. Για τη χαρά τους και μόνο, και για τη χαρά των άλλων που δεν γνώρισα ποτέ, δεν πρόκειται να ξαναπετάξω εισιτήριο που κρατάει λίγο ακόμα.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου