Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 14 Οκτ 2014
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΛΛΟΧΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ …
Κλίκ για μεγέθυνση

 

του Π. Κουμπούρα φιλολόγου - ποιητή

Στην ιστορική του πορεία ο Άνθρωπος – Έλληνας αντέταξε , με θυσία το αίμα του και τη ζωή του , πολλά ΟΧΙ σε τυράννους κατακτητές , σε καθεστώτα ολοκληρωτισμού και σε απειλητικούς κινδύνους ατίμωσης και σκλαβιάς . « ΟΧΙ » στον φασισμό , « ΟΧΙ » στην υποτέλεια , βοούν ακόμη γύρω μας και μέσα μας οι μνήμες και οι θυσίες των προγόνων αδελφών μας . Και όμως , ένα ΟΧΙ καθοριστικό της ηθικής ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μας ξεφεύγει καθημερινά , με αποτέλεσμα να νεκρώνεται η παιδική αθωότητα της ψυχής μας και να δηλητηριάζεται από αφιόνι μίσους και φθόνου το μυαλό και η « λογική » μας . Το ΟΧΙ στον θάνατο είναι το κύριο αίτημα των καιρών μας . ΟΧΙ στον εμφύλιο θάνατο ανθρώπου από άνθρωπο . ΟΧΙ στον φονιά , που ελλοχεύει μέσα μας …

Γιαυτό , τιμώντας το ΟΧΙ του 40 και μαζί του και κάθε μικρό ή μεγάλο ΟΧΙ του σύγχρονου Ανθρώπου , θέλω τούτον τον Οκτώβρη του 2014 ν’ αφήσουμε λίγα άνθη αγάπης στο μνήμα της μνήμης των δύο παιδιών , 5 και 8 χρόνων , που τα βύθισε στο κανάλι του φθόνου το ίδιο το εφηβικό φονικό χέρι του 13χρονου θείου τους .

ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

Γεννήθηκαν πουλιά ,

μα χάθηκαν σαν ψάρια.

Δυο γλαροπούλια ξεψυχήσαν σκοτωμένα.

Έφηβος φθόνος ο φονιάς ,

δεκατριώ χρονώ , παιδί και θείος ,

σ’ ένα κανάλι μίσους ναυαγός , αποκλεισμένος.

Πέντε χρονώ τον λάβωσε η ζήλεια .

Δυσαρμονία υπάρχει και στα χάδια ;

Πέντε χρονώ παιδί κανείς θνητός δε νιώθει θείος ,

δώρο θεού , σου λέει ,

εικόνα και ομοίωση θεριού ανθρώπου .

Πατέρας , μάνα , γιος , αδελφή , θείος , παππούς ,

αυτά δεν είναι τίτλοι συγγενείας ,

είναι αρτηρίες από το ίδιο αίμα αγάπης .

Δεν τεμαχίζεται η Αγάπη ,

απλόχερη , ακέρια κοινωνείται ,

άρτια κι αρμονικά σ’ όλα τα μέλη .

Ηφαίστειο κύτταρο η ψυχή ,

άμα κοχλάζει ο πυρήνας η λάβα ξεχύνεται εν βρασμώ

και σε κυκλώνει …

Γεννήθηκαν πουλιά ,

μα χάθηκαν σαν ψάρια.

Τεσσάρων και οκτώ χρονώ αγγέλοι .

Έψαχναν λίγο ουρανό να παίξουν ,

μα τα ξεγέλασε ο βυθός του αφανισμού τους .

Πού να βαστάξει ένα χερούλι από πουκάμισο

σκισμένο και φθαρτό , κουρέλι φθόνου ;

Ούτε που ακούστηκε η κραυγή της ικεσίας :

- Μη , θείε …

Το ένστικτο χέρι ήταν νεκρό και κρύο ,

δεν τ’ άγγιζε η αφή του οίκτου .

Πέντε χρονώ παιδί , θεριό ανθρώπου ,

φονιάς σ’ ένα κανάλι φθόνου.

Κανείς δεν είχε δει τα μαύρα σύννεφα ,

που κρύβαν τα παιδικά εφηβικά του μάτια .

Δεν πέφτει κεραυνός προτού αστραπής σημάδι του να στείλει.

Η Διαλεχτή , η θεία μούσα , τις αστραπές διαβάζει

των ματιών σου , έφηβε φθόνε.

Δώσ’ της το χέρι , σου’ χει φυλάξει λίγο αντίδωρο αγάπης .

Κοίτα το φως της , δυο αστεράκια τ’ ουρανού σε χαιρετάνε.

Τόσο γλυκά κι αρμονικά χαμογελούνε ,

που όσο σκληρή είναι η ψυχή σου γαληνεύει.

Γιατί , γαλάζιε μου ουρανέ ,

δυσαρμονία να υπάρχει και στα χάδια ;

Γεννήθηκαν πουλιά ,

μα χάθηκαν σαν ψάρια.

 

ΟΧΙ στον θάνατο , αδέλφια . Ο θάνατος είναι φασισμός κι ο φασισμός είναι θάνατος . Μαίνεται σήμερα ανά τον κόσμο γύρω μας και μέσα μας ο εμφύλιος θάνατος ανθρώπου από άνθρωπο . Κομμένα κεφάλια ανθρώπων αιωρούνται , παιχνίδι τρόμου στα χέρια μολυσμένων από μίσος παιδικών ψυχών . ΟΧΙ ! Αθώα παιδιά της γάζας γης τα γαζώνει νεκρά το δρεπάνι της βίας , ο πέλεκυς του πολέμου της ανομίας των ισχυρών . ΟΧΙ ! Η ζωή είναι αναντικατάστατη αξία , όχι απαξία . Τα αδέλφια του εμφυλίου ως πότε θα τα σκοτώνει ο φονικός φθόνος ; Καιρός ν’ ανθίσει από ζωή η αγκαλιά της μανας τους Ελλάδας . ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ . ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΛΛΟΧΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ …

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου