Του Β. Αντωνίου

Η μικρή Ελλάς από τα πρώτα χρόνια του ελευθέρου βίου της προοριζόταν να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις . Μετά την Οθωμανική κυριαρχία επεκράτησε η Ευρωπαϊκή κηδεμονία, την οποία επικύρωσαν επίσημες συνθήκες και οικονομικά μνημόνια, με ρυθμίσεις που προοιώνιζαν επεμβάσεις μέσω των εξαρτημένων κομμάτων που προσέβλεπαν στις “προστάτιδες δυνάμεις”. Μέχρι και το τέλος του 19ουαι. το ένα δάνειο ακολουθεί το άλλο, σε ένα μικρό πλούσιο κράτος και μέσα από μια καλυμμένη κοινοβουλευτική δικτατορία”.

Τι είναι η κοινοβουλευτική δικτατορία; “Κοινοβουλευτική δικτατορία θεωρείται εκείνο το πολίτευμα στο οποίο, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής δηλαδή, συνεργάζονται μεταξύ τους, συναποφασίζουν και ψηφίζουν μαζί νόμους, ενάντια στην Κοινή Βούληση”.

Με την ανατολή του 21ου αιώνα τα κόμματα της δεξιάς και το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα, γνωρίζοντας ότι με τις προηγούμενες πολιτικές τους δημιούργησαν πολύ μεγάλα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα διόρισαν έναν εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό. Η νέα διακομματική κυβέρνηση με τον διορισμένο πρωθυπουργό τώρα, αντί να λύσει τα προβλήματα αποφάσισε να μετατρέψει τα μη εγγυημένα δάνεια της σε ενυπόθηκα, στη βάση του αποικιοκρατικού αγγλικού δικαίου, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι αδύνατον να τα αποπληρώσει εν μέσω ύφεσης και ανεργίας.

Από την άλλη πλευρά, οι πιστωτές της Ελλάδας βλέποντας ότι η διακομματική κυβέρνηση ζητάει και άλλα χρήματα, ενώ υπογράφει με τον υπουργό των οικονομικών, όλα όσα του ζητούν, χωρίς καν να τα διαβάζουν, να τα αναλύουν ή να πιστεύουν ότι μπορεί να αντεπεξέλθει η Ελλάδα με όλα όσα ανταλλάγματα απαιτούν και ζητούν ακόμη πιο πολλές παραχωρήσεις για να δώσουν νέα δάνεια.

Μας προβληματίζουν όλες αυτές οι «συμπεριφορές» και οι καλές προθέσεις τόσων ανθρώπων, οι οποίοι δεν ζουν και δεν πρόκειται να ζήσουν στη χώρα, την οποία θέλουν τόσο πολύ να διασώσουν και συμπεραίνουμε ότι, είμαστε αντιμέτωποι με μία συνεχώς αυξανόμενη κρίση εμπιστοσύνης - εντός της Ελλάδας και διεθνώς. Πόσο μάλλον όταν τα κράτη της Ευρωζώνης αντιμετωπίζουν φιλύποπτα το ένα το άλλο, μεταξύ τους οι τράπεζες επίσης, το ΔΝΤ την ΕΕ, το ευρώ το δολάριο, η Ευρωζώνη τις Η.Π.Α., οι Η.Π.Α. την Κίνα, τα κράτη τις αγορές κοκ.;

Σήμερα όμως, διαπιστώνοντας τη συνεχώς αυξανόμενη δύναμη της πλουτοκρατίας (αγορές, πολυεθνικές τράπεζες, ισχυρά κράτη, λέσχες «τύπου» Bilderberg κλπ.), η Δημοκρατία φαίνεται συνεχώς να υποχωρεί - ενώ ο Εθνικοσοσιαλισμός, στις διάφορες μορφές του και ειδικά στον Ευρωπαϊκό Βορά, ανακάμπτει ταχύτατα και συχνά υπερισχύει.

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω βαθύτερα αίτια της κρίσης της Ευρωζώνης, πολύ φοβόμαστε ότι, η Ελλάδα οδηγείται δυστυχώς σε μια νέα χρεοκοπία όπως αυτή του 1843.

Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν προθέσεων.

Η χρεωκοπία του 1843

«Περί τα τέλη του 1842 η κυβέρνηση αναγκάσθηκε να αυξήσει τη φορολογία. Η επιπολαιότητα με την οποία ο Όθων εξέλεγε τους υπουργούς των οικονομικών δεν βοήθησαν στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Απεναντίας επιδείνωσαν την κατάσταση.

Η ελληνική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει το Μάρτιο του 1843 το ποσό του 1,8 εκατομ. φράγκων για τόκους μιας εξαμηνίας του δανείου των 60 εκατομ που είχε λάβει ο Όθων κατά τον ερχομό του στην Ελλάδα. Αλλά τα κρατικά ταμεία ήταν άδεια και το απαιτούμενο ποσό ήταν αδύνατον να συγκεντρωθεί. Προ του τραγικού αυτού αδιεξόδου και του κινδύνου μιας χρεοκοπίας, ο Όθων και η κυβέρνησή του με αγωνιώδη ικεσία, κατέφυγαν σε ένα απεγνωσμένο διάβημα. Με μια διακοίνωση προς τις τρεις «ευεργέτιδες δυνάμεις (Αγγλία- Γαλλία – Ρωσία)», ζήτησαν να καταβάλλουν αυτές στους ξένους ομολογιούχους το ανωτέρω ποσόν, πιστώνοντας το ελληνικό κράτος, το οποίο βρίσκονταν σε παντελή αδυναμία να πληρώσει τους οφειλόμενους αυτούς τόκους.

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βα-ρ-βαρων συμβούλων του στέμματος.

Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού.

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία - Ρωσσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,7 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της.

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται.

Τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.:

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.

2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.

3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.

4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.

5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.

6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.

7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.

8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.

9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.

10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.

11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.».

Το μνημόνιο υπεγράφη στις 2 Σεπτεμβρίου του 1843. Σε εκείνο το σημείο ο κρατικός μηχανισμός αφυπνίστηκε, αλλά την επομένη της 3ης Σεπτεμβρίου ο λαός επαναστάτησε ζητώντας σύνταγμα . Ακολούθησε η αναστολή του πρωτοκόλλου των 3,7 εκατομ και η παύση πληρωμής του χρέους αφού είχαν ήδη πληρωθεί τα 44 εκατομ. από τα 60εκατομ .του δανείου. με αυτήν την αναίμακτη επανάσταση οι Έλληνες έδειξαν πόσο προέβησαν στον πολιτισμό , πόσο κατανόησαν τα δικαιώματά τους και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να τα αποκτήσουν, χωρίς να αφήσουν καμία κηλίδα στην ιστορία.

Ακολούθησαν πολύ δύσκολα χρόνια. Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.

Η Ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται - όχι φυσικά και με την ίδια μορφή

Σήμερα βιώνουμε μία βαθύτερη κρίση. Αν ξεπερασθεί ο σκόπελος του PSI και εγκριθεί οριστικά το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ, η σημερινή και η αμέσως επόμενη κυβέρνηση θα βρεθούν απέναντι στον εφιάλτη της εφαρμογής του νέου Μνημονίου, που οδηγεί σε... μέτρα κατά ριπάς.

Η κρίση από την Ελλάδα δεν θα μεταδοθεί στην Ευρωζώνη, γιατί η ΕΚΤ προσφέρει τεράστια ρευστότητα στις τράπεζες, ακριβώς για να αποτρέψει τη μετάδοση της κρίσης στην Ιταλία και την Ισπανία. Η ΕΚΤ είναι έτοιμη να προσφέρει 1 τρισ. ευρώ στις τράπεζες, ακριβώς για να αποτρέψει τη μετάδοση της κρίσης. Οι αγορές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη και κανείς δεν θα σοκαριστεί.

Αν είχαν ίχνος πολιτικής μπέσας και λεβεντιάς μέσα τους οι κυβερνώντες, δε θα έσκυβαν το κεφάλι τους στις δυνάμεις της κατοχής, αλλά θα καλούσαν τον Ελληνικό λαό να σηκώσει ψηλά το δικό του κεφάλι και να τραβήξει περήφανα το δρόμο του και ν αναστηλώσει την Ελλάδα που χρεοκόπησαν με τις πολιτικές τους.

Ας μην επιτρέψουμε να χτυπήσει και πάλι καμία καμπάνα για κανέναν ταπεινωμένο νεκρό συμπολίτη μας. Η Κοινή Βούληση λέει όχι στα υφεσιακά μνημόνια, όχι στην υποτέλεια, όχι στη λεηλασία και όχι στην υποδούλωση, με αντάλλαγμα την επιβίωση. Είναι υποχρεωμένοι λοιπόν να τη σεβαστούν - πριν από όλους φυσικά πρέπει να τη σεβαστεί η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης