Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 12 Μάρ 2014
Καλότυχοι οι νεκροί  που λησμονάνε…
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Του Β. Αντωνίου

 

ΔΕΝ ΕΧΩ διάθεση για υψηλή πολιτική ή «καίριες» προτάσεις. Θέλω απλώς να επισημάνω κάποιες λεπτομέρειες που επισυμβαίνουν κάτω από τα μάτια μας και δεν τις παρατηρεί κανείς. Ούτε οι πολίτες, ούτε η πολιτεία, ούτε οι φορείς, ούτε οι «αθώοι» περιπατητές, ούτε ο «υπεύθυνος» δήμος, ούτε οι ευαισθητοποιημένοι σύλλογοι, ο κόσμος του τοπικού ερασιτεχνικού θεάτρου ή της λογοτεχνίας. Λες και η μνήμη σ’ αυτήν την περιοχή είναι μια οχληρή τιμωρία κι όλοι βυθίζονται στη χρυσόσκονη ενός λαμπερού όσο και ανέξοδου πνευματικού Αλτσχάιμερ.

Ας πούμε, ποιος ο λόγος που εδώ και χρόνια η προτομή σε καλιμάρμαρη στήλη του Χρήστου Χωμενίδη, όχι μόνο δε φωτίζεται στην περίοπτη θέση του κουτσουρεμένου και άνευ επαρκούς φωτισμού πεζόδρομου-χώρου στάθμευσης της κοινότητας Ακράτας, αλλά έχει υποστεί και βανδαλισμούς στα μάρμαρά της (φωτό).

Μήπως για να μην συσκοτίσει τη λάμψη του καθεδρικού ναού; Δεν το πιστεύω.

Όπως δεν το πιστεύω, ότι κάθε χρόνο στην σεμνή μνημόσυνη τελετή απότισης τιμής στους εκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς στην πλατεία των Υψηλών Αλωνίων Πατρών (τόπος απαγχονισμού του Χρ. Χωμενίδη), ουδείς εκπρόσωπος εκ των «δημοκρατικών νταγκλαράδων» παραστάθηκε ποτέ. Μήπως περιμένουν επίσημη πρόσκληση και τραπέζωμα από τους οργανωτές που είναι οι αντισταστασιακές οργανώσεις της Πάτρας;

Ο Χρ. Χωμενίδης βέβαια έχει πολλαπλώς γελοιοποιηθεί από τους συγκινημένους… τοπικούς «δημοκράτες» που αδιαφορούν εντελώς, ώστε εν προκειμένω να στάξει του γαϊδάρου η ουρά.

Γύρω της προτομής του Χωμενίδη, μύρια όσα θαυμαστά πολιτιστικά και εικαστικά που συμβαίνουν: Δίπλα η δημοτική πινακοθήκη που παραμένει κλειστή 11 μήνες το χρόνο, και παραδίπλα, στην εξώπορτα κτηρίου, η μοναδική στην περιοχή της ανατολικής Αιγιάλειας προτομή του συγγραφέα της Γκόλφως Σπύρου Περεσιάδη, όπου ο εθνικός ειδυλλιογράφος είναι απομονωμένος απόμακρος από τα όμματα των επισκεπτών. Δεν χωρά η προτομή του, σε κεντρικό σημείο ή η εποχή μας δεν είναι για τέτοιου είδους προβολές;

Αντιθέτως η φωτισμένη μαρμάρινη προτομή του Ακρατινού ευεργέτη αρχιεπισκόπου Κορινθίας Βαρθολομαίου Γεωργιάδη που βρίσκεται έξω από τον Ι.Ν. του Αγ. Χαραλάμπους, που ίδρυσε το Ίδρυμα Βαρθολομαίου Γεωργιάδη με διοικητικό συμβούλιο απαρτιζόμενο από ευυπόληπτους πολίτες, στέκει εκεί και υπενθυμίζει στους κατοίκους, την πατροπαράδοτη ευαισθησία της κοινωνίας που ξέρει να ανταμείβει τους ευεργέτες της.

Στην πλατεία του Αγ. Γεωργίου, έρημη κι’ αφώτιστη η προτομή του Κούρκαφα, του εργολάβου, που το 1841 το έργο του, άρδευσε και συνεχίζει να αρδεύει ως σήμερα την περιοχή της ημιορεινής Δ.Ε. Ακράτας την οποία μετέτρεψε σε γη επαγγελίας.

Επίσης αφώτιστη και η προτομή του πιο δραστήριου και κοσμογυρισμένου προέδρου της κοινότητας Ακράτας που Γ. Ρουφογάλη στο ομώνυμο άλσος που ο ίδιος το δενδροφύτεψε στην περιοχή της «Καψακούς». Πλην όμως, τα είδη μουσείου που άφησε παρακαταθήκη στην κοινότητα, σχεδόν χάθηκαν.

Η πολυσήμαντη μαρμάρινη στήλη στη γέφυρα του ποταμού Κράθη, των αγωνισθέντων Ελλήνων κατά της στρατιάς του Δράμαλη στο χάνι της Ακράτας (Ιανουάριος -Φεβρουάριος 1823), απρόσιτη σχεδόν από τον επισκέπτη, αναμένει δεκαετίες τον απαιτούμενο σεβασμό της τοπικής κοινωνίας μας.

Ανηφορίζοντας για τη Νωνάκριδα η μαρμάρινη προτομή του Ν. Σολιώτη που πρώτος έριξε το βόλι κατά του κατακτητή στις Πόρτες στις 14 Μαρτίου 1821, παραμένει στη μέση του πουθενά, λες και τη βάλαμε εκεί για να δηλώσουμε ότι κάναμε απλά το πατριωτικό καθήκον μας.

Αλλά και η Μαρμάρινή Στήλη, των τραγικών ηρωίδων μανάδων, που την 5η Μαΐου 1826 προτίμησαν το θάνατο πηδώντας στον γκρεμό με τα μωρά τους (200 τον αριθμό οι κατακρημνησθέντες), παρά τη σκλαβιά και την ατίμωση από τον Ιμπραήμ στο Καστράκι της Νωνάκριδας κάτω από τα ύδατα της Στυγός. Είναι ένα άλλο μνημείο της ελευθερίας, που αναμένει τον οφειλόμενο σεβασμό από εμάς τους νεοελληναράδες, μέσω κάποιας πρόσβασης, για την απότιση του οφειλόμενου φόρου τιμής.

 

«Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε

την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει

ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,

μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νά ’ναι »,

επισημαίνει στον πρώτο στοίχο του ποιήματός του «ΛΗΘΗ» ο Λορέντζος Μαβίλης.

 

Κανείς δεν ενοχλείται;

Εκτός κι αν πρόκειται για μια συμβολική χειρονομία για την κατάντια της δημόσιας γλυπτικής στον π. δήμο Ακράτας, εν γένει ή σαν μιαν αλληγορία του σεβασμού που οφείλουμε να δείχνουμε οι νεότεροι στις προσωπικότητες που έχτισαν, με όλες τις εξάρσεις ή τα λάθη τους, τη σύγχρονη Ανατολική Αιγιάλεια.

Αυτή είναι η μοίρα, ως φαίνεται, των γλυπτών και των γλυπτών στη Δ.Ε. Ακράτας, το προπύργιο κατά τ’ άλλα του πολιτισμού, των τεχνών, των μουσείων κλπ.

 

Απεμπόλησε η κοινότητα Ακράτας το ποσοστό συνδιαχείρισης του Ρουφογάλειου Ιδρύματος, παραχωρώντας το, στο Δήμο και αυτός στην Ι. Μητρόπολη Αιγίου η οποία το εδέχθη, παρακαλώντας τώρα τους κατοίκους να χρηματοδοτήσουν την αποπεράτωσή του.

Το Ίδρυμα «Μάνος Χατζιδάκις – Ν. Γκάτσος» παραμένει σε «αντίσκηνο» εδώ και κάμποσα χρόνια, έως ότου στεγαστεί στο παραχωρημένο παλαιό κτήριο της Αναγέννησης. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τους «Κουλτουρονταγκλαράδες» να κάνουν εκδηλώσεις και υπεσχημένες συμβολαιογραφικά υποτροφίες. Τώρα εγείρονται δικαιολογημένες αιτιάσεις για τη μεταφορά του ιδρύματος σε άλλη περιοχή της Πελοποννήσου.

 

Παράλληλα το τοπικό μας kitch καλά κρατεί, με τα ατελείωτα (το αγαπημένο επίθετο του σημερινού πρώτου πολίτη του Δήμου) πολιτιστικά όνειρα που επενδύουν όλοι οι «μανατζερ» του τόπου στην πολυθρύλητη και κοσμοξάκουστη… Αναπάντεχη Αιγιάλεια. Κι είναι τόσο το βαρβαρικόν κόμπλεξ σήμερα, που παρότι κτίστηκε δεκαετία με τη δεκαετία το πολιτιστικό προφίλ της περιοχής, οι «Ακρατονταγκλαράδες» ετοιμάζονται να ξανα-αντιπροσωπεύσουν Καλλικρατικά την πέρα ρούγα της Αιγιάλειας ή νεολατινιστί «Haralampos Ruga».

Κύριοι τοπικοί αντιδήμαρχοι, δημοτικοί άρχοντες, και εις ανώτερα!

Σιγά-σιγά και με το πάσο σας…

 

Όπως και να το κάνεις, είμαστε νούμερα! Κατεβαίνοντας στην ΠΕΟ Κορίνθου Πατρών βλέπεις αριστερά στα φανάρια την αφίσα των πανηγυριών για κλαρίνα και ντιζέζ και δεξιά, αφίσες για νυχτερινά κέντρα και στριπτιζέζ.

Ανατολική Αιγιάλεια, το μεγαλείο σου!

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου