Του Β. Αντωνίου

Δείξτε μου τα απορρίμματά σας… να σας πω ποιοι είστε. Το γνωστό λαϊκό γνωμικό παραφρασμένο, εκφράζει την αυτοδιοικητική αδυναμία σε συνάρτηση με την κρατική να δώσουν λύσεις στα διογκούμενα προβλήματα, είτε λόγω του πολιτικού κόστους είτε λόγω των μεγάλων συμφερόντων που προκύπτουν στον τομέα της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των απορριμμάτων.

Παρά τις τόσες παρεμβάσεις των συλλόγων των δημοτικών παρατάξεων και των μεμονωμένων ευαίσθητων πολιτών στους υπεύθυνους του Α΄ και Β΄ βαθμού αυτοδιοίκησης , στο Τ.Ε.Ε., στην Ε.Ε., μέσα από τα τόσα δημοσιεύματα για την επιβάρυνση της δημόσιας υγείας μέσα από την μόλυνση του περιβάλλοντος όχι μόνο στους χώρους εναπόθεσης απορριμμάτων ακόμα και στα ποτάμια της Ανατολικής Αιγιάλειας, το αποτέλεσμα παραμένει αρνητικό.

Είναι γεγονός, ότι τα μεγάλα έργα απορρύπανσης ΧΥΤΑ σε Αιγείρα και Παπανικολού, Εργοστάσιο απορριμμάτων στου «ΦΛΟΚΑ», βρίσκονται για σειρά ετών δέσμια του κομματικοποιημένου κράτους. Οι δομές του κυβερνητικού συνασπισμού των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. συνεπικουρούντος και του μικρού κόμματος της ΔΗΜΑΡ, προκαλώντας έντονες ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις, έχουν ως αποτέλεσμα, την δυσκολία να ανοίγονται «δρόμοι» στην κατανόηση των πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων, δημιουργώντας μεγάλο πρόβλημα και στη δημοτική αρχή.

Έτσι σήμερα με τρία χρόνια Καλλικρατική αυτοδιοίκηση, τέσσερις μήνες πριν τις εκλογές βρισκόμαστε ενώπιον του ίδιου περιβαλλοντικού αδιεξόδου οι κάτοικοι της Αιγιάλειας, ίσως και αλλού, υφίστανται για τους ίδιους λόγους το μαρτύριο του σκουπιδαριού.

Οι ευθύνες βαραίνουν τους άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους εργαζομένους αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, αφού η ανάπτυξη… προχωρά χωρίς κανένα σχεδιασμό και με απόλυτη περιφρόνηση προς το φυσικό περιβάλλον.

Ενώ το πρόβλημα των απορριμμάτων είναι δύσκολο και ακανθώδες, ο δήμος Αιγιάλειας συμπεριλαμβανομένου και του πλείστου της αντιπολίτευσης, αποδείχθηκε ανίκανος να επιλύσει αυτό το πρόβλημα, που σε άλλους δήμους έχει κατά κάποιο τρόπο αντιμετωπιστεί.

Οι πολίτες δεν κατανοούν ποια μέθοδος για τη διαχείριση των απορριμμάτων είναι η καλύτερη, ή ποια μέθοδος αποκατάστασης των πρώην χωματερών ενδείκνυται, και η εναπόθεση κάπου ή η αποξήρανση της λυματολάσπης των βιολογικών καθαρισμών εγκυμονούν κινδύνους. Απαιτούν από τους εμπλεκόμενους φορείς να βρουν οριστική λύση για να μην κινδυνεύει η υγεία τους.

Η κατάσταση που επικρατεί σε χωματερές νόμιμες ή παράνομες, δίνει την εντύπωση ενός νομοθετικού κενού που επιτρέπει να διαπράττονται ατιμωρητί τέτοια εγκλήματα. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν ισχύει, γιατί ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι προβλέψεις του εγχώριου νομοθέτη, υπάρχουν οι νόμοι της Ε.Ε. τους οποίους ενσωματώνουμε στην Ελληνική νομοθεσία. Βάσει της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, η Ελλάδα και δήμοι έχουν καταδικαστεί πολλές φορές και καταβάλλουν πρόστιμα. Κατά πάσα βεβαιότητα θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε πρόστιμα, αφού αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις προθεσμίες εφαρμογής πολλών Οδηγιών της Ε. Επιτροπής, όπως η διαχείριση των τοξικών αποβλήτων , η σταδιακή μείωση των οργανικών απορριμμάτων, και η απαγόρευση της ανεξέλεγκτης διάθεσής τους όπως για παράδειγμα, η διαχείριση μπαταριών, και η ανακύκλωση υλικών μέσα από την εφαρμογή προγραμμάτων.

Στην ανακύκλωση ελλείπει παντελώς η ενημέρωση και η κατάλληλη παιδεία των πολιτών που δεν μπορούν να πειστούν να ξεχωρίζουν τα χαρτιά, το γυαλί, τα τενεκεδάκια , τις μπαταρίες από τα υπόλοιπα σκουπίδια τους.

Σε κάθε χωματερή, ρεματιά, πλαγιά βουνού παραλίες, βασιλεύει η πλαστική σακούλα και τα μπουκάλια του νερού με όλα τα αρνητικά επακόλουθα για το περιβάλλον.

Ακόμα και σήμερα θέλουμε όλοι τα σκουπίδια μας στην αυλή του γείτονα! Αυτό πρέπει να αλλάξει γιατί το κόστος είναι μεγάλο. Μπορεί οι μέθοδοι της μείωσης του όγκου των σκουπιδιών να κοστίζει, αλλά το κόστος από τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης, χρηματικό και ανθρώπινο είναι πολλαπλάσιο. Κοινοτικοί πόροι χάνονται, επιβαρύνεται η υγεία των πολιτών, καταστρέφονται οι φυσικοί πόροιαλλοιώνεται το περιβάλλον.