Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 18 Νοέ 2020
Χανς Μάγιερ(Hannes Meyer), Ελβετός αρχιτέκτονας
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Ο Χανς Μάγιερ (Hannes Meyer, 18 Νοεμβρίου 1889 – 19 Ιουλίου 1954) ήταν Ελβετός αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στην πόλη Βασιλεία της Ελβετίας. Ξεκίνησε τις σπουδές του (1905-1909) στο τεχνικό σχολείο της Βασιλείας, ενώ παράλληλα εργάσθηκε σαν μαθητευόμενος κτίστης. Στη συνέχεια σπούδασε (1909-1912) στο Βερολίνο εφαρμοσμένες τέχνες. Έπειτα, κατέληξε στην Αγγλία μελετώντας τον πολεοδομικό σχεδιασμό (1912-1913). Δούλεψε σε διάφορα αρχιτεκτονικά γραφεία στο Βερολίνο και στο Μόναχο. Το 1919 άνοιξε το αρχιτεκτονικό γραφείο του στη Βασιλεία. Το 1924 ήταν συνιδρυτής του αρχιτεκτονικού περιοδικού ‘ABC Beiträge zum Bauen’ (Contributions on Building) μαζί με καλλιτέχνες του κονστρουκτιβισμού και του De Stijl, όπως τους Hans Schmidt, Μαρτ Σταμ και τον Ελ Λισίτσκι. Εκεί υιοθέτησε την ιδέα μιας ριζοσπαστικά λειτουργικής αρχιτεκτονικής, η οποία απέρριπτε εντελώς την έννοια της τέχνης. Το 1927 διαδέχθηκε τον Γκρόπιους και γίνεται πλέον ο δεύτερος διευθυντής της σχολής Μπαουχάους στο Ντεσάου. Στη συνέχεια και αφού χάνει τη θέση του στο Μπαουχάους, ο Meyer μεταβαίνει στη Σοβιετική Ένωση μαζί με επτά μαθητές του και εκεί ίδρυσαν την αρχιτεκτονική ομάδα Left Column. Το 1930 δίδαξε στην σχολή WASI της Μόσχας. Μέχρι το 1936 ασχολήθηκε με τον αστικό σχεδιασμό βασισμένο, όμως, σε μαρξιστικές ιδέες. Το 1936 επέστρεψε στην Ελβετία και μετά από ένα σύντομο διάστημα παραμονής εκεί βρέθηκε στο Μεξικό όπου το 1938 έγινε διευθυντής στο the Institute of Urbanism and Planning του Μεξικού. Μετά από μια δεκαετία εκεί επέστρεψε ξανά στην Ελβετία, όπου και πέθανε το 1954.

Την 1η Απριλίου 1928, ο Walter Gropius διορίζει τον Μέγιερ ως διευθυντή της σχολής του Μπάουχαους. Το Bauhaus τότε βρίσκεται στην πιο πολιτικοποιημένη του περίοδο. Ο Μάγιερ επανεξετάζει τους στόχους της σχολής και κάνει πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών για μια πιο πολύπλευρη και κοινωνικά ευαισθητοποιημένη εκπαίδευση. Η συμβολή του στη σχολή ήταν καθοριστική, μιας και επεσήμανε την αρχιτεκτονική ως τη σημαντικότερη δραστηριότητα της δίνοντας λιγότερη έμφαση στην τέχνη και την αισθητική. Διαχώρισε τις επιστήμες από τις τέχνες και ενσωμάτωσε μαθήματα που σχετίζονται με την τεχνολογία, τις φυσικές και ανθρωπιστικές επιστήμες. Οργάνωσε μαθήματα αρχιτεκτονικής βασισμένα σε επιστημονικές αρχές απορρίπτοντας με αυτόν τον τρόπο το φορμαλιστικό στυλ που επικρατούσε και οδήγησε τη σχολή σε μια πιο ρεαλιστική και επαγγελματική κατεύθυνση. Σε αντίθεση με την στάση του Γκρόπιους («εξερεύνηση των αρχών σχεδιασμού»), ο Μέγιερ ώθησε τους σπουδαστές να σχεδιάζουν με βάση την υπάρχουσα κατάσταση, αλλά και να μελετούν τη διαδικασία της ζωής του εκάστοτε χρήστη. Επίσης, αναδιοργάνωσε εργαστήρια για να καλύψει τις ανάγκες τις βιομηχανίας, καθώς και τα κοινωνικά ιδεώδη. Καινοτομία του αποτέλεσε και η δημιουργία ερευνητικών και παραγωγικών ομάδων με στόχο την κατανόηση των ανθρωπίνων αναγκών. Στην προσπάθεια της αναγνώρισης των ανθρώπινων αναγκών ενσωμάτωσε σε όλα τα εργαστήρια κοινωνικές επιστημονικές γνώσεις όπως διαλέξεις και μαθήματα κοινωνιολογίας. Παράλληλα, σε συνεργασία με τους σπουδαστές του κατασκευαστικού τμήματος της σχολής :

  • Ερεύνησε και αποτύπωσε διαγράμματα του βιωτικού χώρου σε τυπικές εργατικές και μεσαίες τάξης οικογένειες στο Ντεσάου και στα περίχωρα
  • Σχεδίασε μοντέλα κατοικιών για τους εργαζόμενους σε βιομηχανίες και γραφεία
  • Δημιούργησε το περιοδικό «Μπαουχάους» και προσπέκτους όπως το «Jungen Menschen kommt αus Bauhaus» (οι νέοι προέρχονται από το Μπαουχάους).

Το 1929 ο Μέγιερ φέρνει στη σχολή τη δική του ριζοσπαστική και φονξονιαλιστική άποψη σχετικά με την ανέγερση κτηρίων και την ονομάζει «Die neue Bauleher» (ο νέος τρόπος κτισίματος). Η άποψη αυτή αναφέρεται στην αρχιτεκτονική η οποία δεν έχει σχέση με την αισθητική, αλλά θα πρέπει να έχει χαμηλό κόστος και θα είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες. Επιχειρεί, επίσης, και την ανταλλαγή φοιτητών του Bauhaus και της Σοβιετικής σχολής Vkhutemas. Στόχος του Μάγιερ, με βάση το πολιτικό και ιδεολογικό του υπόβαθρο, ήταν η μεγάλη αύξηση της παραγωγής αντικειμένων φθηνών σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού. Η παραγωγή και οι πωλήσεις της σχολής αυξήθηκαν σημαντικά. Το διάστημα, όμως αυτό στο Bauhaus ήταν πολύ σύντομο, αφού την πρώτη Αυγούστου του 1930 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω των μαρξιστικών-κομμουνιστικών του πεποιθήσεων και των επιλογών του στη σχολή, σε αντίθεση με τους λεπτούς-ουδέτερους χειρισμούς του Γκρόπιους, σε ένα κλίμα όπου θεωρούνταν πρόκληση για τις δυνάμεις τις δεξιάς, που κέρδιζαν συνεχώς έδαφος. Τη διεύθυνση του Bauhaus αναλαμβάνει στη συνέχεια ο Μις φαν ντερ Ρόε, ο οποίος μετατρέπει τη σχολή σε ιδιωτική.

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου