Τόνι Γκαρνιέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Tony Garnier (Γαλλικά)
Γέννηση	13  Αυγούστου 1869[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13] 1st arrondissement of Lyon[14]
Θάνατος	19  Ιανουαρίου 1948[1][2][3][5][6][7][9][10][11][12][13] Ροκεφόρ-λα-Μπεντούλ[14]
Τόπος ταφής	Cemetery of Croix-Rousse
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[15]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[16]
Σπουδές	Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού École nationale des beaux-arts de Lyon
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας πολεοδόμος
Εργοδότης	Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Αξιοσημείωτο έργο	Σταντ ντε Ζερλάν cité industrielle Halle Tony Garnier hôpital Édouard-Herriot Town hall of Boulogne-Billancourt Matmut Stadium Monument aux morts de l'île du Souvenir Vacherie Villa de Madame Garnier Villa Tony Garnier (Lyon, 7 rue de la Mignonne) Les États-Unis
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Βραβείο της Ρώμης (1899)[14]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τόνι Γκαρνιέ (Tony Garnier) γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1869 στη Λυών της Γαλλίας και πέθανε τον Ιανουάριο του 1948 στη Ροκφόρ-λα-Μπεντούλ (Roquefort-la-Bedoule). Ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία. Θεωρείται από τους σημαντικότερους Γάλλους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα.

Βιογραφικό

Ξεκίνησε τις σπουδές του στην École Technique de la Martiniè στη Λυών (1883-86) και συνέχισε στην École des Beaux-Arts στη Λυών (1886-89) και έπειτα στην École Nationale Superière des Beaux-Arts στο Παρίσι (1899-1904), όπου ήρθε σε επαφή με τον καθηγητή Ζυλιέν Γκοντέ (Julien Gaudet) και επηρεάστηκε από τον φονξιοναλισμό. Συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη, με την υποτροφία της Ακαδημίας των Τεχνών (1899-1904), Βραβείο της Ρώμης, για την οποία ήταν υποψήφιος από το 1892. Κατά την διάρκεια της υποτροφίας έμεινε στη βίλα των Μεδίκων, όπως όλοι οι υπότροφοι του Βραβείου της Ρώμης. ^[17].

Έργο

Το σπουδαιότερο έργο του Γκαρνιέ, και αυτό που τον χαρακτηρίζει, είναι η "Cité Industrielle", ή Βιομηχανική Πόλη. Οι προσπάθειες σχεδιασμού της πόλης αυτής είχαν ξεκινήσει από τα φοιτητικά του χρόνια στη Ρώμη. Οι πρώτες του προσπάθειες όμως απορρίφθηκαν από τις επιτροπές στις οποίες κατατέθηκαν. Το προσχέδιο του 1904 έτυχε κάποιας αναγνώρισης, αλλά η οριστική έκδοση του 1917 πέρασε απαρατήρητη. Ο Λε Κορμπυζιέ δημοσίευσε τμήματά της το 1920 στο περιοδικό L'Esprit Nouveau και ανέφερε τον Γκαρνιέ στο έργο του Για μία αρχιτεκτονική το 1923. Έτσι η επανέκδοση της Cité Industielle το 1924 έτυχε κάποιας αναγνώρισης.

Ο Γκαρνιέ προσπαθούσε να αναπτύξει το σχέδιο της ιδανικής πόλης του 20ού αιώνα. Η πρότασή του βασιζόταν πάνω σε μια φανταστική πόλη, τα χαρακτηριστικά της όμως προδίδουν ότι πρόκειται για την Λυών. Αντίθετα όμως με τη Λυών, το μοντέλο του Γκαρνιέ είναι αντί-μητροπολιτικό και η πόλη σχεδιάζεται για να στεγάσει μόνο 35.000 κατοίκους(κάτι που θυμίζει πολύ και το μοντέλο της κηπούπολης του Εμπενίζερ Χάουαρντ). Επηρεασμένος από την ταχύτατη τεχνική και βιομηχανική εξέλιξη στις πόλεις της Γαλλίας και από το έντονο ριζοσπαστικό κλίμα της εποχής στο Παρίσι στα τέλη του 20ού αιώνα, ο Γκαρνιέ οραματίστηκε μια πόλη με πρωτοπόρα δομή και λειτουργικότητα. Η πόλη υποδιαιρείται σε λειτουργίες, αυτές της εργασία, της κοινωνικής ζωής και της κατοίκησης. Θα είχε άμεση πρόσβαση σε πρώτες ύλες και εκμετάλλευση της φύσης για παραγωγή ενέργειας, αφού θα ήταν χτισμένη στις όχθες ενός ποταμού, αλλά σε ορεινό τοπίο, με ιεραρχημένο δίκτυο δρόμων και δεντροστοιχίες. Επίσης συνδέεται με σιδηρόδρομο από την βιομηχανική περιοχή. Η πόλη αναπτύσσεται με ιπποδάμειο σύστημα.

Τα κτίρια έχουν 3-4 ορόφους και η αρχιτεκτονική τους είναι πολύ τολμηρή για τα δεδομένα της εποχής. Γίνεται πλήρης χρήση σκυροδέματος, τεχνολογίας που δεν είχε αναπτυχθεί πλήρως ούτε και διασωθεί ακόμα. Επίσης γίνεται χρήση δώματος, κυβοειδών σχημάτων και λιτού ορθολογισμού. Κρατιούνται βέβαια μερικά νεοκλασικά στοιχεία. Μεγάλο μέλημα του Γκαρνιέ είναι η διατήρηση των συνθηκών υγιεινής με σωστό ηλιασμό, αερισμό και όχι μόνο.

Δεν υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, εκκλησία, δικαστήρια και αστυνομία, αφού βασίζεται σε μια κοινωνία σοσιαλιστική και κοινωνικά πειθαρχημένη. Πρόκειται για μια ουτοπία, έναν επίγειο αστικό παράδεισο, που αν και δεν πραγματοποιήθηκε, έθεσε τις αρχές για τον σχεδιασμό μιας υποθετικής βιομηχανικής πόλης, και συνέβαλε στη μετέπειτα πολεοδομία.

Μετά το 1906 ο Γκαρνιέ ανέλαβε πολλά δημόσια έργα με αναθέσεις από τον σοσιαλιστή δήμαρχο Εντουάρ Εριό. Τη δεκαετία 1920 ο Γκαρνιέ επεξεργάστηκε αρκετά μείζονα εγχειρήματα που ξεκίνησαν πριν τον πόλεμο. Το 1939 έφυγε από τη Λυών για το Roquefort-la-Bédoule, όπου πέθανε το 1948.^[17]

Άλλα έργα

• Slaughterhouse and Stockyard που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του Halle Tony Garnier, Λυών, 1905-1924
• Το νοσοκομείο Grange-Blanche, 1910-27
• Έδρα Ηνωμένων Εθνών,1919-1935, Λυών
• Sanatorium, Saint-Hilaire de Touvet, 1923
• Pavillion της Λυών και του Saint-Étienne για την Exposition of Modern Industrial and Decorative Arts, 1925, Παρίσι
• Η συνοικία États-Unis (Quartier des États-Unis), 1935

Δημοσιεύσεις

• Une Cité Industrielle: Etude pour la constuction des villes (1917) (Μια βιομηχανική πόλη)
• Les grands travaux de la Ville de Lyon (1920) (Μεγάλα έργα της πόλης της Λυών)

Βιβλιογραφία

• Kenneth Frampton, Μοντέρνα Αρχιτεκτονική, Ιστορία και Κριτική, Αθήνα, ΘΕΜΕΛΙΟ, 2009
• Αρχιτεκτονική Θεωρία από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα, Taschen 2005
• Για μια Αρχιτεκτονική, Le Corbusier, εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ, 2005

Παραπομπές

• Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12123883g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
•  
• «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) 2006. B00070949. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
•  
• (Αγγλικά) SNAC. w6np5mng. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
•  
• RKDartists. 113226. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
•  
• (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά) Structurae. Ράτιγκεν. 1003094. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
•  
• (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. garnier-tony.
•  
• «Grove Art Online» (Αγγλικά) Oxford University Press. 12  Νοεμβρίου 1998. T030898.
•  
• «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 00055214.
•  
• GeneaStar. garnier.
•  
• Roglo. p=tony;n=garnier.
•  
• (Γαλλικά) AGORHA. 70008.
•  
• «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 22737.
•  
• Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Miroslav Krleža Lexicographical Institute. 1999. 21304. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
•  
• Dominique Saint-Pierre: «Dictionnaire historique des Académiciens de Lyon» Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon. Λυών. Μάρτιος 2017. σελ. 1369. ISBN-13 978-2-9559433-0-4.
•  
• RKDartists. rkd.nl/explore/artists/113226. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2020.
•  
• Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12123883g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
•  

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Τόνι Γκαρνιέ

• Διαδικτυακός τόπος του μουσείου Tony Garnier
• Η Βιομηχανική Πόλη του Γκαρνιέ (Garnier's Une cité industrielle)