Δεδομένου ότι η πρόωρη αδειοδότηση ενός ανεπαρκώς ελεγμένου εμβολίου μπορεί να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ, προκαλώντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούμε και... για τα οποία σχεδιάστηκε, σε ποιο σημείο βρίσκεται, αυτή τη στιγμή, η έρευνα των εμβολίων αντι-COVID και πόσο αυστηρά είναι τα κριτήρια της αξιολόγησής τους;
Οπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, η δημιουργία ενός νέου εμβολίου είναι μια πολύ επίπονη, χρονοβόρα και επισφαλής ερευνητική διεργασία που, ακόμη κι όταν στέφεται με επιτυχία, δεν είναι σε θέση να μας παρέχει εγγυήσεις προστασίας για όλους όσους εμβολιάζονται, ούτε και για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου στην εξάλειψη της μολυσματικής νόσου από έναν ανθρώπινο πληθυσμό. Πέρα από τις διαφορετικές επιστημονικές εκτιμήσεις για την πραγματική μολυσματική ικανότητα και τη θνητότητα του νέου ιού, στην αύξηση της σύγχυσης των περισσότερων πολιτών συμβάλλει και η σκοπίμως παραπλανητική και καθησυχαστική ειδησεογραφική προπαγάνδα σχετικά με τις υπέρμετρες ικανότητες της σύγχρονης βιοϊατρικής για επινόηση εμβολίων κατά του νέου κορονοϊού.
Οφείλουμε, επομένως, να διερωτηθούμε αν η βεβιασμένη παραγωγή εμβολίων και ο μαζικός εμβολιασμός με αυτά αποτελούν όντως πανάκεια κατά της νέας πανδημίας. Ενα ερώτημα που είναι όχι μόνο εύλογο επιστημονικά αλλά και επιβεβλημένο κοινωνικά, αφού η μαζική επένδυση σε ανεπαρκώς πιστοποιημένα εμβόλια κατά της πανδημίας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους.
Ή πώς το όνειρο της επίκτητης ανοσίας μπορεί να γίνει εφιάλτης
H αξιολόγηση της «αποτελεσματικότητας», δηλαδή της ικανότητας ενός υποψήφιου εμβολίου να προλαμβάνει τη λοίμωξη των ανθρώπων από τον νέο κορονοϊό, καθώς και της «ασφάλειάς» του, δηλαδή η εκτίμηση των παρενεργειών και των κινδύνων από τον εμβολιασμό, αποτελούν τα δύο βασικά κριτήρια αξιολόγησης για την έγκριση κάθε μελλοντικού εμβολίου.
Μέχρι στιγμής, σε όλο τον κόσμο ερευνώνται συνολικά 249 υποψήφια εμβόλια κατά της μόλυνσης από τον νέο κορονοϊό, από τα οποία τουλάχιστον τρία φαίνεται πως έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εγκριθούν -τους αμέσως επόμενους μήνες ή μέχρι τα μέσα του νέου έτους- από τις αρμόδιες εγκριτικές αρχές, όπως είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (European Medicines Agency ή ΕΜΑ) στην Ε.Ε. και ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration ή FDA) στις ΗΠΑ.
Εκτός από τα τρία υποψήφια δυτικά εμβόλια, υπάρχουν ακόμη τρία, τα δύο ρωσικά και το τρίτο κινεζικό, η μαζική παραγωγή των οποίων έχει ήδη εγκριθεί και αρχίσει τοπικά, μολονότι η διεθνής κοινότητα αμφισβητεί την ιατρική τους αξία επειδή κατά τη δημιουργία τους δεν τηρήθηκαν οι τρεις φάσεις ελέγχου.
Τα νέα εμβόλια είναι μοριακά τεχνήματα
Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο, στις μέρες μας, οι παραδοσιακοί τρόποι δημιουργίας εμβολίων δεν χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των υποψήφιων εμβολίων κατά της πανδημίας COVID-19. Πράγματι, τα κλασικά εμβόλια εισάγουν στον οργανισμό μας τον ίδιο τον ιό αδρανοποιημένο ή εξασθενημένο ώστε το ανοσιακό μας σύστημα να δημιουργήσει τα κατάλληλα αντισώματα και την ανοσιακή μνήμη για την καταστροφή αυτού του ιού αν εισβάλει ξανά στο μέλλον.
Στα νέα «μοριακά εμβόλια», αντίθετα, η ανοσιακή απόκριση του οργανισμού μας στον κορονοϊό προκαλείται όχι από την παρουσία μιας εξασθενημένης εκδοχής ολόκληρου του κορονοϊού, αλλά από κάποια ιδιαίτερα μόριά του, π.χ. θραύσματα DNA ή RNA ή πρωτεϊνών του.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Σπύρου Μανουσέλη, πατήστε ΕΔΩ...