Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 05 Απρ 2021
Σπουδαστές δραματικών σχολών / Το θέατρο στο τέλος της πανδημίας θα είναι αυτό που αξίζει σε ελεύθερους ανθρώπους
Κλίκ για μεγέθυνση

 


 

Με την ορμή και τη γενναιότητα της νιότης τους κι έναν λόγο εύστοχο, αιχμηρό και ανατρεπτικό, βαθιά πολιτικό και ευαίσθητο, χωρίς ενοχές και προκαταλήψεις, τέσσερις σπουδαστές δραματικών σχολών μιλούν στην ΑΥΓΗ με αφορμή τις ζοφερές αποκαλύψεις στον χώρο του θεάματος, αλλά και τις θερμές κινητοποιήσεις για τα εκπαιδευτικά προβλήματα εξαιτίας της πανδημίας, η οποία αλλοιώνει τη ζωή, τις σπουδές και τα όνειρά τους.

 

Η Τερέζα Μόσχου από τη Δραματική του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, η Λυδία Στέφου από το Ωδείο Αθηνών, ο Θεοδόσης Τάνης από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και ο Τάσος Κωλέτσης, σχολιάζουν το ελληνικό #metoo και τα αδιαβάθμητα πτυχία τους, ζητώντας ταυτόχρονα την παραίτηση της Λίνας Μενδώνη «ως ελάχιστη ένδειξη αξιοπρέπειας». «Νιώθουμε πως δεν υπάρχουμε όταν το κράτος μάς θεωρεί χομπίστες» αναφέρουν και διατρανώνουν την πεποίθηση πως «το θέατρο που θα έχουμε στο τέλος της πανδημίας θα είναι αυτό που αξίζει σε ελεύθερους ανθρώπους».

Η πανδημία αλλάζει με αστραπιαίους ρυθμούς τον κόσμο. Πώς βιώνετε αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία;

Θεοδόσης Τάνης: Η πανδημία μέχρι τώρα έχει δημιουργήσει μια τεράστια παρένθεση, μια παύση, κατά την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε τον άδειο χώρο που δημιουργείται γύρω μας.

Τερέζα Μόσχου: Η διαχείριση της πανδημίας από το κράτος φανέρωσε τις προθέσεις των κυβερνώντων για το μέλλον: επαιτεία ζωής και αξιοπρέπειας. Προσωπικά, νιώθω να κουβαλάω την ενοχή της αθλιότητας, της αδικίας, του θανάτου. Συμπάσχω και συντάσσομαι με κάθε κατατρεγμένο, κάθε άνθρωπο που πληρώνει το τίμημα του άδικου κόσμου που συντηρούμε χωρίς κανένα λόγο. Είμαι μία από αυτούς. Το πιο δυνατό μου όνειρο για το μέλλον είναι η ανατροπή του και η ανάδυση ενός νέου, φτιαγμένου από όλους για όλους, με βασικούς πυλώνες την ισότητα, την αλληλεγγύη και την ελευθερία. Μόνο εκεί και μόνο τότε θα μπορώ να σπουδάσω, να δημιουργήσω, να ζήσω και κυρίως να αναπνεύσω.

Λυδία Στέφου: Είναι λες και βρίσκομαι σε ένα τεράστιο roller coaster - τρενάκι λούνα παρκ, το οποίο ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τα γεγονότα και τις φάσεις των ημερών. Αδυνατούμε να σπουδάσουμε την τέχνη που επιλέξαμε και αυτό, εκτός από την εναλλαγή ταχυτήτων σε αυτό το τεράστιο τρενάκι, έχει φέρει και αρκετούς προβληματισμούς.

Τάσος Κωλέτσης: Η πανδημία άλλαξε ολοκληρωτικά την καθημερινότητα. Από εκεί που νυχθημερόν ήμουν στη σχολή, τώρα έχω προσαρμοστεί μέσα σε τέσσερις τοίχους, με το σαλόνι μου να έχει γίνει Σχολή και την κουζίνα μου χώρος διαλείμματος. Κάπου μεταξύ τηλεμαθημάτων, διαλείμματος και ξεκούρασης, υπάρχει ακόμη χώρος για όνειρα, μελλοντικά σχέδια και στόχους, για τους οποίους έχουμε λόγους να παλεύουμε.

Το ελληνικό #metoo μπορεί να δράσει καθαρτικά στον χώρο του ελληνικού θεάματος και της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης;

Θ.Τ.: Αν κρατήσουμε τη μνήμη μας ακέραιη, αν δεν βιαστούμε να κρύψουμε τις βρομιές μας κάτω από το χαλί, αν δεν βολευτούμε, άνευ όρων, στην πρώτη θέση εργασίας, το θέατρο που θα έχουμε στο τέλος αυτής της πανδημίας θα είναι, τουλάχιστον, ένα θέατρο που αξίζει σε ελεύθερους πολίτες. Όσον αφορά τις καλλιτεχνικές σπουδές, είναι μια τεράστια ευκαιρία να τεθούν κανόνες που θα προστατεύουν τους σπουδαστές από σωματική ή ψυχολογική κακομεταχείριση.

Τ.Μ.: Το ελληνικό #metοο, όπως και κάθε κίνημα που γεννιέται από τους κόλπους μιας κοινωνίας που βράζει από την αδικία, την εξουθένωση και την αδιάκοπη βία του κράτους, τα σέβομαι και τα υποστηρίζω, αρκεί να μην αφήνουν την κυριαρχία να τα απονοηματοδοτεί, να τα αφοπλίζει, να τα αποπροσανατολίζει με σκοπό να τα εξαφανίσει, για να μην την απειλούν.

Λ.Σ.: Ελπίζω το ελληνικό #metoo να εξαπλωθεί και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, ώστε να μπορέσει επιτέλους να θεσπιστεί στην κοινωνία μας ο σεβασμός απέναντι στο ανθρώπινο σώμα, ανεξάρτητα από φύλο ή εθνικότητα, καθώς και το δικαίωμα της γενετήσιας αξιοπρέπειας.

Τ.Κ.: Πιστεύω πως το ελληνικό #metoo θα έχει καθαρτικές επιπτώσεις σε οποιονδήποτε χώρο κι αν εκδηλώνεται, αρκεί να αντιμετωπίζεται πάντα με τη σοβαρότητα που αρμόζει.

Ποια είναι τα εκπαιδευτικά προβλήματα που αντιμετωπίζετε;

Θ.Τ.: Η διδασκαλία της υποκριτικής μέσω Διαδικτύου είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ένα ακίνητο σώμα, με πιτζάμες, σε ένα σαλόνι, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, ούτε δημιουργική σκέψη μπορεί να παραγάγει ούτε να νομίζει ότι εξελίσσεται σε καλλιτέχνη.

Τ.Μ.: Το πιο οδυνηρό θέμα που αντιμετωπίσαμε ήταν το αλληλοφάγωμα. Χωριστήκαμε σε στρατόπεδα: σε εκείνους που αποδέχονται την τηλεκπαίδευση και σε εκείνους που την αρνούνται. Η κυβέρνηση αποθεώνοντας την πρακτική διαίρει και βασίλευε απουσιάζει εκκωφαντικά. Οι διευθύνσεις των σχολών κινούνται κατά κανόνα με γνώμονα τα οικονομικά τους συμφέροντα και όχι την ουσία της εκπαίδευσης. Οι καθηγητές σπεύδουν να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ μαθήματος και τηλεκπαίδευσης δημιουργώντας ένα χάος μεταξύ λογικής και παράνοιας. Παντού υπάρχουν και εξαιρέσεις, για να προφτάσω τους εύθικτους, όμως ο κανόνας είναι ένας.

Λ.Σ.: Η απουσία επαφής και το πρόβλημα χώρου και πολύωρων μαθημάτων. Μεγάλο πρόβλημα αποτέλεσε και ο οικονομικός παράγοντας, καθώς δεν γνωρίζαμε αν τα μαθήματά μας θεωρούνται διδακτέα και αν δικαιούμαστε κάποια έκπτωση αφού πολλοί σπουδαστές και γονείς έμειναν άνεργοι ή είχαν χαμηλότερο εισόδημα λόγω της πανδημίας.

 

Τ.Κ.: Η έλλειψη κατάλληλων υποδομών μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλα προβλήματα. Για παράδειγμα, τα μαθήματα κίνησης δεν απαιτούν μόνο παρτενέρ αλλά και κατάλληλες υποδομές (ειδικό πάτωμα, αρκετό χώρο κ.λπ.), τις περισσότερες από τις οποίες σπάνια συναντά κανείς στα σαλόνια και τα υπνοδωμάτια του σπιτιού του.

Τι σκέπτεστε μετά το πέρας των σπουδών σας με ένα αδιαβάθμητο πτυχίο;

Θ.Τ.: Πρέπει να αναγνωριστεί επιτέλους ο καλλιτεχνικός κλάδος ως μια κοινωνία επαγγελματιών, οι οποίοι πολλές φορές είναι τρομερά εξειδικευμένοι σε αυτό που κάνουν. Να μη νιώθουμε ότι χρωστάμε χάρη στο κράτος που μας αφήνει να κάνουμε το χόμπι μας, να μη νιώθουμε πια ότι είμαστε κατώτεροι. Είναι θλιβερό το πόσο -ψυχικά- ακρωτηριασμένοι βγαίνουμε από τις σχολές και τα πανεπιστήμιά μας εξαιτίας αυτής της απαξίωσης, όταν θα έπρεπε εκεί μέσα ν' ανθίζουμε.

Τ.Μ.: Η εκπαίδευση του ηθοποιού είναι μία από τις πιο διαπεραστικές εμπειρίες εκπαίδευσης. Μαθαίνεις να είσαι γενναίος και ευθύς με τον εαυτό σου, να γίνεσαι διάφανος, να ενδοσκοπείς μέχρι να βρεις από τι είσαι φτιαγμένος. Ύστερα μαθαίνεις ποιο είναι το θέμα για το οποίο θες να μιλήσεις, με ποιο σημείο μέσα σου επιλέγεις να συναντήσεις τον κόσμο. Τέλος, μαθαίνεις να μοιράζεσαι όσα βρήκες. Είναι τόσο μεγάλη υπόθεση, τόσο ουσιαστική, τόσο ανοίκεια, τόσο επικίνδυνη για να αναγνωρίζεται από το κράτος, πόσο μάλλον για να ενισχύεται από αυτό. Κάνει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει το άνοιγμα προς την ελευθερία, ελευθερώνοντας την έκφραση, μεγάλο κομμάτι της σκέψης του. Είναι εχθρικό μοντέλο αυτό για ένα κράτος που ονειρεύεται αστυνομία στα πανεπιστήμια και ιδιωτική εκπαίδευση με πρόνοια και ενίσχυση μόνο των παραγωγικών για το κεφάλαιο αντικειμένων σπουδών. Η υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών αποτελεί υποσύνολο μιας γενικότερης υποτίμησης των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο κλάδος αυτός είναι εξευτελιστικός και έχει στόχο την αποτίναξη κάθε ανατρεπτικού και επαναστατικού χαρακτηριστικού που έχει εκ φύσεως η τέχνη.

Λ.Σ.: Τη στιγμή που θα πιστοποιηθούν τα πτυχία των δραματικών σχολών, η Ελλάδα θα έχει δεχθεί πως οι καλλιτεχνικές σπουδές είναι επάγγελμα και όχι χόμπι.

Τ.Κ.: Το πτυχίο μιας καλλιτεχνικής σχολής είναι ένα δεύτερο απολυτήριο Λυκείου. Το πρόβλημα πρέπει επιτέλους να λυθεί με άμεση συνεργασία υπουργείου Πολιτισμού και Παιδείας.

Τι σημαίνει ένας κώδικας δεοντολογίας και τι θα προτάσσατε σε αυτόν;

Θ.Τ.: Είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός κώδικα δεοντολογίας ο οποίος θα προστατεύει τους σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών από φαινόμενα βίας (ψυχολογικής, λεκτικής, ακόμα και σωματικής). Είναι όμως απαραίτητο να προκύψει από διάλογο με τους ίδιους τους σπουδαστές και τους επαγγελματίες του χώρου.

Τ.Μ.: Δεν πιστεύω σε κώδικες. Ειδικά σε όσους φοριούνται από τα πάνω. Πιστεύω στον άνθρωπο και την ανάγκη του για δικαίωση και ελευθερία. Αγώνας για έναν κόσμο που θα χωράμε όλοι και δεν θα έχουμε ανάγκη κανέναν κώδικα.

Λ.Σ.: Κώδικας δεοντολογίας είναι η συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων που πρόκειται να συνεργαστούν. Θα ήταν σημαντικό να προσληφθεί κάποιος ψυχολόγος στον οποίο θα μπορούσαν να απευθυνθούν οι σπουδαστές για όποιο τυχόν περιστατικό, όπως θα μπορούσε ο εκάστοτε ψυχολόγος να είναι παρών κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Θεωρώ επίσης σημαντική τη συμβολή ανθρώπων με νομική κατάρτιση στη δημιουργία του δεοντολογικού κώδικα της εκάστοτε σχολής.

Τ.Κ.: Ένας κώδικας δεοντολογίας ο οποίος θα συγκροτηθεί υπεύθυνα και προσεκτικά, με τη συμμετοχή επαγγελματιών του καλλιτεχνικού κλάδου, είναι απαραίτητος. Πρέπει να ενταχθεί και με τη μορφή μαθήματος ή υποχρεωτικού σεμιναρίου στο πρόγραμμα σπουδών των σχολών. Η πλειονότητα των ηθοποιών που αποφοιτούν είναι επαγγελματίες που αγνοούν, δυστυχώς, τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Μετά από την απαξίωση του υπουργείου Πολιτισμού προς εργαζόμενους στον χώρο των τεχνών και σπουδαστές, τι θα λέγατε στη Λίνα Μενδώνη εάν είχατε τη δυνατότητα να τη συναντήσετε;

Θ.Τ.: Υπάρχει ένα συγκεκριμένο κομμάτι της μνήμης μας για όλους εκείνους που απαξίωσαν τις σπουδές και το επάγγελμά μας. Είναι κρίμα που, σύντομα, θα μεγαλώσει.

Τ.Μ.: Η κυρία Μενδώνη λειτουργεί ως κομμάτι της λογικής του κράτους, που συντηρεί, προασπίζει και χρησιμοποιεί νομοθετήματα της Χούντας εντός της Δημοκρατίας. Μιας λογικής που το αίτημα για ελευθερία είναι επικίνδυνο και όσοι το αρθρώνουν διχαστικοί, τρομοκράτες, εγκληματίες. Με αυτή τη λογική δεν συνομιλώ. Είναι η μόνη εγκληματική. Και αποδεικνύεται περίτρανα από τους “φίλους” της.

Λ.Σ.: Θα της φώναζα: πιστοποίηση πτυχίου στις δραματικές, όχι βαθμολογίες για μαθήματα που διδάχθηκαν μέσω zoom, επιδότηση των διδάκτρων και ύστερα υποβολή παραίτησης για τον τρόπο αντιμετώπισης της επιλογής του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

Τ.Κ.: Θα έλεγα: "Ως ελάχιστη ένδειξη αξιοπρέπειας, παραιτηθείτε και ζητήστε από τον διάδοχό σας να κάνει αυτό που ποτέ εσείς δεν κάνατε, να μας ακούσει".

πηγη: https://www.avgi.gr
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου