Η αντίστροφη μέτρηση του χρόνου, η αμείλικτη φυγή του, όσα δεν προλάβαμε να πούμε, να πάρουμε και να δώσουμε, η φθορά και η σχέση μας με τα αιώνια δευτερόλεπτα που δεν είναι παρά μια στιγμή που φεύγει, είναι το επίκεντρο της νέας ιστορίας που χορευτικά αφηγείται η ομάδα “Κι όμΩς κινείται”.
Ένα σιδερένιο σκηνικό που τρίζει, μέρος του ηχοτοπίου, που πότε μοιάζει με ρόδα και πότε με ρολόι, καταπίνει και εγκλωβίζει τα σώματα των χορευτών, μετατρέποντας τα σε δείκτες που μετρούν το χρόνο και τις στιγμές. Και όταν πατούν για λίγο τα σώματα τους στη γη, βρίσκουν χρόνο για μια αγκαλιά, λίγο πριν υποδεχτούν το νέο έτος, σε επαναλαμβανόμενα ρεβεγιόν με μπλε φορέματα πάνω στη σκηνή.
Τα γέλια και οι φωνές για το χρόνο που φεύγει, επιστρέφουν τους χορευτές και πάλι στο σιδερένιο αυτό σκηνικό για να μετρήσουν και πάλι αντίστροφα, όχι το χρόνο αυτή τη φορά, αλλά τη ζωή που δε γυρίζει πίσω.
Οι Χριστίνα Σουγιουλτζή, Camilo Bentancor και Ερμής Μαλκότσης, αποφασίζουν μέσα στην πανδημία να μας θυμίσουν την αξία που έχει η κάθε στιγμή που ζούμε. Δεν μοιρολατρούν, δεν γιγαντώνουν, μα καταφέρνουν μέσα από τη νέα αυτή χορευτική σύνθεση, που έχει και πάλι μέσα χορό, ακροβασίες και λίγη πρόζα, να μιλήσουν όχι τόσο για αυτό που συμβαίνει όλον αυτόν τον καιρό, αλλά για αυτό που μπορεί να νιώθουμε τόσο καιρό και μπορεί να μη λέγεται, σίγουρα όμως χορεύεται.
Δίνουν για τίτλο στην παράσταση την ώρα “9.25”, γιατί τέτοιες ώρες συνήθως φεύγουν τα τρένα της ζωής. Γιατί η αναχώρηση προσδιορίζει πάντα και την ώρα άφιξης στον προορισμό μας.
Και εκεί που μένεις, αυτό που χαράζεται, είναι εκείνη η τελευταία αγκαλιά, κάτω από το πορτοκαλί φως της σκηνής δίπλα στην ορχήστρα, που φτάνει στο μικρόφωνο, κάτω από εκείνο το τελευταίο πορτοκαλί φως, με τις σκιές του σκηνικού χαραγμένες στην πλάτη της σκηνής.
Η ομάδα κουρδισμένη όπως πάντα, σαν πλανόδιοι ακροβάτες που τους χαρίζουν μια σκηνή, με την υπέροχη πρωτότυπη μουσική του Κλέωνα Αντωνίου και της ομάδας του και το συγκλονιστικό φωτισμό της Μαρίας Αθανασοπούλου, βρήκε το φυσικό της χώρο στην Πειραιώς 260 εντελώς μα εντελώς sold out και τις δυο μέρες, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Όποτε βλέπω την ομάδα της Χριστίνας Σουγιουλτζή κάνω πάντα την ίδια σκέψη, πως ο χορός δεν είναι μια ελιτίστικη τέχνη και πως αν τον χρησιμοποιήσεις ορθά και συναισθηματικά ταυτόχρονα, μπορεί να είναι ένα από τα πιο σπουδαία αφηγηματικά εργαλεία.
Και μη στεναχωριέστε αν τους χάσατε αυτή τη φορά. Γιατί είναι βέβαιο πως η ομάδα “Κι όμΩς κινείται”, θα συνεχίσει να κινείται με το δικό της μοναδικό τρόπο ανάμεσά μας.
Ταυτότητα Παράστασης
Χορογραφία – Δημιουργία Χριστίνα Σουγιουλτζή, Camilo Bentancor, Ερμής Μαλκότσης
Πρωτότυπη μουσική Κλέων Αντωνίου και η ομάδα
Σχεδιασμός σκηνικών & Κατασκευή σκηνικών Σταύρος Μάνεσης
Κοστούμια Φανή Μουζάκη και η ομάδα
Φωτισμοί – Βίντεο Μαρία Αθανασοπούλου
Βοηθός χορογράφων Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Ερμηνεύουν Νώντας Δαμόπουλος, Αντιγόνη Λινάρδου, Νίκος Μάνεσης, Χριστίνα Σουγιουλτζή
Συμμετέχουν Camilo Bentancor, Δημήτρης Καπουράνης
Μουσικοί επί σκηνής Κλέων Αντωνίου, Peter Jacques, Γιώργος Αμέντας
Συντονισμός - Εκτέλεση παραγωγής Delta Pi
πηγη: https://www.avgi.gr