Το Μαρόκο αναμφίβολα γράφει ιστορία στο άκρως αμφιλεγόμενο Μουντιάλ του Κατάρ, καθώς γίνεται η πρώτη αραβική και αφρικανική ομάδα που φτάνει στους ημιτελικούς ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Το Κατάρ έχει δεχθεί έντονη κριτική για τη μεταχείριση των μεταναστών εργατών, των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και των μειονοτήτων, αλλά η παρουσία τόσων πολλών φιλάθλων από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβίας έδωσε στο τουρνουά μια εντελώς διαφορετική γεύση συγκριτικά με τις προηγούμενες διοργανώσεις.

Οι απροσδόκητες νίκες του Μαρόκου -αποκλείοντας το Βέλγιο, την Πορτογαλία και την Ισπανία - επισκίασαν τις πολλές πολιτικές διαιρέσεις μεταξύ Αράβων. Η πρόκριση στους «4» δεν θεωρείται απλά μια εθνική νίκη, αλλά νίκη για την Αφρική, ολόκληρο τον αραβικό κόσμο και τους Παλαιστίνιους - παρά την εξομάλυνση των σχέσεων της μαροκινής κυβέρνησης με το Ισραήλ στο πλαίσιο των «Συμφωνιών του Αβραάμ» του 2020. Μια σπάνια στιγμή για τη Μέση Ανατολή, καθώς η φωνή του κόσμου που πανηγυρίζει, διαπερνά εκείνη των κυβερνήσεων.

Οι «Συμφωνίες του Αβραάμ» άνοιξαν έναν νέο δρόμο στη διπλωματία της Μέσης Ανατολής για εγκαθίδρυση διμερών σχέσεων και θεωρήθηκαν από τους Παλαιστίνιους ως προδοσία, καθώς η θέση του Αραβικού Συνδέσμου είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη με το Ισραήλ μέχρι να επιτευχθεί η παλαιστινιακή κρατική υπόσταση. Ωστόσο, αυτό που έγινε σαφές στο ισραηλινό κατεστημένο και στο κοινό σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ότι για μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου, ο παλαιστινιακός αγώνας εξακολουθεί να είναι παρών.

Η ανοδική πορεία του αουτσάιντερ Μαρόκου κλόνισε στερεότυπα γύρω από τον ανδρισμό (συγκινητικοί πανηγυρισμοί των παικτών με τις μανάδες τους), το Ισλάμ και ακόμη και την ιδέα ότι το ανδρικό ποδόσφαιρο εκτός Ευρώπης και Νότιας Αμερικής είναι υποδεέστερο. Αν και ούτε το Ισραήλ ούτε η Παλαιστίνη έπαιξαν στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Μέσης Ανατολής, η παλαιστινιακή σημαία ήταν ένα χαρακτηριστικό στοιχείο εντός και εκτός γηπέδου.

Με φόντο μια ολοένα και πιο δεξιά ισραηλινή κυβέρνηση και τα καταδικαστικά συμπεράσματα πολλών διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων -συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία χαρακτήρισε τις ενέργειες του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων απαρτχάιντ- μια παλαιστινιακή σημαία ξεδιπλώθηκε στο γήπεδο από την ομάδα του Μαρόκου μετά τη νίκη επί της Πορτογαλίας το Σάββατο.

Εκτός γηπέδου, βίντεο με Άραβες και Άγγλους οπαδούς να φωνάζουν «Viva Palestina» ή να αποχωρούν από συνεντεύξεις με Ισραηλινούς δημοσιογράφους έχουν γίνει επανειλημμένα viral, ενώ Παλαιστίνιοι οπαδοί του Μαρόκου ξεχύθηκαν στους δρόμους της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, της Ιερουσαλήμ και της Λωρίδας της Γάζας για να γιορτάσουν τα επιτεύγματα των «λιονταριών του Άτλαντα».

Σύμβολο της διασποράς

Υπολογίζεται ότι περίπου πέντε εκατομμύρια Μαροκινοί ζουν στο εξωτερικό, με τους περισσότερους σε ευρωπαϊκές χώρες όπως Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Ιταλία.

Από την 26μελή μαροκινή ομάδα μόνο 12 έχουν γεννηθεί στο Μαρόκο, σύμφωνα με τα στοιχεία της FIFA. Οι υπόλοιποι είναι μέλη της μαροκινής διασποράς που γεννήθηκαν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και τον Καναδά - συμπεριλαμβανομένου του προπονητή της, Ουαλίντ Ρεγκραγκί, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε κοντά στο Παρίσι.

Ο Ρεγκραγκί έχει παρομοιάσει τη δημιουργία του ρόστερ του με «μιλκσέικ», παίκτες με μαροκινή καταγωγή από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι φέρνουν στην ομάδα κάποιες από τις κουλτούρες και τα στυλ ποδοσφαίρου των χωρών όπου μεγάλωσαν.

«Ο κόσμος ταυτίζεται μαζί μας και καταφέρνουμε να ενώσουμε τους Μαροκινούς πίσω από αυτή την ποδοσφαιρική ομάδα. Αυτό αξίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αξίζει περισσότερο από τα χρήματα, περισσότερο από τους τίτλους» έχει δηλώσει.

Στον σημερινό ημιτελικό το Μαρόκο αντιμετωπίζει την πρωταθλήτρια -και πρώην αποικιοκρατική δύναμη- Γαλλία, σε έναν αγώνα με πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, τη στιγμή που η ακροδεξιά κατέχει πλέον ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης στο γαλλικό κοινοβούλιο ενώ η αντιμεταναστευτική ρητορική βρίσκει ανταπόκριση και από άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις.

Σε κάθε νίκη του Μαρόκου οι περιθωριοποιημένες μεταναστευτικές κοινότητες στη Γαλλία -η οποία τον Σεπτέμβριο του 2021 ανακοίνωσε την απόφασή της να μειώσει κατά 50% τον αριθμό των θεωρήσεων που χορηγούνται στους Μαροκινούς- βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν. Για τον αποψινό ημιτελικό οι γαλλικές αρχές έχουν ήδη ανακοινώσει αυξημένη αστυνόμευση στα Ηλύσια Πεδία.

Οι Γαλλομαροκινοί λένε ότι ο αγώνας δεν πρέπει να περιοριστεί σε μια ιστορία εκδίκησης μιας χώρας που βρισκόταν υπό γαλλική κυριαρχία από το 1912 έως το 1956. Αντιθέτως, τον βλέπουν ως γιορτή των πολλών, εκείνων με διαφορετική κληρονομιά στη Γαλλία.

πηγη: https://tvxs.gr