Τι γεννάει τον φασισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον σεξισμό και τον φαλλοκρατισμό σ’ αυτά τα παιδιά στις λαϊκές συνοικίες της Σταυρούπολης και του Εύοσμου, στη Νίκαια και τον Κορυδαλλό; Η απάντηση βρίσκεται στους θεσμούς, στο σχολείο, στην Εκκλησία, στους «στρατούς» των ομάδων, στις «μηχανές παραγωγής κουλτούρας» της τηλοψίας, που εκπέμπουν κάθε βράδυ σεξισμό, αρρενωπότητα και φαλλοκρατικά στερεότυπα. Είναι το «μπάτσελορ», το «σαρβάιβορ» και το big brother. Είναι εκεί που η ματσίλα αποκτά καθεστώς «κανονικότητας». Εκεί καλλιεργείται η ναρκισσιστική προσωπικότητα και η γλοιώδης ευταξία των «νοικοκυραίων», και κυρίως η αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος. Εκεί διαμορφώνεται η εικόνα των εχθρών (αρμών) του Εμείς.

Αυτές οι ναρκισσιστικές ατομικότητες έχουν ανάγκη από έναν εχθρό για να τους συνέχει, να τους κάνει ομάδα, να τους παρέχει νόημα. Οι «κίτρινοι» του ΑΡΗ θα είναι οι εχθροί για τον ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟΚ θα είναι ο εχθρός για τον ΑΡΗ, και όλους μαζί θα τους συνέχει η αντιπαλότητα με τη Βόρεια Μακεδονία αλλά και την Αθήνα. Η «Μακεδονία ξακουστή» είναι ο ενωποιός κοινός ύμνος! Η Αθήνα θα είναι ο «εχθρός» για τη Θεσσαλονίκη, ο «ΜΠΑΟΚ» για τον Ολυμπιακό, και για όλους εχθρός θα είναι η… Φενέρ Μπαχτσέ. Νικήσαμε στην «Πόλη μας» είπε ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού, υπεριπτάμενος των εσωτερικών αντιθέσεων και μιλώντας στο όνομα του… έθνους! Μέσα από αυτή την αλυσίδα των «εχθρο-φίλων» δημιουργούνται οι εθνικιστικές και οι οπαδικές ταυτότητες, οι δημοκρατικές αλλά και οι φασιστικές συλλογικότητες. Και δεν είναι τυχαίο πράγμα η συλλογικότητα. Η συλλογικότητα είναι οι ρίζες μας.

Η συλλογικότητα είναι το μοναδικό όργανο της μεταβίβασης της παράδοσης, είναι το μοναδικό όργανο μέσω του οποίου οι νεκροί μπορούν να μιλήσουν στους ζωντανούς, έλεγε η χριστιανο-μαρξίστρια Σιμόν Βέηλ. Όμως μερικές συλλογικότητες (σ.σ. όπως οι ναζιστικές) αντί να προσφέρουν "τροφή", κανιβαλίζουν τις ψυχές. Εδώ έχουμε μία «κοινωνική ασθένεια», και η πρώτη υποχρέωση είναι να επιχειρήσουμε τη θεραπεία της, ίσως και χειρουργικά(σ.σ. υπ’ αυτή την οπτική το «τσακίστε τους φασίστες» έχει νόημα). Υπάρχει, όμως, κάτι που καταστρέφει και τις υγιείς συλλογικότητες. Αυτό είναι το Χρήμα, που αντικαθιστά όλα τα ευγενή κίνητρα με την επιθυμία του «νικάν». Γι’ αυτό σήμερα η δηλητηρίαση της κοινωνίας έχει φθάσει μέχρι τη διαφθορά ακόμα και της δυστυχίας! Το χρήμα σαπίζει τα πάντα.

Όμως, οι φασιστικές ομάδες επικαλύπτουν τη σαπίλα τους με τη δήθεν ριζοσπαστική απόρριψη της παγκοσμιοποίησης και την συνωμοσιολογική εναντίωση σε μερίδα του υπερεθνικού μεγάλου κεφαλαίου(Γκέητς, Σόρος κ.ά.), γεγονός που προσδίδει σ’ αυτές κάποια δήθεν αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η διεισδυτικότητά τους στα λαϊκά στρώματα και στους νέους. Ανάλογο "σελοφάν" λαϊκότητας είχε και ο «εθνικο-σοσιαλισμός» στη Γερμανία.

Βέβαια, το φαινόμενο της νέας δεξιάς, της λεγόμενης και μετα-φασιστικής, δεν εκτρέφεται μόνο από τους θεσμούς ή από τους έγκλειστους της Χρυσής Αυγής, καλλιεργείται και από τον φασιστικό λόγο που ξερνούν βουλευτές της συμπολίτευσης, υπουργοί της κυβέρνησης, όπως ο Μπογδάνος, ο Άδωνις, ο Πλεύρης κ.ά. Κυρίως, όμως, εκτρέφεται από τα μίντια που κρατούν ίσες αποστάσεις μεταξύ φασιστών και αντιφασιστών, αποδίδοντας στους φασίστες της Θεσσαλονίκης τον… σοβαρό χαρακτηρισμό «Ομάδα ατόμων του εθνικιστικού χώρου» (Η Καθημερινή 30.09.2021 ηλεκτρονική σελίδα). Όμως "η βία δεν είναι ίδια απ' όπου κι αν προέρχεται". Υπάρχει η βία του φασίστα που σκοτώνει και η ήπια βία για την οποία μιλούσε η Χάνα Άρεντ, που δεν αρνούνταν ότι -σε ορισμένες περιστάσεις- «η βία ...είναι ο μόνος τρόπος να ισορροπήσει ξανά η πλάστιγγα της δικαιοσύνης». Και για να μην χανόμαστε σε γενικεύσεις- πρέπει να βλέπουμε τη βία συγκεκριμένα, να βλέπουμε από ποιον ασκείται και με ποιο σκοπό, αν είναι «ήπια», όπως των αδικημένων, εκείνων που βρίσκονται σε άμυνα, ή δολοφονική, όπως αυτή των φασιστών. Δεν είναι ίδια η βία του Δαβίδ και η βία του Γολιάθ, η βία του αμυνόμενου και η βία του επιτιθέμενου. Εξυπακούεται ότι αυτοί που ταυτίζουν τη βία των φασιστών με αυτή των αντιφασιστών, διάκεινται ευμενώς προς τους φασίστες.

Όμως, ας προσέξουμε, ο ρατσισμός, ο φασισμός, ο φαλλοκρατισμός και η ξενοφοβία δεν είναι μια παρωχημένη κουλτούρα που έρχεται από το παρελθόν, αλλά είναι η κουλτούρα στην οποία επιδιώκει να βασισθεί η «νέα κοινωνία» της ψηφιακής εποχής. Γι’ αυτό η κουλτούρα αυτή καλλιεργείται συστηματικά και εντατικά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το σώμα και ο έλεγχός του είναι η έδρα της νέας κουλτούρας. Από τη γενετική δημιουργία έως τα βακτηριολογικά όπλα, από τη θεραπεία και την προσέγγιση των σύγχρονων επιδημιών αλλά και τη θεραπεία της γήρανσης, από το σύστημα της μόδας έως τους νέους τρόπους διατροφής, από την εξύμνηση των κανόνων που αφορούν τις σωματικές αναλογίες και τις νέες αλλοτριώσεις έως τις νέες μορφές κυριαρχίας στην εργασία, όλα, μα όλα, στοχεύουν στο σώμα! Δεν είναι εξάλλου τυχαίος ο ιδιαίτερος σωματότυπος των φασιστοειδών, που καλλιεργείται στα γυμναστήρια πολεμικών τεχνών.

Ο πληθωρισμός από υπερβολικό εαυτό, από υπερδιόγκωση του Εγώ, από υπερσυσσώρευση και υπερκατανάλωση, από άγρια ναρκισσιστική ατομικότητα, που καταλήγει στον αυτισμό και στον αντίστοιχο υπερ-εθνικισμό και τον φαλλοκρατισμό, αυτό είναι το αξιακό πρότυπο της νέας εποχής και το οποίο έχει υιοθετήσει η φασιστική «νέο-δεξιά». Η απάντηση σ’ αυτό το αξιακό μοντέλο είναι μία νέα συλλογικότητα, συνδυασμένη με ένα νέο ουμανισμό και μια αγωνιστική αλληλεγγύη, που θα βασίζεται στον σεβασμό του Άλλου, πέρα από φυλετικές, εθνοτικές, σεξουαλικές κ.ά. διαφορές, στην κοινωνική δικαιοσύνη, την ισοτιμία και τη φιλία...

*Η φωτογραφία είναι από τη συγκέντρωση στο Εφετείο την ημέρα έκδοσης της καταδικαστικής απόφασης για τη ΧΑ.
πηγη: http://artinews.gr