Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 29 Ιούλ 2021
Τις δολοφονούν επειδή ψάχνουν νεκρούς άντρες
Κλίκ για μεγέθυνση











AP PHOTO



29.07.2021, 15:22

 

 
Οι συντρόφισσες και σύζυγοι των πάνω από 90.000 ανθρώπων που αγνοούνται στο Μεξικό, έχοντας πέσει θύματα εγκληματικών συμμοριών και καρτέλ ναρκωτικών, βγαίνουν κάθε μέρα και σκαλίζουν το χώμα περιμένοντας να εντοπίσουν κάποιον από τους πολλούς άγνωστους μαζικούς τάφους από τη χαρακτηριστική μακάβρια οσμή ● Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ίδιες συμμορίες τις δολοφονούν γιατί δεν θέλουν να δουν τα εγκλήματά τους να αποκαλύπτονται.

Από τον περασμένο Δεκέμβριο η Aράνσα Ράμος ξεκίνησε την οδύσσεια αναζήτησης του εξαφανισμένου συζύγου της, Μπράιν Ομάρ Σελάγια Αλβαράδο. Εκανε καμπάνιες στα κοινωνικά δίκτυα για να δοθούν πληροφορίες για εκείνον και άλλους αγνοούμενους. Και μαζί με γυναίκες της συλλογικότητας «Πολεμίστριες σε Αναζήτηση» της μεξικάνικης Πολιτείας Σονόρα πήγαινε σε βουνά, ερήμους, χωράφια και έσκαβε ψάχνοντας ίχνη ομαδικών τάφων. Εκεί όπου με λίγη τύχη μέσα στην τεράστια δυστυχία της απώλειας ίσως να ήταν ο δικός της σύντροφος, για να μπορέσει να τον θάψει με αξιοπρέπεια.

Τη δολοφόνησαν στις 15 Ιουλίου το βράδυ όταν ένοπλοι την απήγαγαν από το σπίτι της και λίγες ώρες αργότερα την πέταξαν σε κοντινό αυτοκινητόδρομο. Είχε επιστρέψει από ακόμη μια μέρα αναζήτησης μαζί με άλλα μέλη της συλλογικότητας στα κοινοτικά εδάφη του Ορτίς, έναν αχανή τόπο όπου έχουν βρεθεί πολλοί ομαδικοί τάφοι. Οπως κάθε φορά, πρώτα αναζήτησαν ίχνη κι έπειτα άρχισαν να σκάβουν επιφανειακά περιμένοντας μήπως αναδυθεί στην επιφάνεια η χαρακτηριστική οσμή του θανάτου και της σήψης. Μια μακάβρια σκηνή που είχε γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς της.

Οπως κάνουν οι γυναίκες των εκατοντάδων συλλογικοτήτων που σκάβουν ολόκληρο το Μεξικό αναζητώντας κάποιους από τους 90.000 αγνοούμενους. Στην πλειονότητά τους δολοφονημένοι από καρτέλ ναρκωτικών και άλλες βίαιες συμμορίες που είτε καίνε τα πτώματά τους είτε τα θάβουν σε ομαδικούς τάφους. Δύσκολο εγχείρημα, τραυματική εμπειρία και ο φόβος πάντα παρών γι’ αυτές τις γυναίκες, που είδαν τη βία να μεταμορφώνει τη ζωή τους και τις απειλές, τις παρακολουθήσεις, τις επιθέσεις στην ημερήσια διάταξη.

Ηξερε το τέλος της

Κι η Αράνσα Ράμος φοβόταν. Για τη ζωή της και τη ζωή της ενός έτους κόρης της. Το είχε γράψει και σε μια από τις τελευταίες της αναρτήσεις στο facebook. Επαναλαμβάνοντας το μήνυμα που έστελνε πάντα: «Φίλοι και συγγενείς, βοηθήστε με ξανά να μοιράσουμε τη φωτογραφία του Μπράιαν και παρακαλώ να τον μνημονεύετε στις προσευχές σας… Σας ευχαριστώ από καρδιάς». Αλλά η ένταξή της στις «Πολεμίστριες ήταν ο μόνος τρόπος να βρει απαντήσεις για την τύχη του, σε μια Πολιτεία όπου μέσα σε ενάμιση χρόνο έχουν εξαφανιστεί 1.273 άτομα, χωρίς οι αρχές να έχουν διαλευκάνει τι τους συνέβη. Ανέλαβε το ρίσκο και το πλήρωσε με τη ζωή της.

Μία εβδομάδα μετά τη δολοφονία της 28χρονης, δυο γυναίκες της ίδιας συλλογικότητας κατάφεραν να διαφύγουν από μια ομάδα ενόπλων που τις παρακολουθούσε ενώ περίμεναν επί ώρες την Εισαγγελία να φτάσει σε σημείο όπου είχαν βρει ανθρώπινα λείψανα.

Οπως έγραψε η εφημερίδα La Jornada, οι ένοπλοι τις καταδίωξαν με ένα αυτοκίνητο, αναγκάστηκαν να κρυφτούν στις φυτείες καλαμποκιού έως ότου φτάσει η αστυνομία, μεσάνυχτα κι ενώ οι συμμορίτες είχαν φύγει. Μία ημέρα μετά η Πατρίσια «Σέσι» Φλόρες, ιδρύτρια της συλλογικότητας «Μητέρες της Σονόρα σε Αναζήτηση», έλαβε μια τηλεφωνική απειλή: της είπαν πως ήταν η επόμενη.

«Είμαστε εξαιρετικά ευάλωτες έτσι που ψάχνουμε και σκάβουμε και δεν το βάζουμε κάτω. Η αναζήτηση των αγνοούμενων συγγενών μας μας οδηγεί σε τόπους και καταστάσεις που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί ότι θα βλέπαμε και θα ζούσαμε κι ο μόνος λόγος που δεν σταματάμε είναι γιατί αγαπάμε πολύ τους δικούς μας ανθρώπους», έγραψαν οι «Πολεμίστριες» στην ανακοίνωσή τους μετά τη δολοφονία της νεαρής ακτιβίστριας, καταγγέλλοντας συγχρόνως την απουσία προστασίας και βοήθειας από τις αρχές.

Το νέο έγκλημα συγκλόνισε το Μεξικό. Οι αρχές της Σονόρα δήλωσαν πως θα προσφέρουν αστυνομική φρουρά σε όλες τις «γυναίκες σε αναζήτηση» που κινδυνεύουν και δεσμεύτηκαν ότι θα στέλνουν ομάδες εκσκαφέων στους τόπους όπου οι συλλογικότητες εντοπίζουν πιθανούς ομαδικούς τάφους σε ένα διάστημα το πολύ… πέντε ημερών… «Τόσων που αρκούν για να σβήσουν οι δράστες που μας απειλούν και μας καταδιώκουν κάθε ίχνος των εγκλημάτων τους», απαντούσε μία από τις γυναίκες της συλλογικότητας.

Ακούει ο πρόεδρος;

Αυτή η δολοφονία και η κλιμάκωση των απειλών συγκλόνισαν τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Μεξικού που απαίτησαν από τον πρόεδρο Λόπες Ομπραντόρ μια στάση πολύ πιο αποφασιστική από τη χλιαρή και γενικόλογη δήλωση «Καταδικάζουμε αυτά τα εγκλήματα... Θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε όλες τις γυναίκες».

«Ολα είναι ωραία στα λόγια. Οι αρχές θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα. Θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια, περισσότερες έρευνες. Ωστε να μην είναι οι μητέρες, οι σύζυγοι, οι αδελφές στα χωράφια ψάχνοντας για ίχνη: είναι δική τους δουλειά (των αρχών) να διερευνήσουν», σχολίαζε η Πατρίσια Φλόρες, θυμίζοντας πως αυτές οι ομάδες εθελοντριών είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από τον κρατικό μηχανισμό έχοντας εντοπίσει εκατοντάδες ομαδικούς τάφους.

Ανάλογη και εξίσου αυστηρή ήταν και η τοποθέτηση του γραφείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στο Μεξικό: «Οι αγνοούμενοι δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν χαθεί από τις οικογένειές τους, αλλά μετά την εξαφάνισή τους πρέπει να είναι οι θεσμοί του κράτους που θα αναλαμβάνουν άμεσα την αναζήτησή τους επιστρατεύοντας γι’ αυτόν τον σκοπό όλα τα διαθέσιμα μέσα ώστε να εντοπίσουν αυτά τα άτομα εν ζωή. Οταν ένα κράτος δεν καταφέρνει να εκπληρώσει αυτό το καθήκον του, θέτει τις οικογένειες των αγνοούμενων σε επικίνδυνες καταστάσεις».

Τόσο επικίνδυνες, καταλήγουν στην ανακοίνωσή τους οι «Πολεμίστριες», ώστε «δεν θέλουμε να ξεθάβουμε νεκρούς για να μας θάβουν εμάς».

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου