Από την άλλη και ο πρόεδρος Μπάιντεν, που συχνά μοιάζει να έχει χάσει την επαφή με το παρόν, δε μπορεί να θεωρείται ως ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας στις μάχες του αύριο. Υπάρχουν, όπως έδειξε και η περίπτωση του κυβερνήτη Τζον Φέτερμαν πολύ νεώτεροι πολιτικοί στις τάξεις των Δημοκρατικών, που θα μπορούσαν με ένα σχετικό προγραμματισμό και την ανάλογη υποστήριξη να αναλάβουν αυτό το καθήκον. Αυτό θα προϋποθέσει ωστόσο σημαντική ποσότητα πολιτικού θάρρους.

Το δεύτερο θετικό είναι ότι η μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κινητοποίηση πολιτών, που θεώρησαν σημαντικό να στείλουν ένα μήνυμα πίστης προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, προάσπισης βασικών δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα των γυναικών στις αμβλώσεις.
Κάπου εκεί τελειώνουν όμως και τα θετικά μηνύματα μιας εκλογικής μάχης, που διεξήχθη μέσα σε ένα τοξικό κλίμα, με βασική ευθύνη των Ρεπουμπλικάνων και που αναπόδραστα θα εγκαινιάσει μια προεκλογική διετία έντονης πόλωσης, σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι ο δυτικός κόσμος, κυρίως οι Ευρωπαίοι, περιμένουν από τις ΗΠΑ να «ηγηθούν του ελεύθερου κόσμου».

Γιατί εκτός από τον Φέτερμαν υπάρχει και ο Ρον ντε Σάντις, 0 44χρονος νικητής των εκλογών στη Φλόριδα, ένας «κλώνος του Τραμπ με μυαλό», όπως τον έχουν αποκαλέσει, που δείχνει ότι η «νέα Δεξιά» στις ΗΠΑ έχει σημαντικές εφεδρείες. Είναι προφανές ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα συνεχίσουν να ποντάρουν στην όξυνση, στην συνωμοσιολογία και στην διάδοση αντιδραστικών θέσεων, προκειμένου να πετύχουν την ανατροπή το 2024.

Η διοίκηση Μπάιντεν θα έχει πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες να περάσει τα όποια προοδευτικά μέτρα, σε μια Αμερική που λόγω και της παγκόσμιας κρίσης μοιάζει να στρέφεται όλο και πιο έντονα προς τον εαυτό της, έχοντας όμως αφήσει σημαντικές «κληρονομιές», που θα κληθούν να διαχειριστούν οι Ευρωπαίοι. Από το χάος που άφησε η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, μέχρι τη δέσμευση για τη στήριξη της Ουκρανίας μέχρις εσχάτων με χρήμα, μέσα και κυρώσεις οι Ευρωπαίοι θα πρέπει τώρα να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη, σε μια σειρά από γωνιές του πλανήτη. Αυτό φάνηκε ήδη από το πρώτο βράδυ να είναι και ο μεγάλος φόβος στις Βρυξέλλες αλλά και σε σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν τώρα ότι θα πρέπει «να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες» παγκοσμίως σε μια εποχή, που η ΕΕ κάθε άλλο παρά ενωμένη δείχνει.

Οριστικά συμπεράσματα θα μπορεί κανείς να εξάγει όταν θα υπάρχουν και τα οριστικά αποτελέσματα. Το σίγουρο είναι ότι η σχέση με τις ΗΠΑ θα γίνει το επόμενο διάστημα ακόμα πιο περίπλοκη. Οπως και η σχέση με τρίτες χώρες, με κορυφαίο το παράδειγμα της Κίνας, που στο πλαίσιο του συνθήματος «πρώτα η Αμερική» είναι σαφές ότι θα μπει ακόμα πιο έντονα στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον ως απειλή για το «αμερικάνικο όνειρο» ενός μονοπολικού κόσμου.
 
πηγη: https://www.avgi.gr