Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 25 Ιούν 2022
Λατινική Αμερική / Προπύργιο της Αριστεράς και του πολυπολικού κόσμου
Κλίκ για μεγέθυνση

 


 

Η Λατινική Αμερική γυρίζει σελίδα. Οι αριστερές δυνάμεις στο Μεξικό, το Περού, στη Χιλή, την Αργεντινή κατάφεραν να αξιοποιήσουν την πλούσια και πολυετή εμπορεία των λαϊκών συνεργασιών τους και την αποδοχή τους από τα διάφορα κινήματα και τους αυτόχθονες πληθυσμούς, τους νέους και τις γυναίκες ή κατάφεραν να αντιμετωπίσουν πραξικοπηματικές πολιτικές, όπως στις περιπτώσεις της Βολιβίας και της Ονδούρας, πετυχαίνοντας πάντα να σπάσουν την αδιαφορία για την πολιτική και να κινητοποιήσουν μεγάλες μάζες στις κάλπες. Γνωρίζοντας ότι δεν φτάνει να βρεθούν στο Προεδρικό Μέγαρο κάθε χώρας, προσπαθούν επίσης να διαμορφώσουν δίκτυα συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις για να μπορέσουν να διασφαλίσουν την απαραίτητη πλειοψηφία στα Κοινοβούλιά τους για να προωθήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Η ζωή αυτών των κυβερνήσεων δεν είναι καθόλου εύκολη, όπως φαίνεται και από την πορεία του νεαρού Προέδρου της Χιλής Γκάμπριελ Μπόριτς ή ακόμη και του Αλμπέρτο Φερνάντες στην Αργεντινή, του Αντρές Μανουέλ Λόπες Οβραδόρ στο Μεξικό και του Πέδρο Καστίγιο στο Περού, που πάνω στα ερείπια που άφησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στις χώρες τους προσπαθούν να απαντήσουν στις προκλήσεις χωρίς να απογοητεύσουν τη λαϊκή βάση τους.

Η Αριστερά στη Λατινική Αμερική, και όχι μόνο, έχει ανάγκη μια πίστωση χρόνου που δεν της δίνουν όμως οι συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εκλογικές νίκες αποτέλεσαν τον καρπό μεγάλων κινητοποιήσεων και μιας πολύ άγριας καταστολής, που ενίσχυσαν τις προσδοκίες του κόσμου, και ότι δεν φθάνει μόνο μια πολιτική υπέρ των δικαιωμάτων και κατά των διακρίσεων για να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη αν παραμένουν ή διευρύνονται οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες στην κάθε χώρα και αν δεν δοθούν πειστικές απαντήσεις στις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στη μετά την πανδημία εποχή στις εργασιακές σχέσεις, στην τεχνολογία και στο εμπόριο.

Οι νέες αυτές προοδευτικές κυβερνήσεις έχουν επίσης διαφορετικές θέσεις σε σχέση με την ιστορική εμπειρία της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική, με όλες να συμφωνούν στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρ’ όλο που ο Μπόριτς, για παράδειγμα, έχει εκφράσει ενστάσεις για την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα.

Ο πόλεμος και οι συνέπειές του

Οι προοδευτικοί Πρόεδροι και οι κυβερνήσεις τους στη Λατινική Αμερική δίνουν μια σκληρή μάχη για να στηρίξουν τις κοινωνίες τους, που έγινε ακόμη πιο σκληρή μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την άνοδο των τιμών και του πληθωρισμού παγκοσμίως. Από τις μεγάλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, μόνο ο απερχόμενος Πρόεδρος  Ίβαν Ντούκε είχε ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μαζί με τη Γαλλική Γουιάνα, το Πουέρτο Ρίκο και ακόμα τρία λιλιπούτια νησιά-κράτη της Καραϊβικής.

Ακόμη και οι χώρες που καταδίκασαν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία συνέχισαν να διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις με τη Μόσχα και το Πεκίνο, κατανοώντας ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εφαρμόσει κατά της Μόσχας στοιχεία της πολιτικής που εφάρμοσε με καταστροφικές συνέπειες σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής που ήθελαν την πολιτική και οικονομική τους αυτονομία από τον ισχυρό βόρειο γείτονά τους.

Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος του Μεξικού, μαζί με τους Προέδρους και τις κυβερνήσεις μιας σειράς άλλων χωρών, ανάθεσαν στον Πρόεδρο της Αργεντινής και προεδρεύοντα της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC) Αλμπέρτο Φερνάντες να καταγγείλει τον αποκλεισμό και τα εμπάργκο εναντίον της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας στη σύνοδο των Αμερικών μπροστά στον Τζο Μπάιντεν, και μάλιστα στο Λος  Άντζελες, αποτέλεσε μια συλλογική πράξη άνευ προηγουμένου.

Την ίδια στιγμή όμως, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής γνωρίζουν ότι καμία δεν μπορεί να έρθει μόνη της σε μετωπική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ χωρίς να είναι διατεθειμένη να καταβάλει ένα μεγάλο τίμημα - και ιδιαίτερα ο Φερνάντες της καταχρεωμένης στο ΔΝΤ Αργεντινής.

Η απάντηση των προοδευτικών κυβερνήσεων στηρίζεται στη δύναμη που μπορούν να τους προσφέρουν η ενότητά τους και η διαρκώς αυξανόμενη συνείδηση ότι αποτελούν αδελφούς λαούς που θα πρέπει να αναζητήσουν μια κοινή ευημερία. Η πρόταση του ΑΜΛΟ στον Μπάιντεν για τη δημιουργία μιας Ένωσης σε όλη την αμερικανική ήπειρο στο πρότυπο της Ε.Ε. τορπιλίζει πρώτα και κύρια τα αυτοκρατορικά σχέδια των ΗΠΑ, που ξεκίνησαν με τη NAFTA, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 1994, που συνδέεται συμβολικά με την εξέγερση των Ζαπατίστας στην Τσιάπας, και την USMCA που την αντικατέστησε το 2020, αλλά ο Πρόεδρος ΑΜΛΟ και ο υποψήφιος Πρόεδρος Λούλα Ντα Σίλβα φαίνεται πως έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους.

Ο Λούλα έχει υπογραμμίσει επανειλημμένα ότι θα εργαστεί για την ενίσχυση των πολιτικών και οικονομικών δεσμών ανάμεσα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, φθάνοντας να προτείνει και την έναρξη της αποδολαριοποίησης των οικονομιών τους με τη χρήση ενός δικού τους ψηφιακού νομίσματος συναλλαγών. Την ίδια στιγμή, οι BRICS φαίνεται να ετοιμάζονται να ανοίξουν την πόρτα στην Αργεντινή, την οποία σήμερα φλερτάρει η Δύση, για να διασφαλίσει τρόφιμα και πετρέλαιο, όπως ακριβώς συμβαίνει με χαμηλότερους τόνους και με την πετρελαιοπαραγωγό Βενεζουέλα. «Οι BRICS αποτελούν για τη χώρα μου μια εξαιρετική εναλλακτική λύση για συνεργασία έναντι μιας παγκόσμιας τάξης που λειτουργεί προς όφελος λίγων» προειδοποίησε ο Φερνάντες δίνοντας το δικό του στίγμα για έναν πολυπολικό κόσμο.

Το πρόγραμμα του Λούλα

Η μεταρρύθμιση των εργασιακών και η κοινωνική προστασία σε όλους τους χώρους και στις μορφές εργασίας, η φορολόγηση του πλούτου και η διεθνής συνεργασία θα αποτελέσουν τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η κυβέρνηση του Λούλα σύμφωνα με το πρόγραμμα που διαμορφώθηκε με τη συνεργασία των επτά κομμάτων που στηρίζουν την επιστροφή του στην Προεδρία της μεγαλύτερης δημοκρατίας της Νότιας Αμερικής, το Κόμμα των Εργαζομένων, το Σοσιαλιστικό και Κομμουνιστικό Κόμμα, τους Πράσινους, το Κόμμα Σοσιαλισμός και Ελευθερία και το Δίκτυο και Αλληλεγγύη.

Ο Λούλα υπογράμμισε ότι η Βραζιλία θα πρέπει να ανακτήσει την αξιοπιστία της πρωτίστως στα θέματα για τη διάσωση του περιβάλλοντος και την ενίσχυση των περιφερειακών συνεργασιών, στο Mercosur, στο UNASUR, τη CELAC και τις χώρες της BRICS. Παρουσιάζοντας την Τετάρτη το πρόγραμμά του, ο Λούλα υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής του τρόπου διαμόρφωσης των τιμών από τις διεθνείς αγορές και τη δολαριοποίηση της οικονομίας και τόνισε ότι θα επαναφέρει στον έλεγχο του Δημοσίου τις εταιρείες που ιδιωτικοποίησε ο Μπολσονάρου, ξεκινώντας από αυτές του ενεργειακού τομέα. Στις δημοσκοπήσεις ο Λούλα προηγείται με 52%, έναντι 35% του Μπολσονάρου.

πηγη: https://www.avgi.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου