Οι δύο λαοί είναι καταδικασμένοι να ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο και, παρά τις μακάβριες ονειρώξεις των φανατικών, κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να (εξ)αφανιστεί any time soon, ούτε και να μετακομίσει σε άλλη γειτονιά.

Αχιλλέας Πεκλάρης
25.05.2021

Μετά από σχεδόν 25 χρόνια πέρα – δώθε, περισσότερες από 30 επισκέψεις (προ Ναταλί), θητείες σε κιμπούτς, ταξίδια στα Παλαιστινιακά Εδάφη, τα αραβικά χωριά του βόρειου Ισραήλ και την Ανατολική Ιερουσαλήμ – και πλέον άλλα 3,5 χρόνια διαρκούς παραμονής εδώ, στη Γιάφο της συνύπαρξης και αλλού, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μοιραστώ κάτι πολύ σημαντικό που το έζησα, το είδα και το διαπίστωσα πολλάκις με τα μάτια μου.

Τα νέα είναι ότι δεν υπάρχουν «οι Παλαιστίνιοι» ή «οι Άραβες». Υπάρχουν φυσικά ως λαός, αλλά όχι ως ένα ενιαίο σύνολο με ενιαία άποψη. Με ένα γρήγορο μέτρημα, έχουμε τουλάχιστον 8-9 διαφορετικές κατηγορίες Παλαιστινίων / Αράβων, που η καθε μία έχει τις δικές της απόψεις / συμπεριφορά για το ζήτημα της σύγκρουσης:

– Οι Μουσουλμάνοι που ζουν στη Δυτική Όχθη και είναι μετριοπαθείς, υποστηρίζουν τη Φατάχ, συνεργάζονται με Ισραηλινούς και πιστεύουν στο two state solution.

– Οι Μουσουλμάνοι που ζουν στη Δυτική Όχθη και είναι φανατικοί, υποστηρίζουν τη Χαμάς και παρακλάδια της και συγκρούονται με τους Ισραηλινούς (στρατό και αστυνομία) σε κάθε ευκαιρία.

– Οι Χριστιανοί Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης, οι οποίοι έχουν σχετικά φιλικές σχέσεις με το Ισραήλ και ελαφρώς διαφορετικό στάτους και στηρίζουν το two state solution.


– Οι Μουσουλμάνοι Παλαιστίνιοι που ζουν εντός του κράτους του Ισραήλ και είναι πράοι, μοντέρνοι, έχουν επιχειρήσεις, συναναστρέφονται Εβραίους σε σταθερή βάση, δουλεύουν μαζί κλπ. χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

– Οι Μουσουλμάνοι Παλαιστίνιοι που επίσης ζουν εντός του Ισραήλ αλλά ειναι σε σύγκρουση με το κράτος.

– Οι Χριστιανοί Παλαιστίνιοι που ζουν στο κράτος του Ισραήλ, οι σχέσεις τους με τους Εβραίους είναι γενικά καλές και πάνε και φαντάροι στον IDF.

– Οι Βεδουϊνοι, οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι νομάδες που ζουν και εργάζονται στο Ισραήλ, αλλά και στη Δυτική Όχθη, σε συνθήκες αντίστοιχες με τους Ρομά.

– Τέλος, υπάρχει η Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας, η οποία ειναι περίπου σαν το Ισλαμικό Κράτος / Daesh και διακυρηγμένος στόχος της είναι η ολοκληρωτική εξόντωση όλων των Ισραηλινών.
Κατά την ίδια λογική, δεν υπάρχουν ούτε και «οι Ισραηλινοί» ή «οι Εβραίοι», υπό την έννοια ότι και εδώ οι διαφορετικές απόψεις / «φυλές» είναι όσοι οι κόκκοι της άμμου στο Εϊλάτ. Ή, τέλος πάντων, μπορώ άνετα να μετρήσω 9-10 κύριες ομάδες, ενώ υπάρχουν και αρκετές μικρότερες, που κατά βάση δεν τα πάνε και πολύ καλά μεταξύ τους, ούτε και συμφωνούν για το τί πρέπει να γίνει με τους Παλαιστινίους.


– Οι Ασκεναζίμ (ευρωπαϊκής καταγωγής) που μένουν στο Τελ Αβιβ και γύρω, είναι συνήθως λίμπεραλ και δημοκράτες, θέλουν ειρήνη, συνύπαρξη και two state solution.

– Οι Μιζραχί (μεσανατολίτες) που στηρίζουν κυρίως τον Νετανιάχου, είτε είναι θρήσκοι και στηρίζουν το Σας (θρησκευτικό κόμμα) και άλλα συντηρητικά κόμματα και μισούν τους Παλαιστίνιους.

– Οι Θρήσκοι Εσκενάζι / Χασίντικ (σαν τους Στίσελ) που δεν ασχολούνται με την πολιτική και δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν υπάρχει καν κράτος του Ισραήλ.

– Οι Θρήσκοι Εσκενάζι / Χασίντικ (σαν τους Στίσελ) που ασχολούνται με την πολιτική και στηρίζουν το αντίστοιχο Ορθόδοξο κόμμα που συνεργάζεται με τον Νετανιάχου.

– Οι Αιθίοπες Εβραίοι που είναι κατα βάση ειρηνιστές και ήπιοι, κάπως ταξικά αλληλέγγυοι με τους Παλαιστίνιους του Ισραήλ, ως εργατική τάξη.

– Οι Ρώσσοι Εβραίοι που είναι ή μετριοπαθείς ή Δεξιοί.

– Οι Εϊλατιανοί που είναι γενικά στον κόσμο τους, εναλλακτικοί, παραλίες, τουρισμός κλπ.

– Οι Κιμπούτσνικς που είναι κατά παράδοση Αριστεροί στον τρόπο ζωής των κοινοτήτων τους και στην κάλπη. Και επίσης άθρησκοι.

– Οι Εβραίοι Έποικοι της Δυτικής Όχθης που είναι Ακροδεξιοί και χειρότερα.


– Και πέρα και πάνω από καταγωγές, βαθμό θρησκευτικότητας και υποκουλτούρες, χονδρικά υπάρχουν περίπου 30% Δεξιοί, 40% Κεντρώοι και 30% Αριστεροί στην Ισραηλινή κοινωνία.

ΟΜΩΣ: Όταν οι ακραίοι των δύο πλευρών, Ισραηλινών και Παλαιστινίων, δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και αρχίζει η ένταση, οι ρουκέτες και οι βομβαρδισμοί, οι μεν και οι δε καταλαμβάνονται δικαίως από φόβο, υπερισχύει το ένστικτο αυτοσυντήρησης, συσπειρώνονται γύρω από τις κοινότητές τους και «αγριεύουν» – αλλά, αυτός ακριβώς είναι άλλωστε και ο λόγος που οι ακραίοι προβοκάρουν: Για να διχάσουν, να φανατίσουν, να τινάξουν στον αέρα την ήδη δύσκολη συνύπαρξη και να αποκομίσουν πολιτικά ωφέλη.

Ωστοσο, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το εξής: Ότι σε περιόδους ειρήνης («πολιτική λιακάδα» τις λένε εδώ), δημιουργείται ένα ευρύτατο μέτωπο που διατρέχει και τις δύο κοινότητες, και το οποίο θέλει να ζήσει ειρηνικά, στηρίζει τη συνύπαρξη των δυο κοινοτήτων, είναι κατά της βίας και των συγκρούσεων, και συζητάει καλοπροαίρετα τη λύση των δύο ανεξάρτητων κρατών.

Αυτό το μέτωπο, το οποίο μάλιστα είναι και πλειοψηφικό, κυριάρχησε στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της «Ειρήνης του Κορωνοϊού», που οι εντάσεις είχαν καταλαγιάσει, και κατέληξε σε διαπραγματεύσεις, για πρώτη φορά στην ιστορία, για τη συμμετοχή του Αραβικού κόμματος στην κυβέρνηση που θα διαδεχόταν τον Νετανιάχου.Και τότε, όπως γράφει η Χαάρετζ, ΜΠΟΥΜ!


Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όλως τυχαίως, άρχισε η σύγκρουση και το όλο καλό κλίμα κατέρρευσε σαν πύργος στην άμμο. Και προς τέρψιν των εκατερωθεν φανατικών, το μέτωπο μετατοπίστηκε και αντι για το Ειρηνιστές Vs Πολέμαρχοι, που κερδίζουν οι πρώτοι (εμείς), πήγαμε στο μετωπο Εβραίοι Vs Άραβες, που χάνουν και οι δύο.

Ποιός ωφελήθηκε; Θέλει και ρώτημα; Οι Πολέμαρχοι. Και τώρα τί γινεται; Κανείς δεν ξέρει.

Προφανώς, οι δύο λαοί είναι καταδικασμένοι να ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο και, παρά τις μακάβριες ονειρώξεις των φανατικών, κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να (εξ)αφανιστεί any time soon, ούτε και να μετακομίσει σε άλλη γειτονιά. Κάπως σαν εμάς και τους Τούρκους. Γείτονες για πάντα. Άρα, τώρα πρέπει να τα βρούν.

Υ.Γ.1: Την επόμενη φορά που θα μου πει κάποιος/α «εγώ είμαι με τους Παλαιστίνιους» ή «εγώ υποστηρίζω τους Ισραηλινούς» να μου πει και ποιους ακριβώς εννοεί απ’ όλους τους παραπάνω, γιατί αλλιώς δεν βγαίνει κανένα νόημα.

Υ.Γ.2: Συγνώμη αν έχω ξεχάσει κάποιον/ους, είναι και μπόλικοι ζωή να ‘χουν, παρακαλώ συμπληρώστε ή διορθώστε ελεύθερα.

Υ.Γ.3: Όλα τα παραπάνω είναι γενικές κατηγοριοποιήσεις που ως κυρίαρχο στόχο έχουν να περιγράψουν την πολυμορφία και την πολυπλοκότητα των ισορροπιών – και όχι να καταγράψουν ακριβείς αριθμούς και ποσοστά, αφού φυσικά υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις στην κάθε κατηγορία, πχ. αριστεροί Θρήσκοι (πολύ φίλοι μου), ακροδεξιοί Εσκενάζι, κλπ.

Υ.Γ.4: Η φωτό είναι από ιατρείο στην Γιάφο της 50-50 συνυπαρξης, που έβγαινα το πρωι στο δρόμο, έλεγα στους μισούς Boker Tov, στους άλλους μισούς Sabah ElKheirκαι όλοι μου απαντούσαν Kalimera χαμογελαστοί. Μην ακούτε τις ανοησίες των φανατικών, ότι «δεν γίνεται». ΓΙΝΕΤΑΙ. 100%.
Πηγή: www.rosa.gr