Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 24 Ιούλ 2021
Από την Τρίπολη στην Καμπούλ
Κλίκ για μεγέθυνση
AP Photo/Tariq Achkzai






24.07.2021, 18:00

 

 

Πού συγκλίνουν οι περιφερειακές ατζέντες των ΗΠΑ και της Τουρκίας στην πρώην ΕΣΣΔ, στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοδυτική Ασία;

Το ερώτημα νομιμοποιείται να τεθεί καθώς σε πρόσφατη συνεδρίαση επιτροπής του Κογκρέσου η υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ ανέφερε την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Λιβύη και την περιοχή του Ιντλίμπ στη Συρία όπου υπάρχει προσέγγιση των συμφερόντων Αγκυρας και Ουάσινγκτον πριν αναφερθεί στην προθυμία Ερντογάν να αναλάβουν τουρκικές δυνάμεις τη φύλαξη του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Σε ό,τι αφορά το διεθνές αεροδρόμιο της αφγανικής πρωτεύουσας, είναι προφανές ότι όποιος το ελέγχει, ελέγχει ταυτόχρονα και την Καμπούλ.

Η ταχύτατη προέλαση των Ταλιμπάν σε όλα τα μέτωπα και η παρατεταμένη διαπραγμάτευση ΗΠΑ - Τουρκίας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η πτώση της Καμπούλ μπορεί να τερματίσει πρόωρα την τουρκική παρεμβολή.

Ως προς την Ουκρανία και τη Γεωργία, η Αγκυρα επιδιώκει να κατοχυρώσει περιθώριο ελιγμών με στόχο την αναβάθμιση της παρουσίας και του ρόλου της στον Εύξεινο Πόντο, μια μικρομέγαλη περιφερειακή φιλοδοξία την οποία προωθεί και με την κατασκευή της διώρυγας της Κωνσταντινούπολης.

Εκεί όμως που υπήρξε καταλυτική ανάμειξη της Τουρκίας είναι ο Καύκασος, όπου το Αζερμπαϊτζάν υποκινήθηκε από τον Ερντογάν να επιτεθεί στην Αρμενία με αποτέλεσμα την εντυπωσιακή επιστροφή της Μόσχας στην περιοχή με την παρουσία ρωσικού στρατού στη διαμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά και την αποδοχή από το Ερεβάν και το Μπακού της συνολικής επιδιαιτητικής πρωτοκαθεδρίας του Κρεμλίνου.

Παρούσες στην Αμπχαζία, στη Νότια Οσετία και εδώ και λίγους μήνες στο Ναγκόρνο Καραμπάχ οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, ολοκλήρωσαν χάρη στη μεγαλομανία του Ερντογάν την αποκατάσταση της επικυριαρχίας στον Καύκασο. Στη Λιβύη η εμμονή της Τουρκίας να παρατείνει πάση θυσία την παραμονή των στρατιωτικών της δυνάμεων νομιμοποιεί στην πράξη και την παραμονή των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων και μισθοφόρων και κυρίως διευκολύνει τη Μόσχα να προσεγγίσει τρεις ισχυρούς συμμάχους στην περιοχή, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα.

Σε ό,τι αφορά την παρουσία της Τουρκίας στη Βορειοδυτική Συρία, στις περιοχές του Ιντλίμπ και του Αφρίν, είναι σαφές ότι πρόκειται για κραυγαλέα περίπτωση εργαλειοποίησης της Αγκυρας από τη Μόσχα.

Η Συρία αποτελεί όχι απλά ένα πεδίο διαφωνίας, αλλά δυνητικής διολίσθησης των ΗΠΑ και της Τουρκίας σε πόλεμο δι’ αντιπροσώπων.

Η διευκρίνιση της Νούλαντ, ότι υπάρχει σύγκλιση συμφερόντων ΗΠΑ - Τουρκίας στη Βορειοδυτική Συρία, προφανώς υπονοεί ότι υπάρχει ταυτόχρονα σύγκρουση συμφερόντων στην Κουρδική Βορειοανατολική Συρία.

Τούτων λεχθέντων, τα παραπάνω –η επιλεκτική δηλαδή σύγκλιση συμφερόντων ΗΠΑ - Τουρκίας από την Τρίπολη της Λιβύης μέχρι το Ιντλίμπ στη Συρία– είναι μια στατική προσέγγιση που υποτιμά ή, ακόμη χειρότερα, αγνοεί και παρακάμπτει τις πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις Ουάσινγκτον – Μόσχας.

Από τη συνάντηση Μπάιντεν - Πούτιν στη Γενεύη μέχρι την πρόσφατη συμφωνία των ΗΠΑ με το Βερολίνο που επικυρώνει την άρση των αντιρρήσεων της Ουάσινγκτον για την ολοκλήρωση της κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream-2, που συνδέει απευθείας τη Γερμανία με τη Ρωσία.

Ολα δείχνουν ότι οι ΗΠΑ περιμένουν να δουν αν ο Ερντογάν μπορεί να συνδυάσει την παράταση της παραμονής του στην εξουσία μετά το 2023 που λήγει η θητεία του, με μια έστω αυταρχική σταθεροποίηση, ή αν θα ακολουθήσει την προσφιλή του επιλογή της εξαγωγής της αστάθειας με απρόβλεπτες περιφερειακές παρενέργειες.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου