Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 01 Οκτ 2022
Ο αντι-πλανητάρχης που δεν χόρτασε ποτέ εξουσία
Κλίκ για μεγέθυνση










Σκίτσο Πέτρου Ζερβού




26.02.2022, 15:38
 
Εχοντας ήδη συμπληρώσει μια εικοσαετία επικεφαλής της Ρωσίας και προσβλέποντας σε... άλλο τόσο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν σταματάει να βάζει μπελάδες στη Δύση, να συγκεντρώνει στα χέρια του όλο και περισσότερες εξουσίες και να φουσκώνει τα μυαλά των Ρώσων με πατριωτισμό και εθνική υπερηφάνεια.

«Ο Πούτιν είναι κλασικός καγκεμπίτης. Αν έξω πέφτει χιόνι, θα σου πει ήρεμα ότι ο ήλιος λάμπει». Βρισκόμαστε στον μακρινό Γενάρη του 2000. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, πρωθυπουργός από το 1999, είχε μόλις γίνει εκτελών χρέη προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας μετά την αιφνίδια παραίτηση του Μπόρις Γέλτσιν. Ο Ρώσος συγγραφέας Φελίξ Σβετόφ έκανε το παραπάνω σχόλιο σε ρεπορτάζ της αμερικανικής Washington Post αφιερωμένο ειδικά στην πορεία του Πούτιν στην KGB επί Σοβιετικής Ενωσης. Μια πορεία που έμελλε να τον ακολουθεί για πάντα και να σφραγίσει τον «μύθο» που έχτισαν οι άλλοι αλλά και ο ίδιος γύρω από το πρόσωπό του.

Είκοσι δύο χρόνια μετά, έρχεται η πραγματικότητα να μας υπενθυμίσει εκείνο το παλιό σχόλιο του Σβετόφ, καθώς ο Ρώσος πρόεδρος, ενώ μέχρι πριν από λίγα εικοσιτετράωρα τόνιζε πως δεν θα επέμβει στρατιωτικά στην Ουκρανία, εντούτοις το έκανε. Αποσβολωμένη η Δύση παρακολουθεί την εξέλιξη μιας κρίσης για την οποία η ίδια μόνο άμοιρη ευθυνών δεν είναι, αναγγέλλοντας βαριές κυρώσεις, εκτοξεύοντας αόριστες απειλές και εκτονώνοντας το θυμικό της με φραστικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς για τον Πούτιν. «Δικτάτορας», σύμφωνα με τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον και πολλούς άλλους. Παραλληλισμοί με τον Χίτλερ και την εισβολή στην Πολωνία το 1939. Αρθρα που τον περιγράφουν ως παρανοϊκό, εκτός πραγματικότητας και περιτριγυρισμένο από έναν στενό κύκλο αχυράνθρωπων.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ίσως είναι κάτι από όλα αυτά, ίσως τίποτα. Η δυτική προπαγάνδα επί σειρά ετών σε συνδυασμό με τη δική του μυστικοπάθεια και τον απόλυτο έλεγχο που ασκεί στις πληροφορίες που επιτρέπει να βγουν προς τα έξω σχετικά με τον ίδιο, έχουν φτιάξει μια εικόνα σχεδόν πέρα από τα ανθρώπινα. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μείνουμε στα γεγονότα. Αυτά λένε ότι ο Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν (η λέξη «πουτ» στα ρωσικά ση- μαίνει «δρόμος», αν αυτό έχει κάποια σημασία) γεννήθηκε το 1952 στο Λένινγκραντ, σε μια σχετικά φτωχή οικογένεια, σπούδασε νομικά, υπηρέτησε επί 16 χρόνια στην KGB, στη συνέχεια ήταν το δεξί χέρι του Ανατόλι Σόμπτσακ, του δημάρχου της γενέτειράς του που ονομαζόταν πια Αγία Πετρούπολη, και όταν αυτός ο κύκλος έκλεισε, μετακόμισε οικογενειακώς στη Μόσχα όπου ξεκίνησε μια μετεωρική καριέρα στο πλευρό του Γέλτσιν.

Προσωπάρχης, αρχηγός της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB) που διαδέχτηκε την ΚGB, πρωθυπουργός και, τέλος, πρόεδρος. Ο μακροβιότερος στα 31 χρόνια ζωής της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Δεκαέξι χρόνια συνολικά στην προεδρία, με προοπτικές να παραμείνει ώς το... 2036, αφού άλλαξε το Σύνταγμα στα μέτρα του. Είκοσι, αν συνυπολογίσουμε την τετραετία 2008-2012 που διετέλεσε πρωθυπουργός υπό τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αν και όλοι γνώριζαν ποιος ήταν ο πραγματικός πρόεδρος της Ρωσίας εκείνο το διάστημα...

Η αντίθεση δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στον παρορμητικό, φαφλατά και σχεδόν μονίμως μεθυσμένο Γέλτσιν με τον ψυχρό, λιγομίλητο και απόλυτα πειθαρχημένο Πούτιν. Και δεν ήταν μόνο θέμα ύφους. Στα πρώτα χρόνια της θητείας του μπήκε ένα φρένο στην κατρακύλα και στο χάος της περιόδου Γέλτσιν με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το πάρτι των μαφιών και την εξαθλίωση των πολιτών. Οχι, ο Πούτιν δεν επανέφερε τον κομμουνισμό, για τον οποίο, άλλωστε, δεν έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση, όπως απέδειξε και με την πρόσφατη ομιλία του για την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, στην οποία απέδωσε τα βαθύτερα αίτια της σημερινής κρίσης στην Ουκρανία στον Λένιν και στη Σοβιετική Ενωση. Απλά, πίστευε ότι παράλληλα με την ελεύθερη οικονομία έπρεπε να υπάρχει κι ένα ισχυρό κράτος κι έβαλε μια στοιχειώδη τάξη στη μοιρασιά της πίτας με τους ολιγάρχες. Η διαχείρισή του σε συνδυασμό με την άνοδο στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου συνέβαλαν στη σταδιακή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ρώσων.

Πέρα από την οικονομία, ο Πούτιν πρόσφερε στους Ρώσους πατριωτισμό και εθνική υπερηφάνεια. Υποσχέθηκε να κάνει τη Ρωσία κραταιά και υπολογίσιμη δύναμη, όπερ και εγένετο. Οι καταταλαιπωρημένοι Ρώσοι βρήκαν έναν νέο «πατερούλη» για να ακουμπήσουν. Ολα όμως έχουν ένα τίμημα. Υπερσυγκέντρωση εξουσιών, λογοκρισία, σιδηρά πυγμή και σκληρή τιμωρία για κάθε εχθρό, εσωτερικό ή εξωτερικό, πραγματικό ή κατασκευασμένο.

Οι Τσετσένοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος όταν επιχείρησαν να αποσχιστούν από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ολιγάρχες, καλλιτέχνες, πρώην πράκτορες... Πολλοί από εκείνους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την εξουσία του ισχυρού ανδρός που του αρέσει να φωτογραφίζεται με στολή καράτε, στο οποίο διαθέτει μαύρη ζώνη, να οδηγεί μαχητικά αεροπλάνα ή αυτοκίνητα αγώνων ταχύτητας, θα κατέληγαν στην εξορία, στη φυλακή ή στο χώμα. Πολιτκόφσκαγια, Λιβιτνένκο, Κριπάλ, Μπερεζόφσκι, Χοντορκόφσκι, Pussy Riots, Ναβάλνι... Είναι μακρύς ο κατάλογος.

Οσες από τις πρώην συνιστώσες της Σοβιετικής Ενωσης δέχτηκαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι της επέκτασης του ΝΑΤΟ στη μύτη της Ρωσίας θα είχαν την ίδια τύχη και χειρότερη. Αρχικά η Γεωργία το 2008, κατόπιν η Ουκρανία, σε ένα δράμα που ξεκίνησε το 2004 και κορυφώνεται σήμερα με άγνωστη, ακόμα, εξέλιξη.

«Αν η Ρωσία εισβάλει τελικά στην Ουκρανία, δεν θα είναι στο πλαίσιο ενός ματαιόδοξου σχεδίου του Πούτιν για ανασύσταση της ΕΣΣΔ, ούτε θα πρόκειται για μια επιχείρηση που γίνεται από αντίδραση προκειμένου να δώσει ένα μάθημα στην Ουκρανία. Ο Πούτιν δεν είναι –παρά τις τόσες αντιλήψεις περί του αντιθέτου– νοσταλγός της αυτοκρατορίας ούτε τζογαδόρος. Θα γίνει επειδή ο Πούτιν, ως πρόεδρος της Ρωσίας, πιστεύει πως απειλείται η ασφάλεια της χώρας του –και αυτή η απειλή, ας μην έχουμε καμία αμφιβολία επ’ αυτού– προέρχεται από εμάς», είχε γράψει την περασμένη εβδομάδα η Μαίρη Ντετζέφσκι, δημοσιογράφος της Independent και πρώην ανταποκρίτρια στη Μόσχα, σε ένα από τα λίγα πιο ισορροπημένα άρθρα που μπορεί να διαβάσει κανείς αυτές τις μέρες.

«Ελπίζω να ακούστηκα», είπε ο Βλαντίμιρ Πούτιν αναγγέλλοντας την εισβολή στην Ουκρανία, απευθυνόμενος σε όσους θεωρεί εχθρούς. Ακούστηκε και με το παραπάνω, είναι η αλήθεια. Και αφήνει όλους εμάς που θυμόμαστε τι συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, να παρακολουθούμε ανήμποροι να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας ο πρώτος πόλεμος του 21ου αιώνα επί ευρωπαϊκού εδάφους και, μαζί με αυτόν, έναν κόσμο που γίνεται καθημερινά ολοένα πιο τρομακτικός και απρόβλεπτος.


Γιατί τον επιλέξαμε

Επιβεβαιώνοντας, τελικά, τις προβλέψεις των Αγγλοαμερικανών για ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξεκίνησε τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη τον 21ο αιώνα.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου