Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 21 Ιούλ 2021
Κύπρος όπως 1821
Κλίκ για μεγέθυνση



EUROKINISSI/ΥΠ. ΑΜΥΝΑΣ




21.07.2021, 16:00

 

 

Ανήμερα της τουρκικής εισβολής την Τρίτη 20 Ιουλίου ο Ταγίπ Ερντογάν επισκέπτεται το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Η επίσκεψή του δεν είναι αυτή του αρχηγού ενός κράτους που επισκέπτεται μια περιοχή εκτός της επικράτειάς του. Αφήνοντας κατά μέρος τη ρητορική με την οποία θα καλύψει την πράξη του, πρόκειται για την επίσκεψη σε εδάφη τα οποία κατ’ ουσίαν θεωρεί προέκταση του τουρκικού κράτους. Είναι αφελής όποιος/α πιστεύει ότι το μόρφωμα που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της παράνομης εισβολής από τις τουρκικές δυνάμεις το 1973 είχε ποτέ, πριν και μετά την ίδρυση του ψευδοκράτους το 1983, μια ουσιαστική πολιτική αυτονομία.

Αν ο όρος «ψευδοκράτος» ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο διότι έχει ιδρυθεί περιφρονώντας τα ψηφίσματα διεθνών θεσμών, όπως ο ΟΗΕ, προς τους οποίους όχι λίγοι στην Ελλάδα τρέφουν ένα περίπου μεταφυσικό σέβας, αναντίστοιχο με τον πραγματικό ρόλο τους και την όποια ισχύ τους, που όταν υπάρχει, είναι όλο και περισσότερο δάνεια από αυτούς που κυβερνούν τον κόσμο. Ψευδοκράτος είναι ο θεσμός που επισκέπτεται ο Ερντογάν, κυρίως διότι η παρουσία των Τούρκων εποίκων και των στρατευμάτων κατοχής πιστοποιεί ότι, παρά τις γενναίες προσπάθειες πολλών Τουρκοκυπρίων μέσα και έξω από κόμματα που αντιστέκονται στην κατάσταση αυτή, το βόρειο κατεχόμενο τμήμα έχει στοιχεία (τουρκικού) προτεκτοράτου.

Θέση της κυπριακής κυβέρνησης την οποία επίσημα τουλάχιστον υποστηρίζει και η Ελλάδα είναι η άρνηση των δύο χωριστών κρατών που θέλει ο Ερντογάν και η επανένωση του νησιού στο πλαίσιο ενός ενιαίου και κυρίαρχου κράτους, που, εννοείται, δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο αν οι έποικοι και τα στρατεύματα κατοχής δεν αποχωρήσουν. Και οπωσδήποτε μια τέτοια στάση δεν μπορεί παρά να συνεπάγεται τις αναγκαίες διπλωματικές και στρατιωτικές αμυντικές πρωτοβουλίες εκ μέρους των κυβερνήσεων Κύπρου -που από την εποχή ήδη του Μακαρίου είναι ένα όντως αυτόνομο κράτος- και Ελλάδας.

Συνεπάγεται όμως και κάτι άλλο. Το γεγονός ότι πρέπει στην Ελλάδα να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας των Κυπρίων ήταν ένα εθνοαπελευθερωτικό κίνημα στο πλαίσιο της αποαποικιοποίησης. Κάτι που τότε μετά την Ανεξαρτησία αναγνώρισε ευρύτατο φάσμα των αδέσμευτων χωρών μεταξύ των οποίων ο Μακάριος διέθετε μεγάλο κύρος. Η χούντα των συνταγματαρχών επιβουλεύτηκε κατ’ επανάληψη τη ζωή του.

Ο Ιωαννίδης, καθοδηγημένος από τις ΗΠΑ, επέφερε στον ελληνισμό με το εγκληματικό πραξικόπημά του το τρίτο ολέθριο πλήγμα μετά το 1453 και το 1922. Αλλά στην Κύπρο κάτι είναι ακόμα ζωντανό. Κάτι που μας λέει ότι ο αγώνας εκείνος ήταν μια συνέχεια του 1821. Ο αξέχαστος ήχος στα ερτζιανά της κραυγής του Μακαρίου που είχε μόλις ξεφύγει από τους δολοφόνους «Είμαι ζωντανός - κάτω η χούντα» ακούγεται ακόμα σήμερα. Οχι άλλη αποικιοποίηση, εκ Δυσμών ή εξ Ανατολών.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου