Loading...

Κατηγορίες

Δευτέρα 06 Σεπ 2021
Με αφορμή τον πύρινο όλεθρο
Κλίκ για μεγέθυνση





EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ


06.09.2021, 16:00

 



Από τη στιγμή που οι φυσικοί κίνδυνοι δεν μπορεί να εξοβελισθούν, δεν ξενίζουν οι ανάλογες φυσικές καταστροφές, που είναι, όταν επέρχονται και συμβαίνουν, οι συνέπειες των πρώτων.

Ούτε η ανθρώπινη αδυναμία προ των φυσικών καταστροφών, που επιδεινούται από την έλλειψη προγραμματισμού ή την απουσία καταλλήλως και επαρκώς υποστηριζόμενου συστήματος διαχείρισης εκτάκτων αναγκών, ξενίζει, αφού είναι δεδομένο ότι η καταστροφή προκύπτει όταν οι κίνδυνοι συναντούν αδυναμία αντίδρασης.

Αλλο όμως αδυναμία αντικειμενική, παρά τη δεδομένη εργώδη προσπάθεια και την εξάντληση κάθε δυνατότητας αντίδρασης, και άλλο κατάσταση έμμονης αδρανοποίησης και συνειδητής αβελτηρίας, που, ενώ ουσιαστικώς είναι επιλογή, εμφανίζεται ως δήθεν αδυναμία ενώπιον υπέρτερων και ακαταγώνιστων δυνάμεων.

Εάν το να κάνει κανείς το ίδιο λάθος δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού ανδρός, ήκιστα κολακευτική για τα «γνωρίσματα» του υποκειμένου της είναι η εξακολουθητική και με χαρακτηριστικά παγιότητας διάπραξη πάμπολλες φορές των αυτών σφαλμάτων, αν και, όπως προσφυώς έχει λεχθεί, ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά είναι μία απόφαση.

Αλλο το «δεν μπορώ» και άλλο το «δεν θέλω» ή, έστω, «δεν προσπαθώ» δεόντως και αρκούντως.

Δεν νοείται «αδυναμία» με ταυτόχρονη συντρέχουσα πολιτειακή «αβουλία» ή με εν ταυτώ συντρέχουσα εκδήλως ήσσονα και πλημμελή όμοια προσπάθεια.

Ούτε συνιστά υπερβολή το ότι η αδιαφορία και η αναβλητικότητα περί το εγκαίρως και δεόντως ενεργείν των αρμοδίων αποτελεί εν δυνάμει τον μεγαλύτερο εμπρηστή.

Δεν είναι πρωτόγνωρο για τη χώρα μας φαινόμενο οι πυρκαγιές, ούτε ενέσκηψε εσχάτως.

Καιγόμασταν εδώ και δεκαετίες, καιγόμαστε και θα καιγόμαστε.

Το ζήτημα είναι εάν κεφαλαιοποιούμε μέσω των αντλουμένων εκάστοτε διδαγμάτων τη σχετική εμπειρία μας και εάν αυτή μας διδάσκει και μας καθιστά σοφότερους κάθε φορά που οδυνηρώς την υφιστάμεθα, ως επίσης εάν τα επί του πεδίου αποτυχημένα «τεστ» στα οποία κάθε φορά υποβαλλόμαστε, προωθούν και βελτιώνουν με την αποκτώμενη γνώση τις δυνατότητές μας για την επόμενη βεβαία ανάλογη δοκιμασία μας.

Η ευθύνη βαρύνει τις εκάστοτε πολιτικές και υπηρεσιακές ηγεσίες.

Αυτές καλούνται, μη περιοριζόμενες στα αυτονόητα, να οργανώσουν επί διαχρονικής και σταθερής βάσης, μακράν κομματικών παρεμβάσεων και ποικιλωνύμων ομοίων σκοπιμοτήτων, δομές επαρκούς και αποτελεσματικής αντίδρασης, έχοντας ως γνώμονα το βασικό και καίριο ότι οι οποιεσδήποτε εξουσίες, πολιτικές και υπηρεσιακές, ασκούνται υπευθύνως και κατά την ουσιαστική αποστολή τους μόνον όταν υπερβαίνουν, κατά την ενάσκησή τους, τη βραχυβιότητά τους και αυτοεντάσσονται σε έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, στον οποίον θα συναντηθούν γόνιμα και δημιουργικά και με τις προηγούμενες όμοιές τους και με τις επόμενες αυτών.

Μόνον έτσι, μακράν ανορθολογισμών και μυωπικών προσεγγίσεων, αντί ασκήσεων επί χάρτου, διασφαλίζεται διαρκής ετοιμότητα εν παντί, παντού και πάντοτε.

Διαφορετικά, μετά από κάθε πύρινο, υδάτινο ή άλλον ενσκήπτοντα όλεθρο, θα ψελλίζουμε ψευδοάλλοθι και φαιδρές δικαιολογίες για νοοτροπίες, συμπεριφορές, καταστάσεις και παθογένειες, που ενώ οι ίδιοι είχαμε επισημάνει και στηλιτεύσει και στις προηγούμενες καταστροφές, εξακολουθούν να είναι παρούσες και απολύτως άθικτες, για να παραμείνουν έτσι μέχρι την πρόσκαιρη και πάλι αφύπνισή μας από το επόμενο πλήγμα.

Η «συνέχεια του κράτους» άλλωστε, που δεν είναι απλώς κενό περιεχομένου σχήμα λόγου, αλλά επέχων θέση δόγματος απαράβατος και αναγκαίος όρος για την ομαλή πολιτειακή λειτουργία, εκφράζεται και υλοποιείται κυρίως στους τομείς του σκληρού πυρήνα του, με βασικό μεταξύ αυτών, ειδικώς σήμερα και υπό συνθήκες κλιματικής αλλαγής, την Πολιτική Προστασία, που δεν είναι άμοιρη και του ετέρου όμοιου τομέα της Εθνικής Ασφάλειας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ως άνω αρχή της κρατικής συνέχειας, χωρίς να κωλύει ένα ενδεχομένως διαφορετικό «μείγμα» πολιτικής, δεν επιτρέπει σε καμιά νεοεκλεγμένη κυβερνητική πλειοψηφία ούτε καν σκέψη αντιμετώπισης της Ελλάδας ως πολιτειακώς ασύντακτης χώρας.

Τα ορθά και θετικά πρέπει να παραμένουν, να διατηρούνται, να υιοθετούνται και να αξιοποιούνται και από την εκάστοτε διάδοχη πολιτική κατάσταση.

Είτε θεσμικές καταστάσεις και όμοιες ρυθμίσεις ή ενέργειες είναι αυτά, είτε πρόσωπα στελεχικού δυναμικού, δεν πρέπει να έχουν ως ημερομηνία λήξης την ανάρρηση στην εξουσία της διαφορετικής πολιτικής ταυτότητας νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας, ούτε να απορρίπτονται απαξιωτικώς στο χρονοντούλαπο της λήθης, με το προδήλου σαθρότητας δήθεν επιχείρημα ότι είναι απλώς έργο «των άλλων».

 * αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου ε.τ.
πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου