Λίστα αντικειμένων
Ένα τεράστιο πανό ανήρτησαν σπουδαστές που συμμετέχουν στο σχήμα «Αντί της Σιωπής», εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίθεσή τους στις προωθούμενες ανατροπές που φέρνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, και κυρίως στην μετατροπή των Πανεπιστημίων, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι φοιτητές, «σε πεδία κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου».
αφού όλα είναι νούμερα, πες μου πόσο κοστίζω.
Την επόμενη εβδομάδα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πρόκειται να ψηφίσει ένα ακόμα κομμάτι του νομοσχεδίου για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση- αυτό της αξιολόγησης των ιδρυμάτων. Η ίδια έχει αποδείξει ότι η επιχειρηματικοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η μετατροπή τους δηλαδή σε πεδία κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου, αποτελεί θεμελιώδη στόχευσή της. Συγκεκριμένα, μέσα από ένα αρχικά ενιαίο νομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων την θέσπιση ορίου φοίτησης (ν+2, ν+3), το Υπουργείο Παιδείας έχει προχωρήσει σε κατάτμηση του σε μικρότερα νομοσχέδια όπως εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων κοκ. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία- παρά τη συγκρότηση απαντήσεων εκ μέρους των φοιτητικών συλλόγων σε αδρανείς σχολές όπως ήταν η ΑΣΟΕΕ και το Πάντειο, αλλά αποδεικνύει ότι η το Υπουργείο Παιδείας και συνολικά η κυβέρνηση της ΝΔ έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και θα συνεχίσουν μέχρι τέλους για να πετύχουν αυτό που θέλουν, κι αυτό δεν είναι κάτι άλλο παρά την πλήρη εναρμόνιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στις επιταγές του κεφαλαίου, ιδρύματα που θα παράγουν γνώση μη κοινωνικά χρήσιμη αλλά κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες της αγοράς, πτυχιούχες και πτυχιούχους χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και μελλοντικούς εργαζόμενους που θα κληθούν να εργαστούν μέσα στην ελαστικότητα και την επισφάλεια, συνεχώς αναλώσιμοι, με μηδαμινές εργασιακές προοπτικές.
Συγκεκριμένα, ο σχεδιασμός για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων θα γίνει βάσει αντικειμενικών και υποκειμενικών κριτηρίων που θα καθορίσουν την χρηματοδότηση του εκάστοτε ιδρύματος. Το 80% της χρηματοδότησης θα καθορίζεται από αντικειμενικούς δείκτες βλ. αριθμός εισαγόμενων φοιτητ(ρι)ών, κόστος σπουδών, γεωγραφική διασπορά τμημάτων. Ωστόσο, το 20% θα καθορίζεται από την «ποιότητα και αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας», στην ερευνητική δραστηριότητα και στην "εξωστρέφεια" του κάθε ιδρύματος. Η δε αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας θα υπολογίζεται μέσω της αριθμητικής σχέσης μεταξύ εισερχομένων φοιτητ(ρι)ών και αποφοίτων. Κάτι τέτοιο έμπρακτα σημαίνει ότι τα ιδρύματα δεν θα έχουν αλλη επιλογή από το να διαγράφουν τους "πλεονάζοντες φοιτητ(ρι)ές" ούτως ώστε να λάβουν το 20% της χρηματοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι η "παραγωγικότητα" των πανεπιστημίων μας, η "εξωστρέφεια" και η "ευελιξία" δομείται πάνω στη διαγραφή των πλεονάζοντων φοιτητ(ρι)ών- κι αυτοί δεν είναι άλλοι πέρα από αυτούς που αναγκάζονται να εργαστούν για να τα φέρουν πέρα κι άρα δεν παρακολουθούν μαθήματα ή δεν προλαβαίνουν να δώσουν μαθήματα στις εξεταστικές. Η ίδια η ποσοτικοποίηση των κριτηρίων βάσει των οποίων θα κληθούν τα ιδρύματα να αξιολογηθούν δείχνουν και τις στοχεύσεις της κυβέρνησης: πλήρης αδιαφορία για τον επιστημονικό τους ρόλο και σύνδεση τους με την αγορά. Αξιόλογη λοιπόν για ποιους και στις πλάτες ποιων;
Όλο το προηγούμενο διάστημα ο κυρίαρχος λόγος οχυρώθηκε γύρω από επιχειρήματα σε σχέση με τις πανεπιστημιακές σχολές ως άνδρο ανομίας προκειμένου να δημιουργήσει ένα κλίμα που θα δικαιολογούσε την κατάργηση του ασύλου, διασφαλίζοντας οτι η ψήφισή της θα γίνει όσο το δυνατόν αναίμακτα. Ναι, η κατάργηση του ασύλου ήρθε να πλήξει το δικαίωμά μας να συζητάμε και συλλογικά να παίρνουμε αποφάσεις σε σχέση με όσα μας αφορούν. Ναι, η κατάργηση του ασύλου ήρθε να επεκτείνει ένα συνεχές στο οποίο κυβερνήσεις, ΜΜΕ και πρυτανείες προσπαθούν να χτίσουν αποστειρωμένα πανεπιστήμια πιστεύοντας οτι έτσι θα χτίσουν αποστειρωμένες συνειδήσεις. Ναι, η κατάργηση του ασύλου ήρθε να αποδυναμώσει τα εργαλεία μέσα από τα οποία μπορούμε να χτίσουμε αντιστάσεις. Όχι τόσο όμως γιατί η ιδεολογική επίθεση είναι ως τέτοια αυτοσκοπός. Μάλλον, για να διασφαλιστεί πως δε θα υπάρχει ίχνος αντίδρασης όταν οι επιχειρήσεις αλωνίζουν στις σχολές επηρεάζοντας προγράμματα σπουδών, διοίκηση, παραγόμενη γνώση. Οπότε διακύβευμα δεν είναι τόσο η πολιτική ηγεμονία όσο ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας. Απλώς για να διαλύσουν αυτόν, οφείλουν πρώτα να ισοπεδώσουν κάθε πολιτική διεργασία που ξεπηδά στους κοινωνικούς μας χώρους, κάθε ύπαρξη που αντιστέκεται.
Σ'αυτή την κατεύθυνση και η Πρυτανεία στο Πάντειο προχώρησε μέσα στις γιορτές στην εκκένωση τεσσάρων στεκιών στο ισόγειο του γυάλινου κτιρίου, κάνοντας μια νέα αίθουσα. Τα στέκια αυτά στέγαζαν την Αυτόνομη Πρωτοβουλία Παντείου και το Αντιεξουσιαστικό Στέκι Παντείου. Ο λόγος που παράγει η κίνηση αυτή της κυρίας Κριάρη είναι σαφής- ούτε λόγος για την υποχρηματοδότηση της σχολής, τις εργολαβείες στη σίτηση και στην καθαριότητα, την έλλειψη εστίας, την υποστελέχωση του διοικητικού προσωπικού. Ο λόγος που παράγει η κίνηση αυτή είναι άλλωστε αντίστοιχος με τις εκκενώσεις καταλήψεων Ματρόζου και Παναιτωλίου στο Κουκάκι- ούτε λόγος για τον εξευγενισμό και το Air-Bnb, ούτε λόγος για την τουριστικοποίηση και τα υψηλά νοίκια, μόνο λόγος για μειοψηφίες και εξαιρέσεις. Εμείς όμως είμαστε πολλοί και πολλές. Εκείνοι είναι οι πραγματικές μειοψηφίες.
Το μέσο για να υλοποιηθούν όλα εκείνα για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση της ΝΔ είναι η συγκρότηση πειθαρχημένων υποκειμένων. Αλλά η επίθεση αυτή δεν είναι αμιγώς ιδεολογική, μα και υλική, γιατί η ιδεολογία δε συγκροτείται εν κενώ, αφού υπάρχουν εκείνες κι εκείνοι που δεν έχουν άλλη επιλογή απο το να πειθαρχήσουν. Μας θέλουν φτωχιές, πειθαρχημένους, εξαθλιωμένες, αδύναμους. Και κάθε ένα μόνο του. Αλλά μπορούμε να πιαστούμε απ'τα χέρια, να σηκώσουμε κεφάλι, για να δούμε τ'αστέρια, και να παλέψουμε. Απλές λύσεις δεν υπάρχουν κι ούτε είναι η μάχη εύκολη. Η μάχη απέναντι στην καταπίεση δεν είναι ευχάριστη ή δυσάρεστη, είναι αναγκαία. Οφείλουμε να πάρουμε θέση σε σχέση με όσα μας πλήττουν και να βγούμε στο δρόμο. Γιατί στο δρόμο γαλλουχούνται πραγματικά οι συνειδήσεις, εκεί ανθίζουν οι ιδέες. Εκεί που φτιάχνουμε τόπους μέσα σε τόπους- κι ούτε με χορηγούς, ούτε στους διαδρόμους. Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε, να συζητήσουμε, να αντισταθούμε. Ήρθε η ώρα να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας, να υπερβούμε τις εθιμοτυπικές πορείες και τις συμβολικές δράσεις. Ήρθε η ώρα να ρίξουμε ένα νόμο.
https://www.koutipandoras.gr