Μια βιαστικά οργανωμένη ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής που πραγματοποιήθηκε δύο ημέρες αργότερα στο Παρίσι – με τη συνοδία καταγγελιών  από εκείνους που δεν προσκλήθηκαν και διαφωνούν σχετικά με τον ρόλο της Ευρώπης σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή – έχει κάνει τα πράγματα χειρότερα.

ΕΕ: μια στρατιωτική δύναμη  μικρού μεγέθους, ισχύος ή επιρροής.

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι η Ευρώπη θερίζει σήμερα αυτό που έσπειρε.. Για δεκαετίες η Ε.Ε έχει αγνοήσει τα αιτήματα για την οικοδόμηση των αμυντικών της δυνατοτήτων, επιλέγοντας αντ 'αυτού να γίνει στρατιωτική δύναμη  μικρού μεγέθους, ισχύος ή επιρροής, πράγμα που σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Trump μπορεί τώρα να αποφασίσει να διευθετήσει το μέλλον της Ουκρανίας διμερώς με τη Ρωσία, χωρίς να λάβει υπόψη τις επιθυμίες της Ουκρανίας ούτε της Ευρώπης.

Αυτή η άποψη δεν είναι εντελώς λανθασμένη, αλλά είναι άδικη. Παρά τους σημαντικούς πολιτικούς αντίθετους ανέμους, η Ευρώπη έχει δώσει σημαντική οικονομική και υλική βοήθεια στην Ουκρανία. Η ήπειρος έχει επίσης καταβάλει μια σημαντική προσπάθεια - από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επωφεληθεί - για να μειώσει την εξάρτησή της από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.

Επιπλέον, η Ευρώπη έχει άμεσο μερίδιο στη σύγκρουση, δεδομένου ότι ζει δίπλα-δίπλα με τη Ρωσία, ενώ οι ΗΠΑ έχουν τον Ατλαντικό Ωκεανό για μια ουδέτερη ζώνη.

Μια ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία;

Οι διαπραγματεύσεις μόλις αρχίζουν, και λίγα είναι σαφή, αλλά η ιδέα της ανάπτυξης μιας πολυεθνικής ευρωπαϊκής ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία φαίνεται να αναδεικνύεται ως μία από τις πιθανές απαιτήσεις του Τραμπ.

Εάν η Ρωσία επρόκειτο τελικά να συμφωνήσει σε μια τέτοια ανάπτυξη, οι Ευρωπαίοι πιθανότατα θα αποδεχθούν την απόφαση, ώστε να μην αποξενώσουν περαιτέρω τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα απαιτούσε, ωστόσο, διευκρινίσεις κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ανάγκη επίλυσης ψηφίσματος από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (όπου το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία έχουν βέτο), μια σαφή περιγραφή της αποστολής της δύναμης, των συνθηκών για τη χρήση βίας και της επιθυμητής τελικής κατάστασης για την απόσυρσή της.

Η δύναμη θα πρέπει επίσης να έχει ένα ισχυρό σύστημα διοίκησης και ελέγχου και ουσιαστικούς πόρους όπως οι επικοινωνίες, οι πληροφορίες και η αεράμυνα. Τέλος, θα πρέπει να έχει μια ισχυρή εφεδρεία και αξιόπιστη υποστήριξη από άλλες πηγές για να αποτρέψει τη Ρωσία από το να επιτεθεί, να προκαλέσει ή να εμπλέξει με άλλο τρόπο δυνάμεις που αναπτύσσονται στην Ουκρανία. Όλα αυτά, επί του παρόντος, σημαίνουν ότι η συμμετοχή των ΗΠΑ πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο

Το χειρότερο σενάριο

Η αποδοχή της ανάπτυξης χωρίς πρώτα την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών θα συνεπάγεται σημαντικό κίνδυνο. Τι θα συμβεί αν η Ρωσία επιτεθεί σε ένα μέλος του ΝΑΤΟ;

Η συμμετοχή ή όχι θα ήταν μια κυρίαρχη απόφαση για κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Για χάρη της δικής τους ασφάλειας, τα ευρωπαϊκά έθνη θα πρέπει επίσης να συνεχίσουν να απαιτούν μια φωνή στις αποφάσεις που τα επηρεάζουν τόσο σοβαρά.

Η άφιξη του Τραμπ έχει ανοίξει ένα ταραχώδες κεφάλαιο που θα μπορούσε, θεωρητικά, να κλείσει με την επιστροφή στην κανονικότητα όταν λήξει η θητεία του. Ωστόσο, η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για το χειρότερο σενάριο, στις οποίες οι διατλαντικές σχέσεις καταστρέφονται ανεπανόρθωτα.

Αν συμβαίνει αυτό, η Ευρώπη δεν θα έχει άλλη επιλογή από  μια χρηστή αναγκαιότητα, προχωρώντας προς την πραγματική στρατηγική αυτονομία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το να δουλεύει χέρι-χέρι με το ΝΑΤΟ, έναν οργανισμό ο οποίος, ενάντια στις πιθανότητες, παραμένει ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της ηπείρου.