«Αυτό που συμπεραίνουμε από τις γαλλικές εκλογές είναι η απάτη των δημοσκοπήσεων και η εξαέρωση των δυο μεγάλων παρατάξεων του παρελθόντος, της παλιάς Γκολικής παράταξης της Δεξιάς και του Σοσιαλιστικού κόμματος. Πρόκειται για ένα πολιτικό σεισμό πολλών ρίχτερ», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου.

«Οι εκλογές στην Γαλλία έφεραν μια καινούργια πολιτική πραγματικότητα. Ενώ παραδοσιακά είχαμε δύο πολιτικές οικογένειες, από εχθές έχουμε τρείς, αναδεικνύοντας το τέλος μιας εποχής. Η πρώτη και μεγαλύτερη οικογένεια είναι η ακροδεξιά πλέον, διότι έχουμε έναν στους τρεις ψηφοφόρους και κάτι παραπάνω ακροδεξιούς. Η άλλη είναι το ακραίο νεοφιλελεύθερο κέντρο που εκφράζει ο Μακρόν αντιπροσωπεύοντας το σύστημα και το πολιτικό κατεστημένο. Και η τρίτη οικογένεια είναι η ριζοσπαστική αριστερά του Μελανσόν που έκανε την μεγάλη έκπληξη για τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, λαμβάνοντας 23%, μόλις 1% λιγότερο για να προκριθεί στον δεύτερο γύρο.  

Οι μεγάλες μεταπολεμικές παρατάξεις της Γαλλίας έχουν τελειώσει γιατί πολιτογραφήθηκαν στη συνείδηση του κόσμου ως ομάδες του συστήματος.  Αυτό που αναδείχθηκε από τις γαλλικές εκλογές και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελληνική αριστερά είναι η απάτη των δημοσκοπήσεων. Πρόκειται για ένα θεσμικό τέχνασμα βιασμού της λαϊκής θέλησης που πρέπει να αντιμετωπισθεί θεσμικά και ιδεολογικά και με όλους τους τρόπους. Οι γαλλικές δημοσκοπικές εταιρείες είχαν φτιάξει ένα διπολικό σκηνικό μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, αποκλείοντας τον Μελανσόν. Για πέντε μήνες στον Μελανσόν έδιναν ποσοστό από 8,5% έως 10%. Τρεις μήνες πριν τις εκλογές τον πήγαν στο 12% ενώ τις δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές, του έδιναν 16%. Η πραγματικότητα διέψευσε τις δημοσκοπήσεις για μια εισέτι φορά αφού ο αριστερός υποψήφιος συγκέντρωσε το 23%.

Η μία εκδοχή για την ύπαρξη του προβλήματος είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, μεταξύ των οποίων πολλοί νέοι, δεν απαντά καν στις δημοσκοπήσεις. Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι οι εταιρείες των δημοσκοπήσεων αποτελούν οργανικό μέρος του μιντιακού συστήματος και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Εξαργυρώνουν γραμμάτια και παίζουν ενεργό ρόλο στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποιες εταιρείες λειτουργούν σαν μηχανισμοί χειραγώγησης της κοινής γνώμης, φτιάχνοντας ένα σκηνικό στο οποίο είναι πολύ δύσκολο για έναν αντισυστημικό κόμμα να τα βγάλει πέρα. Αν και νομίζω ότι ο κόσμος έχει γραμμένες τις δημοσκοπήσεις, χρειάζεται να τεθούν περιορισμοί και να υπάρχει χρονική περίοδος οι οποίες θα δημοσιεύονται.

Το δεύτερο συμπέρασμα που αναδεικνύεται από τις γαλλικές εκλογές, είναι ότι για την πλειονότητα του κόσμου, το πρόβλημα της ακρίβειας είναι καθοριστικό για την εκλογή κόμματος. Ο κόσμος δεν θα ψηφίσει ούτε με βάση την πανδημία, ούτε με βάση το εάν είναι με τον Πούτιν η εναντίον του. Το πρόβλημα των προβλημάτων πάνω στο οποίο κρίνονται όλοι, είναι η ακρίβεια κάτι που αποτυπώνεται στην κοινωνική ανθρωπογραφία της ψήφου. Είμαι βέβαιος ότι ο Μακρόν θα κυριαρχήσει συντριπτικά στα μεσοστρώματα των πόλεων. Ο Μελανσόν θα είναι πρώτη δύναμη στα εργατικά στρώματα των αστικών κέντρων και η Λεπέν θα έχει κυριαρχήσει στη βαθιά Γαλλία της επαρχίας και ίσως στους ανέργους.

Η αποχή θα κρίνει το αποτέλεσμα στο δεύτερο γύρο

Για τα δικά μας δεδομένα το 26,2% της αποχής, δεν είναι τόσο μεγάλο ποσοστό, αλλά για τους Γάλλους, τον πιο πολιτικοποιημένο λαό της Ευρώπης, είναι σημαντικό ζήτημα. Μόνο το 2002 η αποχή είχε φτάσει στο 28%, με αποτέλεσμα να μπει στον δεύτερο γύρο για πρώτη φορά ο Ζαν Μαρί Λεπέν. Αίσθησή μου είναι ότι η αποχή θα κρίνει τον δεύτερο γύρο και ότι ο Μακρόν θα εκλεγεί πρόεδρος με πολύ μικρότερο ποσοστό από αυτό που είχε συγκεντρώσει την προηγούμενη φορά. Τώρα οι δημοσκοπήσεις δίνουν 54% στον Μακρόν, όμως είναι σημαντικό ότι δεν έχει πλέον πολιτικές εφεδρείες, καθώς οι δύο βασικοί σύμμαχοι του, οι ρεπουμπλικάνοι και οι σοσιαλιστές έχουν εξαερωθεί».