Don't Look Up ("Μην Κοιτάτε Πάνω"): Δύο επιστήμονες ανακαλύπτουν έναν κομήτη σε τροχιά πρόσκρουσης προς τη Γη. Η πρόσκρουση και ο αφανισμός του πλανήτη είναι βέβαιος. Όμως οι προειδοποιήσεις τους πέφτουν στο κενό. Οι πολιτικοί (Λευκός Οίκος) τους αγνοούν επειδή ασχολούνται με τις επικείμενες εκλογές. Το τηλεοπτικό κοινό τους ακούει, αλλά θεωρεί ότι είναι ένα ακόμα ανώδυνο θέμα της πρωινής ζώνης. Και ο κομήτης, η καταστροφή πλησιάζει!

Don't Look Up- Μη κοιτάτε πάνω! Κανείς δεν κοιτάει πάνω, αλλά ούτε έξω μήτε μέσα. Κανείς δεν μπορεί να κοιτάξει πουθενά γιατί η πνευματική τύφλωση είναι ολοκληρωτική.

Η απειλή (στην ταινία) έρχεται απ' έξω, αλλά είναι ήδη εντός των πυλών, είναι η σκόπιμη καταστροφή των τροπικών δασών, είναι η υπερθέρμανση, είναι οι πάγοι που λιώνουν, είναι τα χιλιάδες είδη ζωντανών οργανισμών που χάνονται και μαζί ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι που λιμοκτονούν, είναι οι άνθρωποι που πεθαίνουν γιατί τα εμβόλια είναι ακριβά, είναι οι μεταλλάξεις που θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται στην φτωχή κι ανεμβολίαστη Αφρική, είναι οι νέες πανδημίες που έρχονται!

Κανείς δεν μπορεί να δει την απειλή είτε προέρχεται απ' έξω είτε εκ των έσω, κανείς δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο της χωρίς όρια εκμετάλλευσης της φύσης, τον κίνδυνο από ένα σύστημα που έχει χάσει τα φρένα του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αποδεικνύοντας ότι το πιο επικίνδυνο και παράλογο ον αυτού του πλανήτη είναι ο άνθρωπος της απληστίας και της ταπείνωσης της φύσης, της απροσδιοριστίας του υποκειμένου και του χάους, της εξουδετέρωσης όλων των αξιών και του θανάτου του πολιτισμού, του τέλους του πλανήτη.

Πλέον πρέπει να σκεφτόμαστε από κοινού πολέμους και συγκρούσεις, και να συμπεριλάβουμε σε αυτές, με την έννοια της δομικής βίας, και τη βία που εμφιλοχωρεί στην ανισότητα και στη φτώχεια, στην περιβαλλοντική καταστροφή και στην πείνα, στην έλλειψη εμβολίων στις φτωχές χώρες, αλλά και στη συστηματική παραπλάνηση μέσω των "πετσωμένων" μίντια.

Χρειάζεται να αποκαλύπτουμε κάθε φορά τα ψέματα που είναι κρυμμένα στις γενικεύσεις και στις συνδηλώσεις των λέξεων, όπου το ρήμαγμα των ανθρώπινων ζωών παρουσιάζεται σαν σωτηρία. Πρέπει να αποκαλύπτεται πως πίσω από τον μετα-νεοφιλελευθερισμό, πίσω από την τυφλή ψευτο-ορθολογική αυτό-αναθέσμιση με την άνευ ορίων χρήση ψευτο-ορθολογικών μέσων («μεταρρυθμίσεις»!), κρύβεται η επίτευξη ενός μόνο σκοπού, η συνεχής αύξηση του πλούτου με όλο και λιγότερο κόστος για την κοινωνία, για την φύση, για τον άνθρωπο, για τον πολιτισμό και τη ζωή στον πλανήτη. Γι’ αυτό ο καπιταλισμός σε οποιαδήποτε μορφή του δεν συνιστά λύση ούτε για τον άνθρωπο ούτε για την κοινωνία ούτε για τη φύση και τη ζωή. Γιατί η λύση ή θα είναι συνολική και θα αφορά τη δημιουργία μιας νέας ορθολογικότητας και ευαισθησίας, μιας νέας, ισότιμης σχέσης μεταξύ των ανθρώπων και του ανθρώπου με τη φύση ή η καταστροφή θα είναι ολική.