Ο Αντρέ Καμπρά (André Campra, βαπτίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1660 – 29 Ιουνίου 1744) ήταν Γάλλος συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Έγραψε αρκετές όπερες, θρησκευτική μουσική, ενώ θεωρείται ο «πατέρας» της όπερας-μπαλέτου.
Γιος του Ζαν-Φρανσουά, βιολιστή και χειρουργού ιταλικής καταγωγής και της Λουίζ Φαμπρύ, ο Καμπρά γεννήθηκε πιθανότατα στο Αιξ-αν-Προβάνς. Έλαβε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής από τον πατέρα του και το 1674 έγινε χορωδός στον Άγιο Σώστη του Αιξ-αν-Προβάνς. Τέσσερα χρόνια αργότερα αρχίζει εκκλησιαστικές σπουδές, τις οποίες και ολοκληρώνει το 1681, έχοντας την ίδια χρονιά επιπληχθεί για τη συμμετοχή του σε θεατρικές παραστάσεις χωρίς την άδεια των ανωτέρων του.
Από το 1694 έως το 1700 διευθύνει τη χορωδία στην Παναγία των Παρισίων· μια παρόμοια θέση είχε προηγηθεί στις πόλεις Αρλ και Τουλούζη. Φημολογείται πως εισήγαγε τη χρήση του βιολιού στην θρησκευτική μουσική του Παριζιάνικου καθεδρικού ναού, το οποίο την εποχή του θεωρήθηκε πολύ τολμηρό, καθώς οι εκκλησίες δεν είχαν θέση για «όργανα του δρόμου».
Περί το 1697 στράφηκε στο θέατρο, μελοποιώντας ορισμένα έργα· η έκδοσή τους ωστόσο έγινε υπό το όνομα του αδελφού του, αποφεύγοντας έτσι να διακινδυνέψει τη θέση του στην εκκλησία. Εν τέλει, το 1700, παραιτείται από μουσικός διευθυντής της Παναγίας των Παρισίων και επικεντρώνεται στη θεατρική μουσική. Η υποδοχή ήταν κάθε άλλο παρά χλιαρή και πέντε χρόνια μετά ήδη θεωρείται διάσημος. Στα 1720 επιστρέφει στη σύνθεση εκκλησιαστικής μουσικής και παρά το γεγονός ότι διαθέτει μεγάλη φήμη, το εισόδημά του παραμένει χαμηλό. Δύο χρόνια αργότερα διορίζεται μουσικός διευθυντής του Πρίγκηπα του Κοντί -ένα πόστο όμως που δεν θα διαρκέσει πολύ. Το 1723 αναλαμβάνει τη μουσική υποδιεύθυνση στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο των Βερσαλλιών και αρκετά χρόνια αργότερα, το 1730, γίνεται γενικός επιθεωρητής της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής.
Το σπουδαιότερο έργο του θεωρείται η όπερα-μπαλλέτο “L’Europe galante” (Η ευγενής Ευρώπη), ένα μουσικό είδος που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του μελοδράματος με αυτά μιας χορευτικής παράστασης.