Ο Ευγένιος Ντελακρουά (Ferdinand Victor Eugène Delacroix, 26 Απριλίου 1798 – 13 Αυγούστου 1863) ήταν Γάλλος ρομαντικός ζωγράφος του 19ου αιώνα, που επηρέασε την ζωγραφική συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του ιμπρεσιονισμού. Εμπνεύστηκε από ιστορικά γεγονότα όπως η Ελληνική και η Γαλλική Επανάσταση, καθώς και από ένα ταξίδι του στο Μαρόκο.
Γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1798 στο Σαρεντόν-Σεν-Μορίς (Charenton-Saint Maurice) κοντά στο Παρίσι και ήταν το τέταρτο παιδί του Σαρλ Ντελακρουά, υπουργού Εξωτερικών του Διευθυντηρίου αν και εικάζεται ότι ο πραγματικός του πατέρας ήταν ο Ταλλεϋράνδος, διάσημος διπλωμάτης στον οποίο ο Ευγένιος έμοιαζε στην εμφάνιση και το χαρακτήρα. Ο Σαρλ Ντελακρουά πέθανε το 1805 και η μητέρα του το 1814 αφήνοντάς τον Ευγένιο ορφανό στην ηλικία των 16. Το 1815 μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Πιέρ-Ναρκίς Γκερέν (Pierre-Narcisse Guérin) και το 1816 μπήκε στην Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1822 παρουσίασε στο Σαλόνι Παρισιού τον πίνακά του «Η βάρκα του Δάντη». Το 1824 παρουσίασε τη «Σφαγή της Χίου», εμπνευσμένος από το πραγματικό γεγονός της Ελληνικής επανάστασης, και ο πίνακας αγοράστηκε από την Γαλλική κυβέρνηση για 6000 νομίσματα.
Εντυπωσιασμένος από τις τεχνικές των Άγγλων ζωγράφων όπως ο Τζον Κόνσταμπλ, ταξίδεψε το 1825 στην Αγγλία όπου επισκέφθηκε πολλές γκαλερί και θέατρα και επηρεάστηκε από τον αγγλικό πολιτισμό. Επίσης έκανε την εικονογράφηση μιας Γαλλικής έκδοσης του Φάουστ με 17 λιθογραφίες, και διάφορων έργων του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και του Σερ Γουόλτερ Σκοτ.
Το 1832 ταξίδεψε για 6 μήνες στο Μαρόκο όπου ο αρχαίος και εξωτικός πολιτισμός των αράβων τον ενέπνευσε εκ νέου στην δημιουργία έργων όπως «Οι Φανατικοί της Τανγκέρης» (1837-1838), «Ο Σουλτάνος του Μαρόκου και η Ακολουθία του» (1845), «Κυνήγι Λιονταριών» (1854), «Άραβας Σελώνοντας το Άλογό του» (1855). Οι «Γυναίκες του Αλγερίου» έκαναν μεγάλη επιτυχία στο Σαλόνι του 1834. Το 1833 ζωγράφισε τις τοιχογραφίες στο βασιλικό δωμάτιο του παλατιού των Βουρβώνων, και συνέχισε με διάφορα έργα για το Λούβρο και το Ιστορικό Μουσείο στις Βερσαλλίες, μέχρι το 1861. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1848, ο Ναπολέων Γ’ επέτρεψε την δημόσια εμφάνιση του έργου «Η Ελευθερία οδηγεί το λαό», το οποίο σήμερα εκθέτεται στο μουσείο του Λούβρου.
Άλλα έργα του είναι «Το Ναυάγιο του Δον Χουάν», «Η Μήδεια πριν σκοτώσει τα παιδιά της», «Η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη» και ένα πορτρέτο του συνθέτη Φρεντερίκ Σοπέν. Έργα του εμπνευσμένα από την Ελληνική επανάσταση είναι «Η Σφαγή της Χίου», «Έφιππος Έλληνας αγωνιστής», «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» και «Η Μάχη του Γκιαούρη με τον Πασά».
Το 1855 εξέθεσε 48 πίνακες στην Διεθνή Έκθεση Παρισιού και έγινε δεκτός στην Ακαδημία μετά από την όγδοη αίτησή του. Κάνοντας τοιχογραφίες πολλές ώρες όρθιος επάνω σε σκαλωσιές μισοτελειωμένων κτιρίων, αρρώστησε και αποσύρθηκε. Πέθανε στις 13 Αυγούστου1863 στο Παρίσι.
Πινακοθήκη
-
Δεσποινίς Ρόζα (1817-1824), Λούβρο
-
Ο Δάντης και ο Βιργίλιος στην κόλαση, 1822, Λούβρο
-
Ορφανό κορίτσι στα κοιμητήρια, 1823
-
Κεφαλή γυναίκας, 1823
-
Οι σφαγές της Χίου, 1824, Λούβρο
-
Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου, 1827, Μπορντώ
-
-
The Natchez, 1835, Metropolitan Museum of Art, New York
-
Φρεντερίκ Σοπέν, προσωπογραφία 1838,Λούβρο
-
Γεωργία Σάνδη, 1838, Ordrupgaard-Museum, Κοπενχάγη
-
Εβραϊκός γάμος στο Μαρόκο, 1839, Μουσείο του Λούβρου
-
Ο Άμλετ με τον Οράτιο, (the gravedigger scene), 1839, Λούβρο.
-
Η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη το 1204, 1840, Λούβρο
-
Ο Ιησούς στη θάλασσα της Γαλιλαίας, 1854
-
1855, Moroccan Saddles His Horse, Μουσείο Ερμιτάζ
-
Ο θάνατος της Δυσδαιμόνας, 1858
-
The Justice of Trajan, 1858, oil on canvas, Honolulu Academy of Arts
-
Οβίδιος και Σκύθες, λάδι σε καμβά, 1859
-
Κυνηγοί λεόντων , 1861, Art Institute of Chicago
-
