Οι πίνακες του Χαντ, με έντονες νατουραλιστικές σκηνές της σύγχρονής του αγροτικής και αστικής ζωής, όπως το βουκολικής έμπνευσης «The Hireling Shepherd” (1851) και «Η ένοχη συνείδηση» (1853, Πινακοθήκη Τέητ, Λονδίνο), του χάρισαν ξεχωριστή αναγνώριση στους καλλιτεχνικούς κύκλους της αγγλικής πρωτεύουσας. Ήταν όμως οι πίνακές του με θρησκευτικό περιεχόμενο που τον έκαναν διάσημο, όπως το αριστουργηματικό «Το Φως του Κόσμου» (1851 – 1853), που βρίσκεται σήμερα στο Κολέγιο Κίμπλ (Keble College) της Οξφόρδης, όπως και μια δεύτερη παραλλαγή του που υπάρχει στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1850, ο Χαντ ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους σε αναζήτηση τοπογραφικού και εθνογραφικού υλικού για τους θρησκευτικούς πίνακές του. Εκεί ζωγράφισε τους πίνακες «Ο αποδιοπομπαίος τράγος» (1854 – 55, Πινακοθήκη Τέχνης, Μάντσεστερ), «Η εύρεση του Σωτήρα στο Ναό» (1860) και «Η σκιά του θανάτου» (1871, Πινακοθήκη Τέχνης, Μάντσεστερ).

Επισκέφτηκε επίσης το Κάιρο το 1854, πριν ακόμη από διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, όπου εντυπωσιάστηκε από το διαφορετικό πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα και τις σκηνές στους δρόμους, που του ενέπνευσαν τον οριενταλιστικό πίνακα «Η ερωτοτροπία του φανοποιού: Μια σκηνή σε δρόμο του Καϊρου» (περ. 1854). Στο ίδιο κλίμα είναι και ο πίνακας «Η νύφη του Λιβάνου» (1891, Λίβερπουλ, Walker Art Gallery).

Ο Χαντ ζωγράφισε ακόμη πολλά έργα βασισμένα σε ποιήματα, όπως «Ισαβέλα ή Η γλάστρα με το βασιλικό» (1868), από ένα ποίημα του John Keats και « Η κυρία του Σάλοτ» (1905), από μια βικτωριανή μπαλάντα του Alfred Tennyson, που άρχισε να τον ζωγραφίζει το 1886 και τον τελείωσε μετά είκοσι περίπου χρόνια το 1905, ένα από τα τελευταία μεγάλα έργα της προραφαηλιτικής ζωγραφικής.

Πηγές

• Gay Daly: “Pre-Raphaelites in Love”, Fontana, London, 1990.
• Julian Treuherz: “ Pre-Raphaelite Paintings”, Manchester City Art Gallery, Manchester, England, 1993.
• Edmund Swinglehurst: “ The Art of the Pre-Raphaelites”, Parragon Book Service Limited, London, 1994.