Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 11 Αύγ 2021
Ανδρέας Β. Γεωργιάδης Andreas Georgiadis the Cretan (o Kris) 1892-1981 Greek Painter
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Η ζωή του

 

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στα Χανιά, το Νοέμ­βριο του 1892, τρία χρόνια πριν από την εξέγερση του 1889. Ο πατέρας του Βασίλειος μόλις είχε επιστρέψει, με την οικογένεια του, στην Κρήτη, μετά την αμνήστευσή του από καταδικαστική απόφαση της Πύλης. Είχε καταφύγει τότε, με άλλους Κρήτες στην Αθήνα, στέλνοντας του δικούς του στη Μήλο, Την ταραγμένη εκείνη εποχή, μικρό ακόμη παιδί ο Ανδρέας, έφτασε στην Αίγυπτο, μετά την πυρπόλη­ση της πόλης των Χανίων, το 1896. Εκεί, στην Ισμαηλία και το Κάιρο, έζησε τα παιδικά του χρόνια. Δούλεψε στην αρχή στα συνεργεία του εργολάβου Β. Βερνάρδου, που αναλάμ­βανε διακοσμήσεις οικοδομών. Έμπειρος τεχνίτης, αργό­τερα, εργάστηκε στο Κάιρο, κοντά στο ζωγράφο - διακο­σμητή Orlando και όταν εκείνος έφυγε για την Ιταλία, τον σύστησε στο αρχιτεκτονικό γραφείο των αδελφών Nistrì. Έμεινε μαζί τους τρία χρόνια. Είχε πια συμπληρώσει τα 18 του χρόνια.

 

Στην Αθήνα ήρθε το 1910 και το 1912 έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών ή "Σχολή Γραφικών Τεχνών", όπως ονομαζόταν τότε και κατατάχτηκε στη Τρίτη τάξη με δάσκαλο το Δημήτρη Γερανιώτη. Το 1912-13 πολέμησε με το εθελοντικό σώμα των Γαριβαλδινών (Ερυθροχιτώνων) στους Βαλκανικούς πολέμους. Στη μάχη του Δρίσκου, στο Κρίφτσι, τραυματίστηκε και έχασε το ένα του μάτι. Το 1914 ξαναρχίζει τις σπουδές του στη Σχολή, για μια επταετία και αποφοιτά το 1923. Στη δεύτερη αυτή περίοδο των σπουδών του είχε ως δασκάλους το Γεώργιο Ιακωβίδη, το Γεώργιο Ν. Ροϊλό, το Σπύρο Βικάτο. Το 1922 πήρε το πρώτο βραβείο του Υπουργείου Τ.Τ.Τ, στον Πανελλήνιο Καλλιτεχνικό διαγωνισμό, για τη δημιουργία έργου, με θέμα την Έξοδο του Μεσολογγίου,

 

Το 1924, απόφοιτος τη Σχολής, έλαβε μέρος στον Αβερώφειο διαγωνισμό του Πολυτεχνείου και τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο, μεταξύ γλυπτών και ζωγράφων, παίρνοντας υποτροφία για ευρύτερες σπουδές στην Ευρώπη. Από το 1924 έως το 1929 σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι, στις τρεις ελεύθερες ακαδημίες Julian, Colarossi, Grande Chaumiere. Παράλληλα με τις ακαδημαϊκές του σπουδές μελέτησε την τέχνη της Δυτικής Ευρώπης, στα έργα των μεγάλων δασκάλων της Αναγέννησης, που βρίσκονται στα Μουσεία του Παρισιού, της Μαδρίτης, του Τολέδο και του Εσκοριάλ. Για τον ίδιο λόγο ταξίδεψε, επίσης, στις Βρυξέλ­λες, την Αμβέρσα και τη Γάνδη. Στην τρίτη αυτή περίοδο της μουσειακής του παιδείας εκπόνησε μια σειρά από είκοσι πέντε ζωγραφικά έργα - μελέτες του και τα μετέφερε επάνω στους πίνακες του, ελεύθερες αφομοιώσεις από τα έργα των Ριμπέρα, Καρένιο, Τισσιανού, Βελάσκεθ, Ρούμπενς, Βαν Ντάϋκ και Ρενουάρ.

 

Το Μάιο του 1929 επέστρεψε στην Ελλάδα και παρουσία­σε την πρώτη του ατομική έκθεση, με σαράντα έργα, στην αίθουσα "Παρνασσός". Ο τότε διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης Ζαχαρίας Παπαντωνίου ασχολήθηκε ιδιαίτε­ρα, σε κριτική του ανάλυση, μέ το έργου του. Τον Αύγου­στο του 1929 του χορηγήθηκε υποτροφία Ηρακλέους Βάλ­του του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε για τρία χρό­νια τις σπουδές του, πάνω στις τεχνοτροπίες και τεχνικές εξελίξεις της δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής. Στο Μουσείο του Λούβρου του Παρισιού και στη Γκαλερία Κορσίνι της Ρώμης μελέτησε, κυρίως, το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (ΕΙ Greco), σε τέσσερις μελέτες έργων, Το 1930 το έργο του "Μάννα "έγινε δεκτό από κριτική επι­τροπή ζωγράφων και παρουσιάστηκε στην έκθεση του Grand Palais στο Σαλόν της χρονιάς, όπου εκθέτουν κατ' εξαίρεση και μη γάλλοι ζωγράφοι. Έκλεισε την επτάχρονη πορεία του στη Μπολόνια της Ιταλίας, όπου φοίτησε για ένα χρόνο (1930-31) στη Βασιλική Ακαδημία Regia Scuola per Industrie Artistiche και ειδικεύτηκε στην τεχνική της νωπο­γραφίας, με καθηγητή, τον αναγνωρισμένο ζωγράφο τοιχο­γραφιών της Ιταλίας Μάριο Ροβέρσι και πήρε δίπλωμα νωπογράφου.

 

Το 1931 του απονεμήθηκε, "τιμής ένεκεν", μετάλλιο και δίπλωμα για τα εκατό χρόνια της απελευθέρωσης του Ελλη­νικού έθνους. Το 1933 ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος της Ενώσεως Παλαιών Πολεμιστών και του δόθηκε τιμητικό δίπλωμα, για τις υπηρεσίες του προς το έθνος και την τέχνη. Το 1934 πήρε μέρος στη Διεθνή Έκθεση της Βενετίας με τρία έργα του, ανάμεσα και το "Πορτραίτο φίλου" (Δημ. Ροδοκανάκης). Ο διακεκριμένος κριτικός της τέχνης Ούγκο Οτζέττι, στον Εσπερινό Ταχυδρόμο (Μιλάνο, 17 Ιουλίου 1934), σημειώνει: στην έκθεση εκείνη δύο ονόματα, από το ελληνικό περίπτερο, του Ανδρέα Γεωργιάδη και Δημήτρη Δήμα ξεχώρισαν.

 

Το 1935 διορίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας, μαζί με το Φώτη Κόντογλου, μέλος της επιτροπής για την επισκευή και αποκατάσταση των τοιχογραφιών στην Αίθουσα Τροπαίων στα Παλαιά Ανάκτορα.

 

Τον Απρίλιο του 1936, εκλέχτηκε από τη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών, να αποστείλει έργο του στη Διεθνή Έκθεση του Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Το Μάιο του 1936, έλαβε μέρος στην έκθεση πορτραίτου που οργανώθηκε στο Ατελιέ, από τους έλληνες καλλιτέχνες. Το Νοέμβριο του 1936, πήρε μέρος στην έβδομη έκθεση ελλήνων καλλιτεχνών στην Αίθουσα Ατελιέ. Τον Απρίλιο του 1938, ο Παντελής Πρεβελάκης παρουσίασε έργα του στο έγκριτο αγγλικό περιοδικό τέχνης Studio. Τον Ιούνιο του 1938, διορίστηκε από την ολομέλεια των καλλιτεχνικών σωματείων (Ε.Σ.Ε.Τ.), μέλος της Κριτικής Επιτροπής της Πανελληνίου Εκθέσεως. Στην έκθεση αυτή τιμήθηκε με χάλ­κινο μετάλλιο, για το έργο του. "Εργάτης". Το ίδιο έτος ο Σύνδεσμος, σε γενική συνέλευση, το διόρισε μέλος της Επι­τροπής Μελέτης Νόμου, για την ίδρυση Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου.

 

To 1947 εκλέχτηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε χρώμα και σύνθεση, στην έδρα της ζωγραφικής, μέχρι το 1961. Από το εργαστήριο του βγή­καν πολλοί άξιοι ζωγράφοι, που ακολούθησαν, ωστόσο, διαφορετικές κατευθύνσεις, κάτι σημαντικό για το πνεύμα της διδασκαλίας του δασκάλου.

 

To 1950 κλήθηκε να παρουσιάσει το έργο του στην εικοστή πέμπτη διεθνή έκθεση της Βενετίας. Έστειλε συνολικά δέκα πίνακες, Ο έγκριτος τεχνοκριτικός Φραντζέσκο Σαπόρι σημείωνε στο Paine Nuove (έτος IV, Οκτ. - Νοεμ. - Δεκ, 1950), ειδικά για την ελληνική τέχνη: "Ο Ανδρέας Γεωργιά-δης παρουσιάζει τον πιο αξιοσημείωτο πίνακα του ελληνι­κού περιπτέρου την "Πτώση"', όπου ο Άγγελος διατηρεί στη μνήμη του την τελευταία διδασκαλία του Γκρέκο στο κιαροσκούρο".

 

Το 1957 συμμετείχε στη Β' Μεσογειακή έκθεση Αλεξάν­δρειας.

 

Το 1959 παρουσίασε ογδόντα πίνακες του σε αναδρομική έκθεση στον "Παρνασσό".

 

To 1962, η Πινακοθήκη Ιωαννίνων πραγματοποίησε έκθεση τριάντα δύο έργων του και του δόθηκε χρυσό μετάλλιο της πόλης, για τις υπηρεσίες του στους αγώνες του 1912-13 και την προσφορά του στην τέχνη.

 

To 1964 στο Ξενοδοχείο Χίλτον, παρουσιάστηκαν έργα του στην έκθεση "Πρωτοπόροι της Νεότερης Ελληνικής Τέχνης".

 

To 1965 ο καλλιτεχνικός κόσμος τον εξέλεξε πρόεδρο του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου και έμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1970. Στο διάστημα αυτό εργάστηκε ακούραστα για να θεσμοθετηθεί, με νομοθετική πράξη, η συνταξιοδό­τηση των καλλιτεχνών,

 

Το 1969 ο Φιλολογικός Σύλλογος Χανίων "Ο Χρυσόστο­μος", οργάνωσε και παρουσίασε τιμητική έκθεση, με πενή­ντα δύο έργα του. Ο δήμος Χανίων τον τίμησε αργότερα, σε γενική συνέλευση, με το χρυσό μετάλλιο της πόλης. Τό 1972 ο Δήμος του Πειραιά παρουσίασε έκθεση, με πενήντα πέντε έργα του.

 

Το 1978 ο Ροταριανός Όμιλος της Αθήνας του απένειμε δίπλωμα και αργυρό μετάλλιο, για την πολύτιμη και πλούσια προσφορά του καλλιτέχνη στην ελληνική τέχνη. Έλαβε μέρος σε όλες τις Πανελλήνιες Εκθέσεις των ετών: 1938, 1939. 1940, 1948, 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, 1969, 1971, 1973, 1975 και σε ομαδικές στο εξωτερικό : "16 Έλληνες Καλλιτέχνες ". Βελιγράδι, 1954, "Σύγχρονη ελληνική πλαστική τέχνη", Βουκουρέστι, 1962, "Σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα", Μόσχα 1963,

 

Το Δεκέμβριο του 1986 ο Διευθυντής της Εθνικής Πινακο­θήκης Δημήτρης Παπαστάμος παρουσίασε, για πρώτη φορά, το σύνολο του έργου του αναδρομικά, τιμώντας την καλλιτεχνική του πορεία στην τέχνη. Σήμερα έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στη Δημοτική Πινακοθήκη και στην Ακαδημία Αθηνών, στο Ιστορικό Εθνολογικό Μουσείο, στο Πολεμικό Μουσείο, στο Υπουργείο Παιδείας, στην Τράπεζα Ελλάδος και στην Αγροτική Τράπεζα, στην Ορθόδοξο Ακαδημία Χανίων Κρήτης, στο Φιλολογικό Σύλλογο Χανίων "Ο Χρυσόστο­μος", στην Πινακοθήκη Αβέρωφ (Μέτσοβο), στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου και σε άλλα δημόσια ιδρύματα, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έζησε και πέθανε στην Αθήνα, τον Αύγουστο το 1981.

 

Ανδρέας Β. Γεωργιάδης


Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ανδρέας Γεωργιάδης (Ελληνικά)
Γέννηση Νοέμβριος 1892
Χανιά[1]
Θάνατος 11  Αυγούστου 1981
Αθήνα[1]
Εθνικότητα Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης Ελλάδα[1]
Σπουδές Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ιδιότητα ζωγράφος[1]

Ο Ανδρέας Β. Γεωργιάδης, γνωστός και ως ο Κρης (Νοέμβριος 1892 - 11 Αυγούστου 1981[2]) ήταν Έλληνας ζωγράφος και ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε από το 1947 έως το 1961.[3][4]

Βιογραφία

Γεννήθηκε στα Χανιά και το 1912 πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν ξέσπασαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι κατατάχθηκε και πολέμησε στη Μακεδονία και στην Ήπειρο όπου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να χάσει το ένα του μάτι. Για τη δράση του στο μέτωπο των μαχών τιμήθηκε με μετάλλιο. Το 1916 επέστρεψε στην πρωτεύουσα, συνεχίζοντας τις σπουδές του στο πλευρό μεγάλων δασκάλων, όπως ο Γεώργιος Ροϊλός και ο Γεώργιος Ιακωβίδης.[5]

Με υποτροφία σπούδασε και στη Γαλλία και μετά στην Ισπανία, στο Βέλγιο και στη Γερμανία. Έλαβε μέρος σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού ζωγραφικής για το έργο του "Έξοδος Μεσολογγίου" (1922), με το Αβερώφειο βραβείο του ΕΜΠ (1924), το Βόλτειο Α΄Βραβείο του Πανεπιστημίου Αθηνών (1928) και με το βραβείο της Πανελλήνιας Έκθεσης Ζωγραφικής (1937). Το 1937 συμμετείχε μαζί με καλλιτέχνες όπως ο Απόστολος Γεραλής, ο Γεώργιος Προκοπίου και ο Σπυρίδων Βικάτος στην κίνηση των Ακαδημαϊκών ζωγράφων και μεταπολεμικά υπήρξε ένα από πιο δραστήρια στελέχη του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.[6]

Το 1947 εξελέγη καθηγητής στην ΑΣΚΤ.[7] Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονται καλλιτέχνες όπως ο Σπύρος Βασιλείου, ο Ράλλης Κοψίδης, ο Δημήτρης Περδικίδης, ο Πάρις Πρέκας, ο Κωνσταντίνος Κοντογιάννης και η Χρύσα Ρωμανού.[8] Συνήθιζε να υπογράφει τα έργα του με το όνομα "Κρης". Πέθανε στην Αθήνα το 1981.[9]

Παραπομπές

  1.  
  1. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τομ. 3, σελ. 21, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1983-1988.

Εξωτερίκοι σύνδεσμοι

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου