Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 30 Απρ 2022
Ενας σπουδαίος ζωγράφος εγκλωβισμένος σε κοντέινερ
Κλίκ για μεγέθυνση







30.04.2022, 12:57
 
Ο Μπουκάκα Ταντού Νέβες είναι ένας πρόσφυγας από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ο οποίος από παιδί «δραπετεύει» από τις δυσκολίες που περνάει μέσω των καμβάδων και των χρωμάτων
● Σήμερα που κινδυνεύει με απέλαση από το ελληνικό κράτος, εξακολουθεί να εκφράζεται με την τέχνη και εκθέτει τα έργα του στην έκθεση «ΖΩγραφίζοντας» στο Σεράφειο.

Εχει ζήσει τον εμφύλιο πόλεμο του Κονγκό, την απέλαση από την Αγκόλα, τα χρόνια του σκληρού εγκλεισμού στις προσφυγικές δομές της Ευρώπης, κι όμως τα έργα του είναι γεμάτα χρώματα. Το έντονο κόκκινο, το κίτρινο, το ροζ που κυριαρχούν στους πίνακες του Μπουκάκα Ταντού Νέβες στολίζουν το κοντέινέρ του και τις υπηρεσίες του καμπ του Ελαιώνα, ενώ εικόνες εμπνευσμένες από τις γυναίκες της πατρίδας του βρίσκονται ακόμη και στους τοίχους αθηναϊκών διαμερισμάτων. Αυτοδίδακτος, από παιδί μυήθηκε στην αφρικανική τέχνη στους δρόμους του Κονγκό και σήμερα, στα σαράντα του χρόνια, έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρουσιάσει έργα του στο ευρύ κοινό στην Ελλάδα. Είναι ένας από τους δώδεκα πρόσφυγες που εκθέτουν τις τελευταίες μέρες τα έργα τους στην έκθεση ζωγραφικής «ΖΩγραφίζοντας» στο Σεράφειο - την ίδια στιγμή που κινδυνεύει με απέλαση από το ελληνικό κράτος.

Ο Μπουκάκα Ταντού Νέβες έφυγε από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό για την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2019, με τον τρόπο που φτάνουν εδώ οι περισσότεροι πρόσφυγες: μέσα σε μια βάρκα από την Τουρκία, μαζί με άλλους πρόσφυγες που θέλησαν να διαφύγουν τον κίνδυνο. Εφτασε στο καμπ της Κω, όπου εγκλωβίστηκε, όπως μας λέει, για 20 βασανιστικούς μήνες, μόνο και μόνο για να βρεθεί έπειτα στον Ελαιώνα, όπου διαμένει τον τελευταίο χρόνο. Είναι ένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες που ζουν υπό την πίεση του κλεισίματος της δομής του Ελαιώνα στα τέλη Μαΐου και σύντομα θα οδηγηθούν μακριά από τον αστικό ιστό, στη δομή του Σχιστού, με απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ.

Στο Κονγκό ο Μπουκάκα εργαζόταν ως ζωγράφος από παιδί: «Οταν ήμουν στην τρίτη δημοτικού έχασα τη μητέρα μου και το σχολείο σταμάτησε να είναι επιλογή για μένα. Μόνο η δουλειά μπορούσε να με βοηθήσει. Οταν ήμουν 10 χρόνων ξεκίνησα να μαθαίνω δίπλα σε άλλους ζωγράφους στους δρόμους του Κονγκό». Εκεί έμαθε να ζωγραφίζει τοπία και προσωπογραφίες, όμως γρήγορα εξέλιξε την τέχνη του. Αργότερα, έφυγε από την Κινσάσα, την πρωτεύουσα του Κονγκό, και πήγε στη γειτονική Αγκόλα για να εμπνευστεί από άλλες τεχνοτροπίες - μέχρι το 2018, οπότε και η κυβέρνηση της Αγκόλας προχώρησε στη μαζική απέλαση Κονγκολέζων και ο Μπουκάκα γύρισε και πάλι στο Κονγκό. Αναγκάστηκε για ακόμη μία φορά να φύγει αφού, εξαιτίας μιας οικογενειακής βεντέτας, δεχόταν απειλές για τη ζωή του.

Στην Ευρώπη συνεχίστηκε η οδύσσειά του. «Το καμπ της Κω ήταν σαν φυλακή. Ηταν δύσκολο ακόμη και το να τρώω ή να κοιμάμαι. Οταν έφτασα στην Κω, δεν ζωγράφιζα τίποτα. Σιγά σιγά μπόρεσα να πάρω κάποια υλικά για να προχωρήσω τη δουλειά μου. Στον Ελαιώνα είμαι ήδη έναν χρόνο. Μένω σε ένα κοντέινερ. Εκεί έχω τις μπογιές μου, εκεί κοιμάμαι, εκεί ξυπνάω και εκεί ζωγραφίζω. Το μικρό δωμάτιό μου είναι και το ατελιέ μου».

Ο Μπουκάκα δικτυώθηκε άμεσα στο καμπ και Ελληνες που έβλεπαν τους πίνακές του έδειξαν άμεσα ενδιαφέρον για το έργο του. Ελαβε στήριξη από αλληλέγγυους που δραστηριοποιούνται στο καμπ. Ξεκίνησαν να τα προωθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ έργο του κοσμεί και τις κοινόχρηστες κουζίνες της δομής.

«Πλέον με βρίσκουν στο δωμάτιό μου για να δουν πίνακές μου. Είναι για μένα δώρο να μπορώ να δείχνω τα έργα μου», μας λέει. Και συνεχίζει: «Με τη ζωγραφική εξερευνάς τον εαυτό σου. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ στη δουλειά μου τα έντονα χρώματα, αυτά που δείχνουν ζωντάνια και δύναμη. Δεν μπορώ να “παίξω” με ένα χρώμα που δεν είναι ζωντανό. Αν κάποιος δεν είναι καλά, θέλω να βλέπει έναν πίνακά μου στον τοίχο και να νιώθει καλύτερα. Το κοντέινερ είναι γεμάτο με τους πίνακες και τα χρώματά μου. Είναι αυτό που νιώθω και θέλω να το δείχνω στους άλλους».

Στους πίνακές του, εκ των οποίων αρκετοί εκτίθενται στο Σεράφειο, κυριαρχούν τα έντονα χρώματα και οι γυναίκες του Κονγκό. «Μ’ αρέσει να μεταφέρω στον κόσμο την αφρικανική κουλτούρα. Ειδικά οι γυναικείες παραδοσιακές φορεσιές του Κονγκό και οι γυναίκες που δουλεύουν κάθε μέρα με τα παιδιά στην πλάτη και υποφέρουν για να φέρουν ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι είναι τεράστια πηγή έμπνευσης για μένα. Θέλω πάρα πολύ να δείχνω σε άλλους ανθρώπους την αφρικανική ζωγραφική, αλλά δεν έχω ακόμη ούτε τον κατάλληλο χώρο ούτε τις ευκαιρίες», συμπληρώνει.

Ο Μπουκάκα προσπάθησε δύο φορές να πάρει άσυλο, αλλά απορρίφθηκε και τις δυο φορές. Σήμερα ο Ελαιώνας κλείνει και εκείνος ετοιμάζεται να κάνει εκ νέου αίτημα: «Μου λένε πως δεν πιστεύουν ότι κινδυνεύω στο Κονγκό. Δεν δέχονται πως είχα αιτία για να φύγω από την πατρίδα μου. Εγώ, όπως και όλοι μας εκεί, είμαστε κάθε μέρα στα χέρια του ελληνικού κράτους. Ο,τι πει αυτό, εμείς ακολουθούμε».

 Τα έργα του Μπουκάκα Ταντού Νέβες θα εκτίθενται ώς τις 3 Μαΐου στην έκθεση ζωγραφικής ΖΩγραφίζοντας/PAINtings στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων. Η έκθεση, που διοργανώνεται από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, φιλοξενεί έργα ακόμη έντεκα προσφύγων που διαμένουν στις δομές του Ελαιώνα, των Θερμοπυλών, της Θήβας, της Ριτσώνας, της Μαλακάσας και του Σχιστού.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου