Ο Ζαν Αντουάν Βατό (Jean-Antoine Watteau, 10 Οκτωβρίου 1684 – 18 Ιουλίου 1721), περισσότερο γνωστός με το όνομα Αντουάν Βατό (Antoine Watteau) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους πρώτους εκπροσώπους του ροκοκό. Μερικά από τα πιο δημοφιλή θέματά του αναπαριστούν σκηνές από το χώρο του θεάτρου. Γιος ενός εμπόρου υφασμάτων ή κατ’ άλλους γιος οικοδόμου, ο Αντουάν Βαττώ έζησε σε μια πολυμελή οικογένεια. Ήδη σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησε να ασχολείται με την ζωγραφική παίρνοντας μαθήματα από έναν επαγγελματία ζωγράφο, αρκετά γνωστό στη γενέτειρα του. Το 1702 έφυγε στο Παρίσι, μόνος, χωρίς προστασία και οικονομική βοήθεια και ξεκίνησε να δουλεύει στα εργαστήρια διαφόρων ζωγράφων. Πέθανε το 1721, στα 37 του χρόνια.
Η τεχνική του η οποία χαρακτηρίζει τον Αντουάν Βατό, είναι τα ωραία χρώματα, ο απαλός φωτισμός και τα ειδυλλιακά θέματα των πινάκων του.
Αντίθετα με την προσωπική του ζωή για την οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, για την καλλιτεχνική του παραγωγή γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα. Άφησε γύρω στους διακόσιους πίνακες, πλήθος σχεδίων και αρκετά χαρακτικά. Και όλα αυτά μέσα σε 15 μόλις χρόνια.
Ήρθε αντιμέτωπος με τον συντηρητικό ακαδημαϊσμό της εποχής του κι η αναγνώρισή του ήρθε πολύ αργότερα.
Συνήθιζε να ζωγραφίζει ειδυλλιακές σκηνές στην εξοχή με ανθρώπους να γλεντούν και να χαίρονται τη ζωή τους. Ονομαστές είναι, οι περίφημες «fêtes galantes» (σκηνές από υπαίθριες γιορτές).
Επιλογή έργων
-
Ο έρωτας στο γαλλικό θέατρο, 1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
-
Ο έρωτας στο ιταλικό θέατρο,1714, Βερολίνο, Πινακοθήκη
-
Προσκύνημα στην νήσο των Κυθήρων, 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
-
L’Indifférent (Ο Αδιάφορος), 1717, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
-
Ιταλοί κωμικοί, 1717, Ουάσινγκτον, National Gallery
-
Embarquement pour Cythère (Επιβίβαση για τα Κύθηρα), 1718, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
-
Βενετσιάνικες γιορτές, 1718-19, Εδιμβούργο, Scottish National Gallery
-
Πιερότος ή Gilles, 1719, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
-
L’Enseigne de Gersaint, 1720, Βερολίνο, Schloss Charlottenburg
