Συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ακτιβιστής… Ο Νόρμαν Μέιλερ [Norman Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923 – 10 Νοεμβρίου 2007] γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζέρσεϊ και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Χάρβαρντ, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στις Φιλιππίνες και στην Ιαπωνία, μια εμπειρία που αποτέλεσε τη βάση του διάσημου λογοτεχνικού ντεμπούτου του “The Naked and the Dead”, το 1948 (“Οι γυμνοί και οι νεκροί”, ελλ. εκδ. Καστανιώτης, 2001). Από τους συγγραφείς που χαρακτήρισαν όσο λίγοι την αμερικανική κουλτούρα, ο Νόρμαν Μέιλερ έγραψε περισσότερα από 40 βιβλία, μερικά από τα οποία άφησαν εποχή (όπως το “Οι γυμνοί και οι νεκροί” ή το “The Deer Park”, το 1955 -“Το πάρκο των ελαφιών”, ελλ. εκδ. Πλέθρον, 1988). Ωστόσο, χαρακτηρίστηκε το “τρομερό παιδί” της αμερικανικής λογοτεχνίας γιατί όχι μόνο με τα βιβλία και τα δοκίμιά του αλλά και με το ύφος και τις θέσεις του, συχνά δημιουργούσε αντιδράσεις και προκαλούσε το κοινό. Από την μία πλευρά τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στη φιλοπόλεμη στάση μιας μερίδας της αμερικανικής κοινωνίας, που υποστήριξε τους πολέμους στο Βιετνάμ και στο Ιράκ, ενώ από την άλλη τα γεμάτα βία και σεξουαλικές εμμονές έργα του, προκάλεσαν ιδιαίτερα φεμινίστριες όπως οι Ζερμέν Γκριρ και Κέιτ Μίλετ, οι οποίες τον θεωρούσαν το απαύγασμα του φαλλοκρατισμού.
Δεν διατηρούσε, επίσης, καλές σχέσεις με σύγχρονούς του συγγραφείς όπως οι Τρούμαν Καπότε, Γουίλιαμ Στάιρον και Τομ Γουλφ, ενώ μια φορά είχε έρθει στα χέρια με τον Γκορ Βιντάλ. Εκτός από τα βιβλία του, ο Νόρμαν Μέιλερ σκηνοθέτησε τέσσερις ταινίες και υπήρξε συνιδρυτής της γνωστής εναλλακτικής εφημερίδας της Νέας Υόρκης, “Village Voice”, το 1955.
Στα γνωστότερα έργα του περιλαμβάνονται: “Barbary Shore” (1951), “An American Dream” (1964), “The Armies of the Night” (1968 -ελλ. εκδ. “Οι στρατιές της νύχτας”, Καστανιώτης, 2003, χρονικό της μεγάλης διαδήλωσης στο Πεντάγωνο το 1967 κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, για το οποίο τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και το Βραβείο Πούλιτζερ), “Marilyn” (1973), “The Executioner’s Song” (1980, εμπνευσμένο από την εκτέλεση του θανατοποινίτη Gary Gilmore στην Πολιτεία της Γιούτα, επίσης Βραβείο Πούλιτζερ), “Ancient Evenings” (1983), “Tough Guys Don’t Dance” (1984), “Harlot’s Ghost” (1991) και “The Gospel According to the Son” (1998). Η “σύνοψη” του έργου του με τίτλο “The Time of our Time” κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1999. Μεταξύ 1984-1986 διετέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Συγγραφέων και Ποιητών (PEN). Πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 10 Νοεμβρίου του 2007, σε ηλικία 84 ετών, από νεφρική ανεπάρκεια, μετά από εξασθένηση της υγείας του από εγχείρηση στην οποία είχε υποβληθεί τον Οκτώβριο.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
- (2008)Θάνατοι για τις κυρίες (και άλλες καταστροφές), Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2007)Το κάστρο στο δάσος, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2006)Ο αγώνας, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2004)Η μάγισσα τέχνη, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2003)Αρχαία δειλινά, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
- (2003)Γιατί κάνουμε αυτόν τον πόλεμο;, Ωκεανίδα
- (2003)Οι στρατιές της νύχτας, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2002)Το χρονικό της εποχής μας, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (2001)Οι γυμνοί και οι νεκροί, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (1997)Το Κατά Υιόν Ευαγγέλιον, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
- (1994)Το φάντασμα της “Πόρνης”, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
- (1988)Ένα αμερικάνικο όνειρο, Πλέθρον
- (1988)Οι σκληροί δεν χορεύουν, Νεφέλη
- (1988)Το πάρκο των ελαφιών, Πλέθρον
- (1984)Ο απεσταλμένος ενός μανιακού, Ελεύθερος Τύπος
- (1975)Οι ακτές της Μπαρμπαριάς, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
- (1973)Μαίριλυν, Χατζηνικολή
- (1971)Μια φωτιά στο φεγγάρι, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
- (1971)Το όραμα της ηδονής, Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός
- Οι στρατιές της νύχτας, Ελεύθερος Τύπος Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
- (2008)Περί Θεού, Εκδόσεις Καστανιώτη
ΠΗΓΗ: http://www.biblionet.gr
***************************************************************
Ο Νόρμαν Μέιλερ και η Νέα Δημοσιογραφία
- Βιστωνίτης Αναστάσης
- ΤΟ ΒΗΜΑ: 23/08/2015
Ο όρος Νέα Δημοσιογραφία πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Αγγλία από τον Μάθιου Αρνολντ το 1887 και σηματοδοτούσε τις μεγάλες αλλαγές στον Τύπο της εποχής που θα ανταποκρινόταν πλέον στο γούστο και στις ανάγκες του συνόλου των αναγνωστών και όχι μόνο της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ.
***************************************************************
Ο Αμερικανός Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ ήταν ένας δραστήριος πολίτης με πολυσχιδή δράση. Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το ρεύμα της νέας δημοσιογραφίας, που αποτελεί διασταύρωση του δοκιμίου και του μη-λογοτεχνικού μυθιστορήματος. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου. Το 1995 ο Εντ Φάνκερ, ο Νταν Γουλφ και ο Νόρμαν Μέιλερ ξεκίνησαν την έκδοση της Village Voice, μιας καλλιτεχνικής εβδομαδιαίας εφημερίδας που διανεμόταν δωρεάν, αρχικά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, κέντρο της εναλλακτικής κουλτούρας στη Νέα Υόρκη. Το 2005 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ.
Ο Μέιλερ γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιού Τζέρσεϊ από εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Άιζακ Μπαρνέτ, ήταν λογιστής και καταγόταν από τη Νότια Αφρική, και η μητέρα του Φάνι Σνάιντερ διατηρούσε πρακτορείο οικονόμων και νοσοκόμων. Μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, πήγε σε γυμνάσιο αρρένων και το 1939 έγινε δεκτός στο Πανεπιτήμιο Χάρβαρντ, όπου σπούδασε αεροναυπηγική. Στο Χάρβαρντ άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο και το πρώτο του διήγημα εκδόθηκε όταν ήταν 18 ετών. Αποφοίτησε το 1943 και κλήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό να καταταγεί. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στις Φιλιππίνες.
Το 1948, λίγο πριν εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι, εξέδωσε ένα βιβλίο που τον έκανε παγκόσμια γνωστό: Οι νεκροί και οι γυμνοί, που βασιζόταν στις προσωπικές κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το μυθιστόρημα χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα της εποχής του.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μέιλερ συνέχισε να γράφει κυρίως μυθιστορήματα. Οι ακτές της Μπαρμπαριάς του 1951 ήταν μια σουρεαλιστική παραβολή για την πολιτική της αριστεράς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και διαδραματιζόταν σ’ ένα σπίτι του Μπρούκλιν. Το μυθιστόρημα του 1995 Το πάρκο των ελαφιών βασίστηκε στις εμπειρίες από τη δουλειά του ως σεναριογράφος στο Χόλιγουντ στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Το βιβλίο απορρίφθηκε αρχικά από έξι εκδότες λόγω του σεξουαλικού περιεχομένου του.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 έγινε γνωστός για τα εναλλακτικά δοκίμιά του. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της εφημερίδας The Village Voice το 1955. Στο βιβλίο Διαφημίσεις του εαυτού μου του 1959, ο Μέιλερ εξέτασε τη βία, την υστερία, το σεξ, το έγκλημα και τη σύγχυση στην αμερικάνικη κοινωνία, τόσο με ανταποκρίσεις όσο και με λογοτεχνικά δοκίμια. Έγραψε επίσης κριτικές και δοκίμια για την New York Review of Books και το περιοδικό Dissent.
Οι βιογραφίες που έγραψε περιέλαβαν πρόσωπα όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ. Το θεατρικό του 1986 Strawhead, στο οποίο πρωταγωνίστησε η κόρη του Κέιτ, αναφερόταν στη Μέριλιν Μονρόε. Η βιογραφία του για τη Μέριλιν, που εκδόθηκε στα 1973, ήταν ιδιαίτερη αντιφατική: στο τελευταίο κεφάλαιο ο Μέιλερ υποστηρίζει ότι η Μέριλιν δολοφονήθηκε από πράκτορες του FBI και της CIA λόγω της υποτιθέμενης ερωτικής της σχέσης με τον Ρόμπερτ Κένεντι. Αργότερα παραδέχτηκε ότι αυτοί οι ισχυρισμοί “δεν ήταν καλή δημοσιογραφία”.
Ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του είναι: Τα προεδρικά έγγραφα (1963), Ένα Αμερικάνικο όνειρο (1965), συνέχεια του μυθιστορήματος Γιατί είμαστε στο Βιετνάμ; του 1967, Οι στρατιές της νύχτας (1968), που τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου, Το Μαϊάμι και η πολιορκία του Σικάγο (1968), Μια φωτιά στο φεγγάρι (1970), Μέριλιν (1973), Το τραγούδι του εκτελεστή (1979), βραβευμένο με Πούλιτζερ, Αρχαία δειλινά (1983).
Το 1968 τιμήθηκε με το Βραβείο Τζορτζ Πολκ για τις ανταποκρίσεις του στο περιοδικό Harper’s.
Εκτός από μυθιστορήματα, ο Μέιλερ έγραψε μια θεατρική έκδοση του Πάρκου των ελαφιών, και κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’60 σκηνοθέτησε μια σειρά αυτοσχεδιαστικών πειραματικών φιλμ, παρόμοια με αυτά του Άντι Γουόρχολ. Μια από αυτές είναι το Μέιντστοουν του 1970, που περιλαμβάνει μια σκηνή βίαιου καυγά μεταξύ του Νόρμαν Κίνγκσλεϊ και τουΡιπ Τορν, που δεν είναι σίγουρο ότι ήταν σκηνοθετημένος. Το 1987 διασκεύασε σε σενάριο και σκηνοθέτησε το μυθιστόρημά του Οι σκληροί δεν χορεύουν, με πρωταγωνιστή τον Ράιαν Ο’ Νιλ.
Κάποια από τα μη λογοτεχνικά έργα του Μέιλερ, όπως οι Στρατιές της νύχτας και τα Προεδρικά έγγραφα, έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Κάλυψε δημοσιογραφικά τα συνέδρια του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού Κόμματος του 1960, 1964, 1968, 1972, 1992 και 1996. Το 1967 συνελήφθη για τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, μια εμπειρία που περιγράφει στις Στρατιές της νύχτας. Δυο χρόνια αργότερα διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τη θέση του υποψήφιου δήμαρχου της Νέας Υόρκης, με κεντρικό σύνθημα την απόσχιση της πόλης της Νέας Υόρκης από την ομώνυμη Πολιτεία και τη μετατροπή της σε 51η Πολιτεία των ΗΠΑ.
Το 1980 ο Μέιλερ τέθηκε επικεφαλής της εκστρατείας για την αποδοχή της αίτησης αναστολής του φυλακισμένου για ανθρωποκτονία Τζακ Άμποττ. Οι δυο τους άρχισαν να αλληλογραφούν το 1977, όταν ο Άμποτ διάβασε ότι ο Μέιλερ ετοίμαζε το βιβλίο Το τραγούδι του εκτελεστή σχετικά με την εκτέλεση του Γκάρι Γκίλμορ και προσφέρθηκε να δώσει στον Μέιλερ υλικό για τη ζωή και τις συνθήκες στη φυλακή. Ο Μέιλερ συμφώνησε και βοήθησε να εκδοθεί το βιβλίο Στην κοιλιά του κτήνους, που αποτελούνταν από τα γράμματα του Άμποτ προς τον Μέιλερ. Μόλις έξι βδομάδες μετά τη χορήγηση αναστολής ο Άμποτ δολοφόνησε άλλο ένα άτομο στη Νέα Υόρκη, και φυλακίστηκε ξανά για το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Μέιλερ δέχτηκε κριτική για τη συνεργασία του με τον Άμποτ και την υποστήριξη της αναστολής του. Το 1992 δήλωσε ότι δεν ήταν ιδιαίτερα περήφανος για την ανάμειξή του σε αυτή την υπόθεση.
Προσωπική ζωή και θάνατος
Ο Μέιλερ παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά από τους διάφορους γάμους του, ενώ υιοθέτησε ακόμα ένα. Για πολλά χρόνια έζησε στην παραλία του Κέιπ Κοντ στο Πρόβινσταουν της Μασαχουσέτης. Όπως και άλλοι συγγραφείς της γενιάς του, ο Μέιλερ αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Gilmore Girls μαζί με το γιο του Στέφεν Μέιλερ. Το 2005 μαζί με τον άλλο του γιο Τζον Μπάφαλο Μέιλερ έγραψε το βιβλίο The Big Empty. Το 2007 ο εκδοτικός οίκος Random House κυκλοφόρησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το κάστρο στο δάσος, που έχει σαν θέμα τα παιδικά χρόνια του Χίτλερ.
Ο Νόρμαν Μέιλερ πέθανε από οξεία νεφρική ανεπάρκεια το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 2007, μετά από μια εγχείριση στους πνεύμονες στο νοσοκομείο Μάουντ Σάινα του Μανχάταν. Ήταν 84 ετών.
Επιλεγμένη βιβλιογραφία
Οι γυμνοί και οι νεκροί (The Naked and the Dead), 1948
Οι ακτές της Μπαρμπαριάς (Barbary Shore), 1951
Το πάρκο των ελαφιών (The Deer Park), 1955 ― ελλην.μετάφρ.Γ.Τασσόπουλος (“Πλέθρον”)
Ο λευκός νέγρος (The White Negro), 1957
Τα προεδρικά έγγραφα (The Presidential Papers), 1963
Ένα αμερικάνικο όνειρο (An American Dream), 1965
Κανίβαλοι και χριστιανοί (Cannibals and Christians), 1966
Γιατί είμαστε στο Βιετνάμ; (Why Are We in Vietnam?), 1967
Οι στρατιές της νύχτας (Armies of the Night), 1968
Μια φωτιά στο φεγγάρι (Of a Fire on the Moon), 1969
Μέριλιν (Marilyn: a Biography), 1973
Το τραγούδι του εκτελεστή (The Executioner’s Song), 1979
Αρχαία δειλινά (Ancient Evenings), 1983
Οι σκληροί δεν χορεύουν (Tough Guys Don’t Dance), 1984
Το φάντασμα της πόρνης (Harlot’s Ghost), 1991
το κατά υιόν ευαγγέλιο (The Gospel According to the Son)), 1997
Γιατί κάνουμε αυτόν τον πόλεμο; (Why Are We At War?), 2003
Το κάστρο στο δάσος (The Castle in the Forest), 2007
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο λευκός νέγρος, δοκίμιο (Dissent Magazine)