Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 27 Νοέ 2022
Νέστωρ Μάχνο: Η αλφάβητος του Επαναστάτη Αναρχικού (1932)(Μέρος 2ο)
Κλίκ για μεγέθυνση












Μέρος 2ο

Πικραμένοι, φυσικοί εχθροί της κρατικής εξουσίας, περισσότερο από τους κηφήνες και προνομιούχους, οι εργάτες δίνουν διέξοδο στο μίσος τους, ξεσηκώνονται, πραγματοποιούν την επανάσταση, καταστρέφουν την εξουσία του κράτους και διώχνουν αυτούς που το κυβερνούν, και στη συνέχεια, είτε λόγω της αφέλειας είτε λόγω της έλλειψης επαγρύπνησης, άφησαν τους σοσιαλιστές να απλώσουν τα χέρια τους σε αυτήν. Στην Ρωσία, άφησαν τους μπολσεβίκους-κομμουνιστές να βάλουν τα χέρια πάνω της έτσι. Αυτοί οι δειλοί, αυτά τα τέρατα, οι σφαγείς της ελευθερίας, έπιασαν δουλειά για να στραγγαλίσουν, να πυροβολήσουν και να συντρίψουν τους ανθρώπους, παρ’ όλο που ήταν άοπλοι, όπως ακριβώς είχαν κάνει οι αστοί πριν από αυτούς, αν όχι χειρότερα. Πυροβόλησαν για να σπάσουν το ανεξάρτητο πνεύμα, είτε συλλογικό είτε ατομικό, με στόχο να εξαλείψουν μια για πάντα από τον άνθρωπο το πνεύμα της ελευθερίας και τη θέληση για δημιουργία, για να τον αφήσουν πνευματικό σκλάβο και σωματικό λακέ σε μια ομάδα κακοποιών που θρονιάστηκαν στον θρόνο που μόλις ανετράπη, και χωρίς να διστάσουν να χρησιμοποιήσουν πληρωμένους δολοφόνους για να γονατίσουν τους ανθρώπους και να εξαλείψουν τους απείθαρχους.

 

Ο άνθρωπος στενάζει κάτω από το βάρος των αλυσίδων της σοσιαλιστικής εξουσίας στη Ρωσία. Στενάζει και σε άλλες χώρες κάτω από τον ζυγό των σοσιαλιστών που συμμαχούν με την αστική τάξη ή ακόμα και μόνο κάτω από τον ζυγό της αστικής τάξης. Παντού, ατομικά ή συλλογικά, ο άνθρωπος στενάζει κάτω από την καταπίεση της κρατικής εξουσίας και τις πολιτικές και οικονομικές της τρέλες. Λίγοι ενδιαφέρονται για τα βάσανα του ανθρώπου χωρίς ταυτόχρονα να κάνουν δεύτερες σκέψεις, γιατί οι δήμιοι, παλιοί ή νέοι, είναι πνευματικά και σωματικά πολύ ισχυροί: μπορούν να χρησιμοποιήσουν την τεράστια ισχύ που έχουν αποκτήσει και να συντρίψουν κάθε άτομο που στέκεται εμπόδιο στον δρόμο τους.

Επιδεικνύοντας μια ιδιαίτερη αγωνία στο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του στη ζωή, την ελευθερία και την ευτυχία, ο άνθρωπος επιδιώκει να εκδηλώσει τη δημιουργική του αποφασιστικότητα με το να παίρνει το ρίσκο να βυθιστεί στη δίνη της βίας. Μπροστά στην αβέβαιη έκβαση του αγώνα του, μερικές φορές έχει την τάση να καταθέτει τα όπλα μπροστά στον δήμιό του, ακριβώς τη στιγμή που ο τελευταίος γλιστράει τη θηλιά στο λαιμό του, και αυτό ακόμη και όταν μόνο μια τολμηρή ματιά του θα αρκούσε για να μετατρέψει τον δήμιο σε τρεμάμενο ζελέ και να αμφισβητήσει ξανά τον επαχθή ζυγό. Δυστυχώς, ο άνθρωπος πολύ συχνά προτιμά να κλείνει τα μάτια ακριβώς τη στιγμή που ο δήμιος γλιστράει μια θηλιά γύρω από τη ζωή του.

Μόνον ο άνθρωπος που έχει απαλλαγεί επιτυχώς από τις αλυσίδες της καταπίεσης και έχει δει όλες τις φρικαλεότητες να διαπράττονται κατά της ανθρώπινης φυλής μπορεί να πειστεί ότι η ελευθερία του και η ελευθερία του πλησίον του είναι απαραβίαστη, όπως  είναι και η ζωή τους, και ότι ο γείτονάς του είναι αδελφός του. Αν είναι έτοιμος να κατακτήσει και να υπερασπιστεί την ελευθερία του, να εξολοθρεύσει κάθε καταπιεστή και κάθε δήμιο (εκτός κι αν ο τελευταίος απαρνηθεί την άνανδρη του τέχνη), τότε, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θέτει στον εαυτό του ως στόχο σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στα δεινά της σύγχρονης κοινωνίας, αντικαθιστώντας την αστική εξουσία με κάποια άλλη, εξίσου καταπιεστική δύναμη –είτε είναι σοσιαλιστική, είτε  κομμουνιστική, είτε «εργατική» (μπολσεβίκικη)– αλλά στοχεύει στο να επιτύχει μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία, οργανωμένη στη βάση της ατομικής ευθύνης και που εγγυάται σε όλους μια πραγματική ελευθερία και ισότητα κοινωνικής δικαιοσύνης για όλα, αυτός μόνο ο άνθρωπος είναι επαναστάτης αναρχικός. Μπορεί χωρίς φόβο να κοιτάξει τα έργα του δήμιου-κράτους και, αν χρειαστεί, να ακούσει την ετυμηγορία του, και επίσης να εκφωνήσει τη δική του δηλώνοντας:

Όχι, δεν χρειάζεται να είναι έτσι! Εξεγέρσου καταπιεσμένε αδερφέ! Ξεσηκώσου ενάντια σε κάθε κρατική εξουσία! Κατάστρεψε την εξουσία της αστικής τάξης και μην την αντικαταστήσεις με αυτή των σοσιαλιστών και των μπολσεβίκων-κομμουνιστών. Κατάργησε κάθε κρατική εξουσία και διώξε τους υποστηρικτές της, γιατί δεν θα βρεις ποτέ φίλους ανάμεσά τους.

Η δύναμη των σοσιαλιστών ή κομμουνιστών κρατιστών, είναι εξίσου επιβλαβής με αυτή της αστικής τάξης. Μπορεί να είναι και ακόμη περισσότερο επιβλαβής, όταν διεξάγει τα πειράματά της με το αίμα και τις ζωές των ανθρώπων. Έτσι, δεν τους χρειάζεται πολύς χρόνος για να επιστρέψουν  ύπουλα στα άντρα της αστικής εξουσίας: δεν έχουν πλέον κανέναν ενδοιασμό να καταφύγουν στα χειρότερα μέσα, αραδιάζοντας ψεύδη και εξαπατώντας ακόμη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εξουσία. Οι ιδέες του σοσιαλισμού ή του κρατικού κομμουνισμού γίνονται περιττές: δεν τους  ωφελούν πλέον, και αντ’ αυτών απλώνουν τα χέρια σε ό,τι θα μπορούσε να τους βοηθήσει να προσκολληθούν στην εξουσία. Σε τελευταία ανάλυση, χρησιμοποιούν απλώς νέα μέσα για να διαιωνίσουν την κυριαρχία και να γίνουν πιο δειλοί από την αστική τάξη που εκθέτει τον επαναστάτη στο δημόσιο ικρίωμα, ενώ ο μπολσεβικισμός-κομμουνισμός δολοφονεί και στραγγαλίζει με πονηριά.

Όποια πολιτική επανάσταση άφησε την αστική τάξη και τους κρατικούς σοσιαλιστές ή κομμουνιστές να την διεξάγουν είναι μια καλή απεικόνιση αυτού που μόλις είπα, ειδικά αν λάβει κανείς υπ’ όψη τα παραδείγματα των ρωσικών επαναστάσεων του Φεβρουαρίου και του Οκτωβρίου του 1917. Έχοντας ανατρέψει τη Ρωσική Αυτοκρατορία, οι εργάτες ένιωσαν κατά συνέπεια ότι ήταν μισοαπελευθερωμένοι πολιτικά και προσπάθησαν να ολοκληρώσουν την απελευθέρωσή τους. Άρχισαν να επαναδιανέμουν τη γη που είχε κατασχεθεί από τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τον κλήρο σε αυτούς που την δούλευαν ή όντως σκόπευαν να το κάνουν χωρίς εκμετάλλευση της εργασίας άλλου ανθρώπου. Στις πόλεις ήταν τα εργοστάσια, τα εργαστήρια, τα τυπογραφεία και άλλες κοινωνικές επιχειρήσεις τις οποίες έπαιρναν στα χέρια τους όσοι εργάζονταν εκεί. Εμπλεκόμενοι σε αυτές τις υγιείς και ενθουσιώδεις προσπάθειες, σχεδιασμένες για την εγκαθίδρυση αδελφικών σχέσεων μεταξύ πόλης και υπαίθρου, οι εργάτες παρέλειψαν να παρατηρήσουν ότι εγκαταστάθηκαν νέες κυβερνήσεις στο Κίεβο, το Χάρκοβο και την Πετρούπολη.

Μέσω των οργανώσεών τους, οι αγωνιζόμενοι λαχταρούσαν να θέσουν τα θεμέλια μιας νέας, ελεύθερης κοινωνίας που προοριζόταν, καθώς αναπτύσσεται χωρίς παρεμβάσεις, να εξαλείψουν από το σώμα της κοινωνίας όλα τα παράσιτα και όλη την εξουσία που ασκούν κάποιοι πάνω σε άλλους, εξουσιαστές που θεωρούνταν από τους αγωνιστές ως ανόητοι και επιβλαβείς.

Αυτή η προσέγγιση σημείωσε σαφώς πρόοδο στην Ουκρανία, στα Ουράλια και στη Σιβηρία. Στην Τιφλίδα, το Κίεβο, την Πετρούπολη και τη Μόσχα, στην καρδιά των ετοιμοθάνατων αρχών, εμφανίστηκε μια παρόμοια τάση. Ωστόσο, πάντα και παντού, οι κρατικοί σοσιαλιστές και κομμουνιστές είχαν, και εξακολουθούν να έχουν, άφθονους υποστηρικτές, καθώς και τους πληρωμένους δολοφόνους τους. Μεταξύ των τελευταίων, δυστυχώς, υπήρχαν και πολλοί εργαζόμενοι. Παρακινούμενοι από αυτούς τους πληρωμένους δολοφόνους, οι μπολσεβίκοι -κομμουνιστές κατέστρεψαν τις προσπάθειες του λαού και μάλιστα με τρόπο τόσο τρομερό που ακόμη και η Μεσαιωνική Ιερά Εξέταση μπορεί να τους ζηλέψει!

Όσο για εμάς, γνωρίζοντας τη φύση κάθε κρατικής εξουσίας, είπαμε στους σοσιαλιστές και Μπολσεβίκους ηγέτες:

Ντροπή σας! Έχετε γράψει και πει τόσα πολλά για την αγριότητα της αστικής τάξης απέναντι στους καταπιεσμένους. Δείξατε τόσο ζήλο στην υπεράσπιση της επαναστατικής αγνότητας και δέσμευσης των εργαζομένων που αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους και τώρα, έχοντας έρθει στην εξουσία, αποδεικνύεστε είτε οι ίδιοι δειλοί λακέδες της αστικής τάξης, είτε γίνατε και οι ίδιοι αστοί με την προσφυγή στις μεθόδους της, σε τέτοιο ακραίο βαθμό που η αστική τάξη στέκεται έκπληκτη και σας κοροϊδεύει.

Επιπλέον, μέσα από τις εμπειρίες του μπολσεβικισμού-κομμουνισμού, η αστική τάξη έχει συνειδητοποιήσει, τα τελευταία χρόνια, ότι η «επιστημονική» χίμαιρα ενός κρατικού σοσιαλισμού αποδείχθηκε ανίκανη να ανταπεξέλθει χωρίς τις μεθόδους της και, ιδίως, χωρίς την ίδια. Έχει αντιληφθεί το θέμα τόσο καλά που κοροϊδεύει τους μαθητές της που δεν μπορούν καν να σταθούν επάξια στο παράδειγμά της. Έχει συνειδητοποιήσει ότι στο σοσιαλιστικό σύστημα, η εκμετάλλευση και η οργανωμένη βία κατά του μεγαλύτερου μέρους του εργατικού πληθυσμού δεν καταργούν τον διεφθαρμένο τρόπο ζωής και τον παρασιτισμό των κηφήνων, ότι στην πραγματικότητα η εκμετάλλευση υφίσταται μόνο μια αλλαγή ονόματος πριν αναπτυχθεί και διπλασιαστεί. Και αυτό είναι το συμπέρασμα που μας αποδεικνύουν τα γεγονότα. Αρκεί να καταγράψει κάποιος την απληστία των Μπολσεβίκων και τη μονοπώληση όλων των επαναστατικών κατακτήσεων του λαού, καθώς και της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των φυλακών και των στρατών των δεσμοφυλάκων, που όλοι τους έχουν χρησιμοποιηθεί ενάντια στην επανάσταση. Ο «κόκκινος» στρατός συνεχίζει την στρατολόγηση δια της βίας! Σε αυτόν βρίσκει κάποιος τις ίδιες τάξεις με πριν, αν και τώρα του δίνονται διαφορετικές ονομασίες, αλλά ακόμη πιο ακατανόητες και αυταρχικές.

Ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός και ο κρατικός κομμουνισμός είναι τρία παρακλάδια της ίδιας οικογένειας, που καταφεύγουν σε διαφορετικές προσεγγίσεις για να ασκήσουν την εξουσία τους στον άνθρωπο, με σκοπό να τον εμποδίσουν να αναπτυχθεί πλήρως προς την κατεύθυνση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας για το χτίσιμο μιας νέας, υγειούς, γνήσιας αρχής ριζωμένης σε ένα κοινωνικό ιδανικό που ισχύει για ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή.

Εξεγερθείτε! ο επαναστάτης αναρχικός προτρέπει τους καταπιεσμένους. Σηκωθείτε και εξαλείψτε κάθε εξουσία από πάνω σας και μέσα σας. Και μην έχετε κανένα πάρε-δώσε με την εγκαθίδρυση οποιασδήποτε νέας εξουσίας πάνω σε άλλους. Να είστε ελεύθεροι και να υπερασπιστείτε την ελευθερία των άλλων ενάντια σε κάθε παραβίαση!

Στην ανθρώπινη κοινωνία, η εξουσία τρέφεται και γιγαντώνεται ιδιαίτερα από εκείνους που δεν έζησαν ποτέ πραγματικά με τη δική τους εργασία και που δεν βίωσαν ποτέ μια υγιή ύπαρξη, ή που, πράγματι, δεν ζουν πια σύμφωνα με αυτήν ή που δεν επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα με αυτήν. Η εξουσία του κράτους δεν θα προσφέρει ποτέ χαρά, ευτυχία και πληρότητα σε καμία κοινωνία. Η εξουσία αυτή δημιουργήθηκε από κηφήνες με μοναδικό σκοπό τη λεηλασία και την απόλαυση της συχνά δολοφονικής βίας τους εναντίον εκείνων που παράγουν, μέσω του μόχθου τους –είτε με αποφασιστικότητα, είτε με ευφυΐα, είτε με σωματική ρώμη– οτιδήποτε χρήσιμο και καλό στη ζωή του ανθρώπου.

Είτε αυτή η εξουσία χαρακτηρίζεται ως αστική, είτε ως σοσιαλιστική, είτε ως μπολσεβίκο-κομμουνιστική, είτε ως εργατική-αγροτική εξουσία, όλα καταλήγουν στο ίδιο πράγμα: είναι τόσο επιζήμια για ένα υγιές και ευτυχισμένο άτομο όσο και για την κοινωνία γενικότερα. Η φύση όλης της κρατικής εξουσίας είναι παντού πανομοιότυπη: τείνει να εκμηδενίσει την ελευθερία του ατόμου, μετατρέποντάς το, πνευματικά, σε σκλάβο και σωματικά σε λακέ, προτού τον χρησιμοποιήσει για τα πιο βρώμικα καθήκοντα. Δεν υπάρχει εξουσία που να είναι αβλαβής.

Καταπιεσμένε αδερφέ, διώξε κάθε εξουσία από μέσα σου και μην επιτρέψεις να εδραιωθεί καμία εξουσία ούτε πάνω σου, ούτε πάνω στον αδερφό σου, είτε κοντά είτε μακριά!

Η πραγματικά υγιής, χαρούμενη ζωή του ατόμου ή της ομάδας δεν χτίζεται με τη βοήθεια της εξουσίας και των προγραμμάτων που επιδιώκουν να την περικλείουν μέσα σε τεχνητές κατασκευές και γραπτούς νόμους. Όχι, μπορεί να κατασκευαστεί μόνο στη βάση της ατομικής ελευθερίας και της ανεξάρτητης δημιουργικής του προσπάθειας, προχωρώντας σε φάσεις καταστροφής και οικοδόμησης.

Η ελευθερία κάθε ατόμου είναι το θεμέλιο της ελευθεριακής κοινωνίας: η τελευταία επιτυγχάνει την ολότητα μέσω της αποκέντρωσης και της υλοποίησης ενός κοινού στόχου: του ελευθεριακού κοινοτισμού.

Κάθε φορά που σκεφτόμαστε τον ελευθεριακό κοινοτισμό, τον βλέπουμε ως μια μεγαλειώδη κοινωνία, αρμονική στις ανθρώπινες σχέσεις της. Εξαρτάται κυρίως από τα ελεύθερα άτομα που συγκεντρώνονται σε ομάδες συγγένειας –είτε υποκινούνται από ενδιαφέρον, ανάγκη ή κλίση– που εγγυώνται ίσο μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης για όλους και οργανώνονται σε ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες.

Ο ελευθεριακός κοινοτισμός είναι μια κοινωνία που έχει τις ρίζες της στην ελεύθερη ζωή κάθε ανθρώπου, στο άθικτο δικαίωμά του στην άπειρη ανάπτυξη, την εξάλειψη όλων των αδικιών και όλων των δεινών που εμπόδισαν την πρόοδο και την τελειότητα της κοινωνίας διασπώντας την σε στρώματα και τάξεις, πηγές της καταπίεσης και της βίας του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του.

Η ελευθεριακή κοινωνία θέτει ως στόχο να κάνει τη ζωή του καθενός πιο όμορφη και πιο λαμπερή, μέσα από τον κόπο του, την αποφασιστικότητά του και τη διάνοιά του. Σε πλήρη συμφωνία με τη φύση, ο ελευθεριακός κοινοτισμός είναι, κατά συνέπεια, θεμελιωμένος στη ζωή του ανθρώπου που έχει ολοκληρωθεί πλήρως, ανεξάρτητη, δημιουργική και απολύτως ελεύθερη. Για αυτόν τον λόγο όσοι τον έχουν κάνει κτήμα τους φαίνεται να ζουν τη ζωή των ελεύθερων και λαμπερών όντων.

Η εργασία, οι οικουμενικές αδελφικές σχέσεις, η αγάπη για τη ζωή, το πάθος για ελεύθερη δημιουργία ομορφιάς, όλες αυτές οι αξίες ζωντανεύουν τη ζωή και τη δράση των ελευθεριακών κοινοτιστών. Δεν έχουν ανάγκη από φυλακές, δήμιους, κατασκόπους και προβοκάτορες, τους οποίους οι κρατιστές σοσιαλιστές και κομμουνιστές απασχολούν σε τόσο τεράστιους αριθμούς. Ως ζήτημα αρχής, οι ελευθεριακοί κοινοτιστές δεν έχουν καμία ανάγκη τους μισθωτούς ληστές και δολοφόνους, των οποίων το κύριο παράδειγμα και ανώτατος αρχηγός είναι, σε τελευταία ανάλυση, το κράτος. Καταπιεσμένε αδερφέ! Προετοιμάσου για το χτίσιμο αυτής της κοινωνίας, μέσα από τον στοχασμό και την οργανωμένη δράση. Και απλώς να θυμάσαι ότι η οργάνωσή σου πρέπει να είναι σταθερή και συνεπής στην κοινωνική σου δραστηριότητα. Ο ορκισμένος εχθρός της χειραφέτησής σου είναι το Κράτος: ενσαρκώνεται καλύτερα από την ένωση αυτών των πέντε στερεοτύπων: τον ιδιοκτήτη κάθε λογής ιδιοκτησίας, τον στρατιώτη, τον δικαστή, τον ιερέα και αυτόν που τους υπηρετεί όλους, τον διανοούμενο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο τελευταίος από αυτούς αναλαμβάνει να αποδείξει το «νόμιμο» δικαίωμα των τεσσάρων κυρίων του να τιμωρούν την ανθρώπινη φυλή, να ρυθμίζουν τη ζωή του ανθρώπου σε κάθε ατομική και κοινωνική της πτυχή, και με τον τρόπο αυτό, να διαστρεβλώνουν το νόημα του φυσικού νόμου προκειμένου να κωδικοποιηθούν οι «ιστορικοί και νομικοί» νόμοι, εγκληματικά ξεράσματα φτιαγμένα από μολυβοσπρώχτες-υπηρέτες.

Ο εχθρός είναι πολύ δυνατός γιατί, εδώ και αιώνες, βγάζει τα προς το ζην από λεηλασίες και βία: έχει τη συσσωρευμένη εμπειρία αυτής της μεθόδου, έχει ξεπεράσει εσωτερικές κρίσεις και τώρα βάζει ένα νέο προσωπείο, απειλούμενος με εξαφάνιση μέσω της ανάδυσης μιας νέας επιστήμης που ξεσηκώνει τον άνθρωπο από τον πανάρχαιο ύπνο του. Αυτή η νέα επιστήμη απελευθερώνει τον άνθρωπο από τις προκαταλήψεις του και του δίνει εφόδια για αυτο-ανακάλυψη και ανακάλυψη της αληθινής του θέσης στη ζωή, παρά τις προσπάθειες των μαθητευόμενων μάγων από εκείνη την ένωση των «πέντε» να εμποδίσουν την πρόοδό του σε αυτή την κατεύθυνση.

Έτσι, μια τέτοια αλλαγή προσώπου από την πλευρά του εχθρού μας, καταπιεσμένε αδερφέ, διαπιστώνεται, για παράδειγμα σε ό,τι πηγάζει από τα γραφεία των πολυμαθών μεταρρυθμιστών του Κράτους. Έχουμε παρακολουθήσει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας μεταμόρφωσης στις επαναστάσεις που έχουμε δει από πρώτο χέρι. Η ένωση των «πέντε», του Κράτους, του εχθρού μας, φαινόταν στην αρχή να έχει εξαφανιστεί εντελώς από προσώπου γης.

Στην πραγματικότητα, ο εχθρός μας απλώς άλλαξε την εμφάνισή του και βρήκε νέους σύμμαχους που κατέστρωσαν εγκληματικά σχέδια εναντίον μας: το παράδειγμα των μπολσεβίκων -κομμουνιστών στην Ρωσία, στην Ουκρανία, στην Γεωργία και σε πολλούς λαούς της Κεντρικής Ασίας είναι πολύ εποικοδομητικό από αυτή την άποψη. Αυτό είναι ένα μάθημα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τον άνθρωπο που αγωνίζεται για τη χειραφέτησή του, γιατί η εφιαλτική εγκληματικότητα θα είναι χαραγμένη μέσα του.

Το μόνο, το πιο σίγουρο όπλο που διαθέτει το θύμα της καταπίεσης στη μάχη του ενάντια στο κακό που τον αλυσοδένει είναι η κοινωνική επανάσταση, ένα βαθύ άλμα προς τα εμπρός, στην κατεύθυνση της ανθρώπινης εξέλιξης.

Αν και η κοινωνική επανάσταση συμβαίνει αυθόρμητα, η οργάνωση εξομαλύνει το πέρασμά της, διευκολύνει την εμφάνιση ρωγμών στις επάλξεις που έχουν στηθεί εναντίον της και επιταχύνει τον ερχομό της. Ο επαναστάτης αναρχικός εργάζεται σκληρά εδώ και τώρα σε αυτές τις γραμμές. Κάθε θύμα καταπίεσης συνειδητοποιεί τον ζυγό που τον βαραίνει, συνειδητοποιώντας ότι αυτή η ατιμία που συνθλίβει τη ζωή από το ανθρώπινο γένος, πρέπει να λάβει την προσοχή του αναρχικού. Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει επίγνωση της ευθύνης του και να την φέρει εις πέρας διώχνοντας από την κοινωνία όλους τους δήμιους και τα παράσιτα από την ένωση των «πέντε», ώστε η ανθρωπότητα να αναπνεύσει ελεύθερη.

Κάθε άνθρωπος και κυρίως ο επαναστάτης αναρχικός –ως ο πρωτοπόρος που υποκινεί τον αγώνα για το ιδεώδες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ισότητας– πρέπει να έχει υπ’ όψη του ότι η κοινωνική επανάσταση, για να εξελιχθεί δημιουργικά, απαιτεί επαρκή μέσα, συνεχείς οργανωτικούς πόρους, ιδιαίτερα κατά τη φάση που, σε ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, ξεριζώνει τη σκλαβιά και φυτεύει την ελευθερία, επιβεβαιώνοντας το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην ελεύθερη και απεριόριστη ανάπτυξη. Αυτή είναι ακριβώς  η στιγμή που, ζωντανεύοντας την ελευθερία μέσα και γύρω τους, τα άτομα και οι άνθρωποι θα τολμήσουν να δράσουν με βάση τα κέρδη της κοινωνικής επανάστασης, και αυτή η επανάσταση θα έχει περισσότερη ανάγκη από τέτοιους οργανωτικούς πόρους. Για παράδειγμα, οι επαναστάτες αναρχικοί έπαιξαν έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο ρόλο στη ρωσική επανάσταση, αλλά, επειδή δεν είχαν τα απαραίτητα μέσα δράσης, δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν την ιστορική τους αποστολή. Επιπλέον, αυτή η επανάσταση μάς έδειξε την εξής αλήθεια: αφού απαλλάχθηκαν από τα δεσμά της σκλαβιάς, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία πρόθεση να δημιουργήσουν νέα δεσμά. Αντίθετα: σε περιόδους επανάστασης, αναζητούν νέες μορφές ελεύθερων ενώσεων ικανών όχι μόνο να ανταποκριθούν στα ελευθεριακά τους ένστικτα, αλλά και να υπερασπιστούν όσα είχαν κατακτήσει σε περίπτωση που ο εχθρός επιτεθεί.

Παρατηρώντας αυτή τη διαδικασία στην πράξη, οδηγούμασταν συνεχώς στο συμπέρασμα ότι οι πιο γόνιμες και πιο πολύτιμες ενώσεις δεν θα μπορούσαν να είναι άλλες από τις κομμούνες-συνδικάτα, εκείνες των οποίων οι κοινωνικοί πόροι δημιουργήθηκαν από την ίδια τη ζωή: τα ελεύθερα σοβιέτ. Βασιζόμενος στην ίδια πεποίθηση, ο επαναστάτης αναρχικός ορμάει στην ανιδιοτελή δράση και προτρέπει τους καταπιεσμένους να συμμετάσχουν στον αγώνα για ελεύθερες ενώσεις. Είναι πεπεισμένος ότι όχι μόνο πρέπει να επιδεικνύονται οι βασικές δημιουργικές οργανωτικές αρχές, υπάρχει επίσης η ανάγκη να εξοπλιστεί κανείς με τα μέσα για να υπερασπιστεί τον νέο τρόπο ζωής ενάντια στις εχθρικές δυνάμεις. Η πρακτική έχει δείξει ότι αυτό πρέπει να επιδιωχθεί πιο σταθερά και να υποστηριχθεί από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους, προσωπικά και επιτόπου.

Συνεχίζοντας την επανάσταση, υπό την παρόρμηση της αναρχίας που τους είναι έμφυτη, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι αναζητούν ελεύθερες ενώσεις. Οι ελεύθερες συνελεύσεις προκαλούν πάντα τη συμπάθειά τους. Ο επαναστάτης αναρχικός πρέπει να βοηθήσει αυτές τις συνελεύσεις να οργανώσουν αυτήν την προσέγγιση όσο καλύτερα μπορούν. Για παράδειγμα, το οικονομικό πρόβλημα της ελεύθερης ένωσης των κοινοτήτων πρέπει να αντιμετωπιστεί πλήρως με την δημιουργία παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, των οποίων τα ελεύθερα σοβιέτ θα είναι οι χορηγοί. Μέσω των καλών υπηρεσιών των ελεύθερων σοβιέτ, ενώ η επανάσταση σταδιακά εξαπλώνεται, οι αγωνιζόμενοι θα βάλουν τα χέρια τους πάνω στο σύνολο της κοινωνικής κληρονομιάς: τη γη, τα δάση, τα εργαστήρια, τα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και τις θαλάσσιες μεταφορές, κ.λπ., και στη συνέχεια, ενωμένοι με βάση τα ενδιαφέροντα, τις συγγένειες ή ένα κοινό ιδανικό, θα ξαναχτίσουν την κοινωνική τους ζωή σύμφωνα με τις πιο ποικίλες γραμμές ώστε να ταιριάζουν στις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.

Είναι αυτονόητο ότι αυτός θα είναι ένας άγριος αγώνας. Θα κοστίσει έναν τεράστιο αριθμό ζωών, γιατί θα φέρει την ελεύθερη ανθρωπότητα αντιμέτωπη με τον παλιό κόσμο για μια τελευταία φορά. Δεν θα υπάρχει χώρος για δισταγμούς ή συναισθήματα. Θα είναι αγώνας ζωής ή θανάτου! Εν πάση περιπτώσει, έτσι θα πρέπει να το σκέφτεται οποιοσδήποτε άνθρωπος πιστεύει στα δικαιώματά του και τα δικαιώματα της ανθρωπότητας, εκτός αν θέλει να παραμείνει θηρίο-υποζύγιο, σκλάβος, όπως είναι αναγκασμένος να είναι αυτή τη στιγμή.

Όταν ο υγιής συλλογισμός και η αγάπη για τον εαυτό του και για τους άλλους αποκτήσουν την υπεροχή στη ζωή, ο άνθρωπος θα γίνει ο αυθεντικός δημιουργός της ίδιας του της ύπαρξης.

Οργάνωσε, καταπιεσμένε αδερφέ, κάλεσε όλους τους ανθρώπους από το χωράφι και το εργαστήριο, από το θρανίο του σχολείου και το έδρανο του πανεπιστημίου, χωρίς να ξεχνάς τον λόγιο και τον διανοούμενο γενικά, ώστε να βγει έξω από τα γραφεία του και να σε βοηθήσει στην τρομακτική πορεία σου. Είναι αλήθεια ότι εννέα στους δέκα διανοούμενους μπορεί να μην ανταποκριθούν στο κάλεσμά σου ή, αν ανταποκριθούν, θα το κάνουν με σκοπό να σου ρίξουν στάχτη στα μάτια σου, γιατί να θυμάσαι ότι είναι οι πιστοί υπηρέτες της ένωσης των «πέντε». Ακόμα κι έτσι, θα υπάρχει ένας στους δέκα που θα αποδείξει ότι είναι φίλος σου και θα σε βοηθήσει να διαλύσεις την απάτη των άλλων εννέα. Όσον αφορά τη σωματική βία, την ωμή βία όσων κυβερνούν και νομοθετούν, θα την αποκρούσεις με τη δική σου βία.

Οργάνωσε, κάλεσε όλα τα αδέρφια σου να συμμετάσχουν στο κίνημα και επέμεινε σε όλους όσους κυβερνούν, με δική τους βούληση, να πάψουν το άνανδρο επάγγελμά τους που ρυθμίζει τη ζωή του ανθρώπου. Αν αρνηθούν, αν ξεσηκωθούν, αφόπλισε την αστυνομία τους, τους πολιτοφύλακες τους και τα άλλα σκυλιά-φύλακες της ένωσης των «πέντε». Να συλλάβεις όλους τους κυβερνήτες για όσο χρειαστεί, σκίσε και κάψε τους νόμους τους! Γκρέμισε τις φυλακές, αφού εξοντώσεις τους δήμιους και εξαφανίσεις όλη την κρατική εξουσία!

Πολλοί πληρωμένοι εκτελεστές και δολοφόνοι είναι στο στρατό, αλλά οι φίλοι σου, οι κληρωτοί, είναι επίσης εκεί. Κάλεσέ τους στο πλευρό σου και θα έρθουν σε βοήθεια σου και θα συνδράμουν να εξουδετερώσετε τους μισθοφόρους.

Μόλις ενωθείτε όλοι μαζί σε μια μεγάλη οικογένεια, αδέρφια, θα βαδίσουμε μαζί στο μονοπάτι της φώτισης και της γνώσης, θα αφήσουμε πίσω τις σκιές και θα βαδίσουμε προς το κοινό ιδανικό της ανθρωπότητας: την ελεύθερη και αδελφική ζωή, την κοινωνία στην οποία κανείς δεν θα να είναι πια σκλάβος, ούτε ταπεινωμένος από κανέναν.

Στην ωμή βία των εχθρών μας θα απαντήσουμε μέσω της συμπαγούς δύναμης του εξεγερμένου επαναστατικού μας στρατού. Στην ασυναρτησία και την αυθαιρεσία, θα απαντήσουμε χτίζοντας τη νέα μας ζωή πάνω σε ένα θεμέλιο δικαιοσύνης, στη βάση της ατομικής ευθύνης, του αληθινού εγγυητή της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης για όλους.

Μόνο οι αιμοδιψείς εγκληματίες της ένωσης των «πέντε» θα αρνηθούν να ενωθούν μαζί μας στην πορεία προς την ελεύθερη κοινοτική ζωή: θα προσπαθήσουν να εναντιωθούν σε μας για να προσκολληθούν στα προνόμιά τους, υπογράφοντας έτσι το δικό τους θανατικό ένταλμα.

Ζήτω αυτή η ξεκάθαρη, σταθερή πίστη στον αγώνα για το ιδανικό της γενικής ανθρώπινης αρμονίας: την αναρχική κοινωνία!

 Πηγή: theanarchistlibrary.org

Μετάφραση – απόδοση Π.

Μέρος 1ο

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.231, Νοέμβριος 2022

πηγη: https://anarchypress.wordpress.com

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου