Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 17 Μάρ 2021
Τάκης Σινόπουλος, ποιητής
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 
 
 

Ο Τάκης Σινόπουλος γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα Ηλείας, πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας – Βενέτας το γένος Αργυροπούλου και βαφτίστηκε Πάικος. Το 1920 η οικογένεια Σινόπουλου εγκαταστάθηκε στον Πύργο Ηλείας. Εκεί γεννήθηκαν ο αδερφός του ποιητή Νούλης (Αθανάσιος) και οι δίδυμοι Παύλος και Μαρία. Στον Πύργο ο Σινόπουλος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και το 1934 έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει ιατρική. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του δημοσίευσε ποιήματα, πεζά, κριτικά σημειώματα και μεταφράσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της επαρχίας.

Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, συνέχισε να γράφει και να δημοσιεύει μεταφράσεις και ποιήματα, φυλακίστηκε από τους ιταλούς ως αντιστασιακός (1942) και πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική Σχολή (1944). Στον Εμφύλιο πήρε μέρος ως γιατρός του πεζικού και παρέμεινε για δυο χρόνια (1946-1947) με το τάγμα του σ’ ένα χωριό έξω από την Καλαμπάκα. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1948 και από το 1949 άσκησε για πολλά χρόνια το ιατρικό επάγγελμα. Πέθανε στο Πύργο Ηλείας.

Με τον Αλ. Αργυρίου

Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1934 με τη δημοσίευση του ποιήματος “Προδοσία” και του διηγήματος “Η εκδίκηση ενός ταπεινού” στην εφημερίδα του Πύργου “Νέα Ημέρα” με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή είχε τίτλο “Μεταίχμιο” και εκδόθηκε το 1951. Η ποιητική πορεία του Τάκη Σινόπουλου χωρίζεται από τη λογοτεχνική κριτική σε δύο φάσεις.

Στην πρώτη (1940-1965) κυριαρχούν το περιγραφικό και λυρικό στοιχείο και η στοχαστική γραφή, καθώς επίσης οι επιρροές από τους Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ, στα πλαίσια της προσπάθειας για μια οριοθέτηση του ποιητικού σύμπαντος σ’ έναν αντιποιητικό και απογοητευτικό κόσμο. Η δεύτερη (γύρω στα 1965 και ως το τέλος της ποιητικής του παραγωγής) κινείται στα ίδια θεματολογικά πλαίσια της φθοράς και του θανάτου, παρουσιάζει όμως μια μεταστροφή στη χρήση του γλωσσικού υλικού προς έναν αντιποιητικό, επιθετικό και συχνά ειρωνικό λόγο.

Από το 1963 ως το 1967 συνεργάστηκε με το περιοδικό “Εποχές”, όπου δημοσίευσε κείμενα βιβλιοκρισίας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου πήρε μέρος στις αντιδικτατορικές εκδόσεις “18 Κείμενα” και Κείμενα 1 και 2, ενώ υπήρξε συνιδρυτής της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων και συνεργάτης του περιοδικού “Συνέχεια”.

1. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα λήμματα Αργυρίου Αλεξ., «Τάκης Σινόπουλος», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.134-137. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 και Ζήρας Αλεξ., «Σινόπουλος Τάκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

• Αντωνίου Τάκης, «Τάκης Σινόπουλος· Ένας πεθαμένος που σηκώνει το φέρετρό του», Εκείθεν της αφής, σ.33-41. Αθήνα, Δωδώνη, 1994.
• Αργυρίου Αλεξ., «Τάκης Σινόπουλος», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.135-137. Αθήνα, Σοκόλης, 1982.
• Βαρίκας Βάσος, «Η αγωνία της φθοράς. Τάκη Σινόπουλου: Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου (ποιήματα)» και «Στοχασμοί για την ποίηση. Τάκη Σινόπουλου: Η ποίηση της ποίησης», Συγγραφείς και κείμεναΑ΄ (1961-1965), σ.78-80 και 271-274. Αθήνα, Ερμής, 1975 (πρώτες δημοσιεύσεις στην εφημερίδα Το Βήμα, 2/4/1962 και 15/6/1965).
• Βρεττάκος Νικηφόρος, «Τάκη Σινόπουλου: Μεταίχμιο Β΄, Ελένη», Επιθεώρηση ΤέχνηςΗ΄, ετ.Δ΄, 8/1958, αρ.44, σ.147-149.
• Γαραντούδης Ευριπίδης, «Ο κριτικός Τάκης Σινόπουλος και η υπερρεαλιστική ποίηση», Πόρφυρας79 (Κέρκυρα), 10-12/1996, σ.7-21.
• Γαραντούδης Ευριπίδης (εισαγωγή – ανθολόγηση κειμένων – επιμέλεια), Για τον Σινόπουλο· Κριτικά κείμενα. Λευκωσία, Αιγαίον, 1999.
• Γρηγοριάδου Όλγα, «Εργογραφία Τάκη Σινόπουλου (1951-1995)• Αυτοτελείς εκδόσεις», Μολυβδοκονδυλοπελεκητής6, περ.Γ΄, 1998-1999, σ.221-261.
• Ζήρας Αλεξ., «Σινόπουλος Τάκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
• Θέμελης Γιώργος, «Τάκης Σινόπουλος», Η νεώτερη ποίησή μας, σ.199-210. Αθήνα, Φέξης, 1963.
• Καραντώνης Ανδρέας, Η ποίησή μας μετά τον Σεφέρη, σ.324-334. Αθήνα, Δωδώνη, 1976.
• Καρατζόγλου Γιάννης, «Μια συνομιλία με τον Τάκη Σινόπουλο», Εντευκτήριο5, 12/1988, σ.8-22.
• Καρβέλης Τάκης, κριτική για το ΣυλλογήΙ, Διαβάζω5-6, 11/1976-2/1977, σ.96-98.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Τάκης Σινόπουλος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.214-215. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Μαλάνος Τίμος, «Διαβάζοντας ένα ποίημα του Σινόπουλου», Δειγματολόγιο·Κριτικά διάφορα, σ.217-221. Αθήνα, Φέξης, 1962.
• Μενδράκος Τάκης, «Τάκης Σινόπουλος: ένας εραστής της ποιητικής αρτιότητας», Επίκαιρα, 25/5/1981 (τώρα και στον τόμο Μικρές δοκιμές· Κριτικά σημειώματα & άρθρα, σ.91-93. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).
• Παπαδοπούλου Μ., Κριτική για το Χρονικό, Τα Νέα, 7/2/1976.
• Πιερής Μιχάλης, Ο χώρος και τα χρόνια του Τάκη Σινόπουλου 1917-1981 · σχεδίασμα βιο-εργογραφίας. Αθήνα, Ερμής, 1988.
• Πιερής Μιχάλης, Ο ποιητής – χρονικογράφος. Αθήνα, Ερμής, 1990.
• Πολυκάρπου Πολύκαρπος (επιμέλεια), Μνήμη Τάκη Σινόπουλου · Τρεις διαλέξεις και μια συνέντευξη. Νέα Ιωνία, Δημοτική Βιβλιοθήκη Νέας Ιωνίας, 1983.
• Σαββίδης Γ.Π., Μεταμορφώσεις του Ελπήνορα · (από τον Πάουντ στο Σινόπουλο). Αθήνα, Ερμής, 1981 (και β΄, αναθεωρημένη, έκδοση, Αθήνα, Νεφέλη, 1990).
• Σαββίδης Γ.Π., «Σημείωμα για τα ανέκδοτα κείμενα του Τάκη Σινόπουλου», Η λέξη9, 11/1981, σ.684-685.
• Σταματίου Κ., Κριτική για τα Ο χάρτης, Νυχτολόγιο, Τοπίο θανάτου, Τα Νέα, 27/1/1979.
• Στεφανοπούλου Μ., Τάκης Σινόπουλος· Η ποίηση και η ουσιαστική μοναξιά. Αθήνα, Πορεία, 1992.
• Τάκης Σινόπουλος· Ένοικος τώρα του παντοτεινού κεκυρωμένος· Αφιέρωμα. Αθήνα, Αλφειός, 1996.
• Τσακνιάς Σπύρος, «Συμπληρωματική κατάθεση» (κριτική για το Νυχτολόγιο), Διαβάζω19, 4/1979, σ.71-73.
• Φράιερ Κίμων, Τοπίο θανάτου · Εισαγωγή στην ποίηση του Τάκη Σινόπουλου · μετάφραση Νάσου Βαγενά – Θ.Στραβέλη. 1978.
Αφιερώματα περιοδικών – Συνεντεύξεις
• Σήμα17, 5-7-/1977.
• Εποπτεία51, 11/1980.
• Χνάρι2, Χειμώνας – Άνοιξη 1975, αρ.3-4.
• «Σε γ΄ πρόσωπο · Η Ελένη Βακαλό για τη ζωγραφική του Τάκη Σινόπουλου», Η λέξη9, 11/1981, σ.721-722.
• «Σε β΄ πρόσωπο · Ανέκδοτη ραδιοφωνική συνομιλία του Τάκη Σινόπουλου με την Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, που μεταδόθηκε στις 17/10/1974», Η λέξη9, 11/1981, σ.723-730.
• «Αυτό που μας λείπει είναι το μεγάλο αμάρτημα…», Διαβάζω46, 9-10/1981, σ.30-40.

Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1

 

Ι.Ποίηση
• Μεταίχμιο. Αθήνα, 1951.
• Άσματα (I-XI). Αθήνα, 1953.
• Η γνωριμία με τον Μαξ. Αθήνα, Οι φίλοι της λογοτεχνίας, 1956.
• Ελένη. Αθήνα, Δίφρος, 1957.
• Μεταίχμιο Β΄ (1949-1955). Αθήνα, Δίφρος, 1957.
• Η νύχτα και η αντίστιξη. Αθήνα, 1959.
• Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου. Αθήνα, 1961.
• Η ποίηση της ποίησης. Αθήνα, 1964.
• Νεκρόδειπνος. Αθήνα, 1970.
• Πέτρες. Αθήνα, 1972.
• Νεκρόδειπνος και άλλα συναφή ποιήματα. Αθήνα, Ερμής, 1972.
• Το χρονικό. Αθήνα, Κέδρος, 1975.
• Ο χάρτης. Αθήνα, Κέδρος, 1977.
ΙΙ.Πεζά
• Νυχτολόγιο. Αθήνα, Κέδρος, 1978.
ΙΙΙ.Μελέτες
• Τέσσερα μελετήματα για τον Σεφέρη. Αθήνα, Κέδρος, 1984.
ΙV.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
• Συλλογή 1, 1951-1964. Αθήνα, Ερμής, 1976.
• Συλλογή 2, 1965-1980. Αθήνα, Ερμής, 1980.
• Το γκρίζο φως · Και οχτώ πίνακες · Δ.Ν.Μαρωνίτης · Πρώτη ανάγνωση. Αθήνα, Κέδρος, 1982.
• Παρατηρήσεις και σχόλια πάνω στο ποίημα Το Άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου μετά την έκδοση του βιβλίου 1 Δεκεμβρίου 1962. Μεταγραφή και φιλολογική επιμέλεια Γ.Π.Σαββίδης. Αθήνα, 1987. 1. Βλ. και Γρηγοριάδου Όλγα, « Τάκη Σινόπουλου (1951-1995)• Αυτοτελείς εκδόσεις», Μολυβδοκονδυλοπελεκητής6, περ.Γ΄, 1998-1999, σ.221-261.

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου