Γνώρισαν τον κόσμο σε σπίτια όπου, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (αν υπάρχουν…), οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ήταν η διαρκής απειλή, με αναπόφευκτες επιρροές στη δική τους πορεία ενηλικίωσης. Και τα τελευταία δύο χρόνια, μεταξύ άλλων, καλούνται να φράξουν, με «αποστάσεις, μάσκες, προφυλάξεις», το ποτάμι του αυθορμητισμού τους. Πώς, λοιπόν, να μη θρέφουν την τάση - ανάγκη να δώσουν ηχηρή απάντηση στους ασφυκτικούς κανόνες της εποχής μας;

Χαρακτηριστική αντίδραση που αλιεύσαμε από μέσα ενημέρωσης του Καναδά ήταν αυτή της συμπατριώτισσάς τους Αμπαντι, τρίτης στο άλμα επί κοντώ (4.05μ.). Μετά την απονομή, η Καναδή άλτρια είπε με δυνατή φωνή μπροστά σε κάμερες και αθλητές «με αποφασιστικότητα, δύναμη, μπορεί κάθε άνθρωπος που πνίγει τώρα τα όνειρα του, να “πετάξει”, όπως εμείς, πάνω από τον πήχη που τον εμποδίζει. Χρειάζεται σχέδιο και όνειρο!».

Περισσότερα για την Αμπαντι, όχι, όμως, με... ευχάριστη διατύπωση για ευνόητους λόγους, μπορεί να πει η 17χρονη Αναστασία Ρέτσα. Η Ελληνίδα άλτρια, επίσης, πέρασε τα 4.05 μ., αλλά η Αμπαντι έφτασε στην ίδια επίδοση με λιγότερες προσπάθειες και «έκλεψε» στη λεπτομέρεια το μετάλλιο από την Ελληνίδα, που «κατοίκησε» στην τέταρτη θέση.

Θα ήταν το τέταρτο μετάλλιο για την ελληνική αποστολή. Δύο ασημένια [η Τζένγκο στον ακοντισμό (57.61 μ.), ο Ντουσάκης στη σφυροβολία (77.78 μ.), ένα χάλκινο από τη Δεληγιάννη στα 800 μ. (2.04.29) υπέγραψαν τη γόνιμη παρουσία των μελλοντικών ελπίδων μας για διεθνείς διακρίσεις. Οι αθλητικές διακρίσεις, όμως, είναι το προφανές. Η ατμόσφαιρα της συνύπαρξης που προαναφέραμε, αλήθεια, ήταν χαρακτηριστική; Αναθέσαμε την περιγραφή στον «ασημένιο» 19χρονο Ορέστη Ντουσάκη:

«Αλήθεια είναι! Ολοι οι νέοι αθλητές, από κάθε γωνιά του πλανήτη, ήμασταν αγαπημένοι μεταξύ μας. Τα μέτρα; Αυστηρά! Δύσκολα βγαίναμε εκτός ξενοδοχείου, λόγω ιού. Παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε χρόνος και ευκαιρίες για επικοινωνία. Η φιλική διάθεση και η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών για τη δυσκολία που κρύβουν οι μέρες, μας αλλά και για άλλες, κοινές και μη, ανησυχίες -και όχι μόνο- ήταν συχνές. Αυτό δεν συμβαίνει εύκολα σε μεγάλες διοργανώσεις, επειδή υπάρχει ο φόβος πως θα επηρεάσει την αυτοσυγκέντρωση πριν από την αθλητική προσπάθεια, όμως στην Κένυα, αν και ο σκοπός όλων ήταν η καλύτερη επίδοση στο στάδιο, βρέθηκε χρόνος για επικοινωνία με αρμονία! Αυτό αποδεικνύει τη γενικότερη ανάγκη που υπάρχει για διάλογο, η δυσκολία γεννά αμοιβαιότητα, το ζήσαμε και πάλι… Μακάρι με την ίδια ατμόσφαιρα στο Ναϊρόμπι να δείξαμε τον δρόμο για τις κοινωνίες, τον κόσμο του μέλλοντος!».

Μόλις είχε φτάσει στα Χανιά από την Αφρική, μάθαμε πως η τοπική κοινωνία ετοίμαζε τελετή βράβευσής του, ο ίδιος σχεδίαζε και το μέλλον:

«Μπορούσα το χρυσό, κυρίως λάθη στην τεχνική μού το στέρησαν. Χρήσιμη εμπειρία για να προσπαθώ τη βελτίωση ενώπιον του μεγάλου στόχου, που είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα υπόλοιπα μεγάλα ραντεβού του στίβου. Βεβαιώνω πως η νέα γενιά και του ελληνικού στίβου έχει ικανούς αθλητές και αθλήτριες και, για να επιστρέψω στην αρχική συζήτησή μας, ώριμους πολίτες...».

πηγη: https://www.efsyn.gr