Γράφει η Χρυσή Κοσμάτου

Kάθε φορά που πρέπει να δώσω τα πρώτα απολογιστικά στοιχεία για την τεράστια απώλεια στον Ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο και πολιτισμό από τις 25 Ιανουαρίου και μετά, που πάγωσε όλη η χώρα και πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης για τον άδικο χαμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου, στο μυαλό μού έρχονται δύο φράσεις μόνο. “Ποιητής εικόνων και προφήτης για το εκρηκτικό ζήτημα της λαθρομετανάστευσης στο κομβικό σημείο που λέγεται Ελλάδα”.

Με αυτές τις φράσεις προσπάθησε να περιγράψει την τιτάνια προσπάθεια του Αγγελόπουλου να αναδείξει τα ζέοντα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης, κατά την επικήδειο ακολουθία (στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών), στις 27 Ιανουαρίου, ο επικεφαλής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου της χώρας Χάρης Παπαδόπουλος, υποσχόμενος ότι “η τελευταία και μοιραία ταινία του Θόδωρου “”η άλλη θάλασσα””, (σε σενάριο του Πέτρου Μάρκαρη) θα ολοκληρωθεί, σύμφωνα με το πλάνο που μας άφησε. Πρόκειται για μια ταινία που πραγματεύεται το δυσεπίλυτο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο”.

Ως μία γροθιά πεισμωμένοι στις εκφράσεις τους, μιλούσαν για το πάθος του εκλιπόντος όλα τα κινηματογραφικά του παιδιά, την ώρα που μετέφεραν επ΄ ώμου τον τιμημένο δάσκαλό τους σε όλα τα διεθνή Κινηματογραφικά Φεστιβάλ του κόσμου, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι “η πρόκληση μίας άλλης ζωής - αυτής που μας έδοσε ο Θόδωρος - δεν είναι εύκολα αντιληπτή ως εμπειρία και δε δίνεται με λίγα λόγια”. (ηθοποιός κ. Γ. Γιαννάτος).

Παντού παγωμάρα αλλά και αμέτρητα λευκά και άλικα κόκκινα τριαντάφυλλα συνόδευσαν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στην προσπάθειά του να καδράρει το κατάλληλο πλάνο εξόδου εκατοντάδων μεταναστών στη μπούκα του Κερατσινίου (εκεί που αρχίζει κατά βάση η ναυπηγο-επισκευαστική ζώνη). Ο,τι κι αν μεταφέρει κανείς για τον Αγγελόπουλο είναι πόνος. Είναι ζωντανή θύμηση αλλά και η απορία η καταγεγραμένη σε δεκάδες βλέματα επώνυμων και ανώνυμων πολιτών που έδοσαν μάχη για να φτάσουν στην τελευταία κατοικία του.

Σε έναν απέριτο τάφο φτιαγμένο από χώμα, όπου ενταφιάστηκε ο Τεό, παρουσία και δεκάδων ξένων συνεργατών του τεχνικών, που πρόσφατα είχαν δουλέψει μαζί του στο φιλμ “η σκόνη του χρόνου”. “Νιώθω την ανάγκη να αφήσουμε τον αδελφό μου Θόδωρο να πορευτεί στο ταξίδι της αιωνιότητας”, ήταν η τελευταία φράση του Επισκόπου Αλβανίας κ. Αναστάσιου, ο οποίος με βουρκωμένα μάτια βρέθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή της ταφής μαζί με εκτατοντάδες συνέλληνες. “Να προλάβουμε το φως παιδιά” ήταν η φράση των οπερατέρ, όπως θα ήθελε και ο ίδιος να γίνει ώστε να μην τον ενταφιάσουμε προχωρημένο βράδυ, ενώ παιάνιζαν τα ακορντεόν των μουσικών το μουσικό μοτίβο από την ταινία: “Θίασος”, παρουσία της Ελένης Καραϊνδρου.... και των οικείων του όπως και εκατοντάδων φίλων...

Πάλαιψε για την ανάδειξη της πολιτικής μας ιστορίας κατά την Εύα Κοταμανίδου

Tα γεγονότα τρέχουν με ταχύτητα φωτός και δε μπορεί κανείς παρά να ανατρέχει στις δύσκολες φάσεις της πολιτικής μας ιστορίας, ανέφερε η διεθνούς κύρους ηθοποιός και συνεργάτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου - Εύα Κοταμανίδου, πριν από λίγες ημέρες.

“Σάς θυμίζω ότι στις αρχές της δεκαετίας του 70 και μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας “Θίασος”, που δόθηκε στο κοινό εντέλει το 1974, ο Θόδωρος στην κυριολεξία έκανε κλεφτοπόλεμο με τους συνταγματάρχες της Χούντας, κρύβοντας το σενάριο και μιλώντας για ένα μπουλούκι που περιόδευε ανά την Ελληνική Επικράτεια.

Περάσαμε δύσκολες στιγμές αλλά και θείες στην προσπάθειά μας να μιλήσουμε για τον φασισμό στην Ελλάδα, τον μύθο του Ορέστη αλλά και το δράμα της Αριστεράς με τρόπο συμβολικό οι μακαρίτες πια συνάδελφοί μου Καζάν και Παχής αλλά και ΄γω. Πρέπει να σάς πω ότι θα παραμείνω ακούραστη μεταδότης-αναμεταδότης των ιδεών του Αγγελόπουλου και για τις τρεις ταινίες του στις οποίες συνεργάστηκα προσωπικά μαζί του.

Εκτός από τον “Θίασο” φτιάξαμε τους “Κυνηγούς” με το σενάριο της συγκεκριμένης ταινίας να μιλά για τον φόβο της Αριστεράς στον αστικό πληθυσμό μετά την δεκαετία του ’50 αλλά και την επική ταινία “Μεγαλέξανδρος”. Η κ. Κοταμανίδου δεν παρέλειψε να μάς θυμίσει την συχνή επίκληση του σημαντικού αυτού σκηνοθέτη στον στίχο του T.S. Eliot: “To τέλος μου - η αρχή μου”.

Ενας στίχος που μάλλον επιβεβαιώνεται από το ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων και του φοιτητόκοσμου του Πανεπιστημίου Πατρών, που προσήλθε πριν από λίγες ημέρες στο αφιέρωμα της Κινηματογραφικής Λέσχης της Πάτρας στο θ. Αγγελόπουλο με την προβολή της ταινίας του: “Η αιωνιότητα και μία μέρα”, στα Ster Cinemas. Την ταινία προλόγισε ο ποιητής Βασίλης Αρφάνης. Αίτημα των φοιτητών είναι και η εξασφάλιση από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας με την ακούραστη πρόεδρό της κ. Δάσιου και της προβολής της ταινίας “Θίασος”, η οποία θεωρείται μία από τις εκατό καλίτερες του παγκόσμιου Κινηματογράφου.-