Ποίηση

Παναγιώτη Κουμπούρα

Σελίδες 164

Εκδόσεις «Παρασκήνιο», Απρίλιος 2012

ΑΝΘΡΩΠΕ

Είδα τον ήλιο να μου μιλά

—σα γλυκόπικρο όνειρο—

και μ’ άγγιξε το άρωμα της μέρας!

Γεννήθηκα ένα ποταμάκι

στη φούχτα της σκέψης μου...

Τραγουδάω στην κοίτη μου

βραχάκια οχτάωρα...

Στις εκβολές μου

ωχρολούλουδη νύχτα

φωσφορίζει τα ίχνη

του αιώνιου σπόρου!...

Η πρώτη καλαίσθητη και προσιτή στο κοινό έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του φιλολόγου Παναγιώτη Κουμπούρα από τις εκδόσεις «Παρασκήνιο» βρίσκεται ήδη στα ράφια των βιβλιοπωλείων και των κέντρων τύπου. Ο Κουμπούρας ελέγχει καλά την παιδεία του και παράγει κατ’ ιδίαν το υλικό του σύμφωνα με τον εσωτερικό έντονα ρομαντικό και ταυτόχρονα δραματικό χαρακτήρα των συνθέσεών του. Η ποιότητα του βιβλίου καθορίζεται από το ποιητικό μοτίβο με ποιήματα, Μυθολογικά, Χαϊκού, Του ουρανού και της αγάπης, Σονέτα, Τραγούδια της ψυχής, Στοχασμούς, Μαντινάδες, Θεατρικά, του νυν και αεί.

Ο ποιητικός λόγος του Παναγιώτη Κουμπούρα ξεφεύγει από το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην εποχή μας, όπου πολλοί αναζητούν έναν νέο ιστό που θα κρατάει το μεγάλο βάρος της προσωπικής εμπειρίας.

Προσηλωμένος στην Παιδεία, την οποία ως λειτουργός υπηρετεί, ενδιαφέρεται να εξαγάγει μέσα από την ουτοπία και μέσα από τους όγκους της ζωής το μετάλλευμα από το οποίο κατασκευάζει το «τάλαντο» της γραφής και του λόγου του.

Λέξεις-εικόνες, παίζουν, καταγγέλλουν και προσκαλούν σε ένα επίπεδο που ενώ φαντάζει ουτοπικό ουσιαστικά δηλώνει την σκληρότητα του παρόντος, που ταυτόχρονα αναζητά τη δημιουργία ενός μοντέλου με αλληλοδιαμορφούμενο ρομαντισμό, μέσα από τη βίωση μιας ευθύνης αδρά υποκειμενικής, έντονα προσωπικής.

Ο Παναγιώτης Κουμπούρας ζητά να δέσει στο άρμα της οραματικής ελπίδας, την απάλειψη των απαξιώσεων, τη χρεοκοπία των ψευτοιδεολογιών, την απάλειψη των ανερμάτιστων καταναλωτικών ροπών και την άρση της ηθικοαισθητικής κατάπτωσης της εποχής μας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ποίηση θα συνεχίσει να καλλιεργείται στον τόπο μας, όπως καλλιεργείται εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.

Β.Α.